آثار تربیتی انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
←پاسخها و دیدگاههای متفرقه
خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
:::::#فراتر رفتن از مرز [[انسان]] [[متعادل]] و رسیدن به مرحله [[انسان]] متعالی؛ | :::::#فراتر رفتن از مرز [[انسان]] [[متعادل]] و رسیدن به مرحله [[انسان]] متعالی؛ | ||
:::::#از سطح و مرحله رنجهای حقیر مادی، رها شدن و به وادی رنجهای [[عظیم]] [[معنوی]] و دغدغههای بزرگ انسانی، گام نهادن؛ همچون [[رنج]] انتظاری [[راستین]] و طولانی را بر دوش کشیدن و چشم به دروازههای روشن [[ظهور]] داشتن»<ref>[[محمد رضا شرفی جم|شرفی، محمد رضا]]، [[مقدمهای بر آثار تربیتی و روانشناختی انتظار (مقاله)|مقدمهای بر آثار تربیتی و روانشناختی انتظار]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانیهای گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانیهای گفتمان سوم]]، ص ۱۳۴.</ref>. | :::::#از سطح و مرحله رنجهای حقیر مادی، رها شدن و به وادی رنجهای [[عظیم]] [[معنوی]] و دغدغههای بزرگ انسانی، گام نهادن؛ همچون [[رنج]] انتظاری [[راستین]] و طولانی را بر دوش کشیدن و چشم به دروازههای روشن [[ظهور]] داشتن»<ref>[[محمد رضا شرفی جم|شرفی، محمد رضا]]، [[مقدمهای بر آثار تربیتی و روانشناختی انتظار (مقاله)|مقدمهای بر آثار تربیتی و روانشناختی انتظار]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانیهای گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانیهای گفتمان سوم]]، ص ۱۳۴.</ref>. | ||
:::::*توسعه امیدهای واقعی: | :::::*توسعه امیدهای واقعی: | ||
::::::[[امید]]، محرک [[انسان]] برای رویارویی با [[آینده]] است. برخی آن را انگیزه و پارهای دیگر آن را [[نیاز]] [[آدمی]] میدانند. [[امام مجتبی]]{{ع}} از [[پدر]] بزرگوارش [[نقل]] میکند: "در [[دولت مهدی]]{{ع}}، درندگان [[سازش]] میکنند، نباتات از [[دل]] [[زمین]] میرویند و [[آسمان]] برکاتش را فرو میفرستد. [[گنجهای نهفته]] در [[دل]] [[زمین]] برای او [[آشکار]] میشود و بین [[مشرق]] و [[مغرب]] را مالک میشود. خوشا به حال کسی که آن روزگار مسعود را [[درک]] کند و دستوراتش را با گوش [[جان]] بشنود"<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵٢، ص ٢٨٠.</ref>. مفهوم [[انتظار]] در [[حقیقت]]، [[امید]] به فردای [[ظهور]] است؛ فردایی که هرگز با [[دوران غیبت]] قابل مقایسه نیست؛ | ::::::[[امید]]، محرک [[انسان]] برای رویارویی با [[آینده]] است. برخی آن را انگیزه و پارهای دیگر آن را [[نیاز]] [[آدمی]] میدانند. [[امام مجتبی]]{{ع}} از [[پدر]] بزرگوارش [[نقل]] میکند: "در [[دولت مهدی]]{{ع}}، درندگان [[سازش]] میکنند، نباتات از [[دل]] [[زمین]] میرویند و [[آسمان]] برکاتش را فرو میفرستد. [[گنجهای نهفته]] در [[دل]] [[زمین]] برای او [[آشکار]] میشود و بین [[مشرق]] و [[مغرب]] را مالک میشود. خوشا به حال کسی که آن روزگار مسعود را [[درک]] کند و دستوراتش را با گوش [[جان]] بشنود"<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵٢، ص ٢٨٠.</ref>. مفهوم [[انتظار]] در [[حقیقت]]، [[امید]] به فردای [[ظهور]] است؛ فردایی که هرگز با [[دوران غیبت]] قابل مقایسه نیست؛ |