سقیفه بنی ساعده: تفاوت میان نسخه‌ها

[[فاطمه]] پس از [[پیامبر]]{{صل}} شش ماه زیست و چون [[وفات]] یافت، همسرش [[علی]] او را شبانه [[دفن]] کرد و [[ابو بکر]] را از آن [[آگاه]] نساخت و خود بر او [[نماز]] خواند.

[[علی]] در زمان حیات [[فاطمه]]، نزد [[مردم]]، آبرویی داشت؛ ولی چون [[فاطمه]] در گذشت، [[مردم]]، با [[علی]] چنان [[رفتار]] نمودند که گویی او را نمی‌شناختند. پس با [[ابو بکر]] به [[مصالحه]] برخاست و با وی [[بیعت]] کرد؛ اما در آن چند ماه [که [[فاطمه]] زنده بود، هرگز] [[بیعت]] نکرد<ref>صحیح البخاری، ج ۴، ص ۱۵۴۹، ح ۳۹۹۸.</ref>.

*'''انگیزه‌های [[بیعت]] [[امام]]{{ع}} پس از خودداری‌'''

#'''[[بیم]] اختلاف‌''' [[امام علی]]{{ع}}‌- در خطبه‌اش پیش از [[جنگ جمل]]-: چون [[پیامبر]]{{صل}} [[قبض روح]] شد، ما، [[خانواده]] و [[خاندان]] و [[وارثان]] و [[خویشان]] او و سزاوارترینِ [[مردم]] به او بودیم و با ما در این امر، کشمکش نمی‌شد. پس، [[حکومت]] پیامبرمان را از ما گرفتند و به دیگران سپردند و به [[خدا]] [[سوگند]]، اگر از [[اختلاف]] [[مسلمانان]] و بازگشتشان به [[کفر]] هراسی نبود، تا سر حد توانمان، آن را دگرگون می‌ساختیم<ref>{{متن حدیث|الإمام علی{{ع}}- مِن خُطبَتِهِ قَبلَ حَربِ الجَمَلِ-: إن النبِی{{صل}} حینَ قُبِضَ کنا نَحنُ أهلَ بَیتِهِ، وعُصبَتَهُ، ووَرَثَتَهُ، وأولِیاءَهُ، وأحَق خَلقِ اللهِ بِهِ، لا نُنازَعُ فی ذلِک... فَانتَزَعوا سُلطانَ نَبِینا مِنا، ووَلوهُ غَیرَنا، وَایمُ اللهِ فَلَولا مَخافَةُ الفُرقَة بَینَ المُسلِمینَ أن یعودوا إلَی الکفرِ لَکنا غَیرنا ذلِک مَا استَطَعنا!}} (الجمل، ص ۴۳۷).</ref>.