بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
*برای راه یافتن به مراد مؤلف نیز پیشدانستههایی برای [[مفسر]] لازم است که برخی از آنها عبارتاند از: دانشهای ابزاری که پیش زمینۀ فرآیند [[فهم]] متناند؛ همانند [[دانش]] قواعد ادبی، [[منطق]] و لغت؛ معلوماتی که زمینۀ طرح پرسش از متن را فراهم میسازند و پاسخهای متن به آن [[پرسشها]] را معلوم میسازند؛ [[آگاهی]] از ویژگیهای شخصیتی مؤلف، آن ویژگیها که [[مفسر]] را در [[فهم]] مراد مؤلف [[یاری]] میبخشند و [[آگاهی]] از برخی پیشدانستههای یقینی که در [[فهم]] مراد [[متکلم]] دخالت دارند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۴۷۴.</ref>. | *برای راه یافتن به مراد مؤلف نیز پیشدانستههایی برای [[مفسر]] لازم است که برخی از آنها عبارتاند از: دانشهای ابزاری که پیش زمینۀ فرآیند [[فهم]] متناند؛ همانند [[دانش]] قواعد ادبی، [[منطق]] و لغت؛ معلوماتی که زمینۀ طرح پرسش از متن را فراهم میسازند و پاسخهای متن به آن [[پرسشها]] را معلوم میسازند؛ [[آگاهی]] از ویژگیهای شخصیتی مؤلف، آن ویژگیها که [[مفسر]] را در [[فهم]] مراد مؤلف [[یاری]] میبخشند و [[آگاهی]] از برخی پیشدانستههای یقینی که در [[فهم]] مراد [[متکلم]] دخالت دارند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۴۷۴.</ref>. | ||
*گاه [[مفسر]] میکوشد تا [[گرایشها]] و فضای خاص ذهنی خویش را در فرآیند [[تفسیر]] دخالت دهد و آرای ظنی و مقصود خود را بر متن تحمیل کند. در این صورت است که فضای [[فهم]] به [[تاریکی]] و ناراستی میگراید و دست یافتن به مراد مؤلف ناممکن میشود. این فرآیند، در [[حقیقت]]، تطبیق متن بر آرا و [[عقاید]] [[مفسر]] است، نه [[تفسیر]] متن و در [[روایات]] [[دینی]] از آن با عنوان "[[تفسیر به رأی]]" یاد شده است<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۴۷۴.</ref>. | *گاه [[مفسر]] میکوشد تا [[گرایشها]] و فضای خاص ذهنی خویش را در فرآیند [[تفسیر]] دخالت دهد و آرای ظنی و مقصود خود را بر متن تحمیل کند. در این صورت است که فضای [[فهم]] به [[تاریکی]] و ناراستی میگراید و دست یافتن به مراد مؤلف ناممکن میشود. این فرآیند، در [[حقیقت]]، تطبیق متن بر آرا و [[عقاید]] [[مفسر]] است، نه [[تفسیر]] متن و در [[روایات]] [[دینی]] از آن با عنوان "[[تفسیر به رأی]]" یاد شده است<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۴۷۴.</ref>. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== |