|
|
خط ۳۲: |
خط ۳۲: |
| |} | | |} |
| *از دعاهای مشهور که [[مستحب]] است در چهار عید "فطر، قربان، [[غدیر]] و [[روز جمعه]]" خوانده شود، "[[دعای ندبه]]" است<ref>ر.ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۵۹؛ [[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۶۹.</ref>. همواره بسیاری از [[منتظران ظهور]] [[دولت حق]] و [[حکومت جهانی]] [[اسلام]]، [[خواندن]] آن را [[شعار]] خود قرار داده و به وسیلۀ آن، با [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} به [[نجوا]] میپردازند<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. ندبه، به معنای فراخوانی و نیز [[گریه]] و ناله است. این دعای [[شریف]]، مشتمل بر [[استغاثه]] و [[استمداد]] از [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} و تأسّف بر [[غیبت]] و [[گریه]] از [[فراق]] آن بزرگوار است؛ از اینرو به این نام شهرت یافته است<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. | | *از دعاهای مشهور که [[مستحب]] است در چهار عید "فطر، قربان، [[غدیر]] و [[روز جمعه]]" خوانده شود، "[[دعای ندبه]]" است<ref>ر.ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۵۹؛ [[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۶۹.</ref>. همواره بسیاری از [[منتظران ظهور]] [[دولت حق]] و [[حکومت جهانی]] [[اسلام]]، [[خواندن]] آن را [[شعار]] خود قرار داده و به وسیلۀ آن، با [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} به [[نجوا]] میپردازند<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. ندبه، به معنای فراخوانی و نیز [[گریه]] و ناله است. این دعای [[شریف]]، مشتمل بر [[استغاثه]] و [[استمداد]] از [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} و تأسّف بر [[غیبت]] و [[گریه]] از [[فراق]] آن بزرگوار است؛ از اینرو به این نام شهرت یافته است<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. |
| *این [[دعا]] از چهار فراز تشکیل شده است که با یکدیگر مرتبط بوده و در مجموع، یک منظومۀ منظم و منسجم را سامان داده است:
| |
| #[[حمد]] و صلوات: این [[دعا]] با [[حمد]] و [[ستایش]] [[پروردگار]] و [[درود]] بر [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{ع}} آغاز میشود. [[ستایش]]، مخصوص [[پروردگار]] جهانیان است و [[درود]] و [[سلام]] مخصوص [[خداوند]] سبحانه و تعالی بر آقای ما، پیامبرش و [[خاندان]] او [[باد]]<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.
| |
| #ثنای بر [[قضاء]]: این فراز که با [[حمد]] و ثنای دوباره بر جریان [[قضای الهی]] نسبت به اولیائش شروع میشود، در واقع دربردارندۀ همۀ [[دعا]] به نحو اجمال است که با عباراتی مختصر، مضامین بعدی [[دعا]] را مورد اشاره قرار میدهد: "بارخدایا! [[ستایش]] فقط تو را سزاست بر آن [[قضا]] و قدری که دربارۀ [[اولیا]] و نمایندگانت جاری شد... و آنان را سبب دستآویزی به سویت و وسیلهای برای [[خشنودی]] محضت قرار دادی<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.
| |
| #[[تاریخ]] از آغاز تا تکامل: ماجرای تفصیلی [[قضا]] و [[حکم]] [[الهی]] دربارۀ اولیائش که در آن، نقطۀ شروع [[تاریخ]] [[بشریت]] و تحوّلات اساسی مورد توجه واقع میشود. در سلسلۀ [[پیامبران]] به [[حضرت رسول]] میرسد و ماجرای [[مودّت]] [[اهل بیت]] به عنوان [[اجر رسالت]] و [[حادثۀ غدیر]] و [[نصب]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} به [[امامت]] و [[ولایت]] و اشاره به [[حدیث غدیر]]، [[حدیث منزلت]]، [[حدیث مدینة العلم]]، موضوع [[وصایت]] و [[اخوّت]] آن [[حضرت]] با [[پیامبر]] و اینکه او [[ساقی کوثر]] است و شیعیانش رستگارند و اینکه پس از [[پیامبر]]، دورۀ "[[قتال بر تأویل]]" بود و وی با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]] جنگید و سران [[کفر]] و [[شرک]] و [[نفاق]] را درهم کوبید و در [[دل]] آنان کینههای [[بدر]] و [[خیبر]] و [[حنین]] را نهاد و سرانجام به دست شقیترین فرد به [[شهادت]] رسید. سپس اشاره به قضایای پس از [[پیامبر]] و [[دشمنی]] [[قریش]] با او و کنار زدنش از [[خلافت]] و آواره ساختن فرزندانش و مظلومیتهای [[خاندان رسالت]] دارد. در این بخش از [[انتقامگیری]] [[امام زمان]] از خونهای به ناحق ریختۀ [[اهل بیت]] و احیاگری او نسبت به [[دین خدا]] و اعادۀ [[شکوه]] [[مکتب]] و [[قبله]] و [[نبرد]] با [[بدعتها]] و تحریفها و تجدید [[عدالت]] [[علوی]] سخن به میان میآید. از این جهت [[دعای ندبه]] را میتوان منشور خط [[علوی]] و [[مظلومیت شیعه]] دانست که به فلسفۀ [[غیبت امام زمان]] {{ع}} و [[اعتقاد]] به [[ظهور منجی]] و احیای کتاب و [[سنّت]] گره میخورد<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.
| |
| #[[استغاثه]] و طلب: [[استغاثه]] به درگاه [[حضرت]] [[حق]]، آخرین فراز از [[دعای ندبه]] را به خود اختصاص میدهد که بیشترین قسمت [[دعا]] ومتناسب با [[امام عصر]] {{ع}} و فریادخواهی از ایشان است: خدایا! تویی تنها برطرفکننده گرفتاریها و سختیها<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۲۹ ـ ۲۳۱؛ رحیمی، عباس، امید فردا، ص۶۹.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==پاسخها و دیدگاههای متفرقه== | | ==پاسخها و دیدگاههای متفرقه== |