ایام الله: تفاوت میان نسخه‌ها

*روزهای بزرگ تاریخی، هنگام پیدایش رحمت‌‏ها یا بلاهای ویژه‏<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.

*ایام جمع یوم، به معنای روز است و برای بزرگداشت حوادثی که در روزهایی خاص رخ داده است - اعم از نعمت‌‏ها و بلاهای الهی- ایام [[ظهور]] آن‏ها به [[خدا]] نسبت داده می‏‌شود. این واژه ترکیبی فقط دو بار در [[قرآن کریم]] به صراحت آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>:

#[[خداوند]]، پس از آنکه یکی از [[وظایف]] [[حضرت موسی]]{{ع}} را خارج کردن [[قوم]] خود از تاریکی به روشنایی می‏‌شناساند به یکی دیگر از مأموریت‏‌های مهم آن حضرت، یعنی یادآوری روزهای [[خدا]] "ایام اللّه" به [[قوم]] خود اشاره کرده است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ }}<ref> و به راستی موسی را با نشانه‌های خویش فرستادیم (و گفتیم) که قومت را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون بر و روزهای خداوند را به آنان گوشزد کن، بی‌گمان در آن نشانه‌هایی برای هر شکیبای سپاسگزاری است؛ سوره ابراهیم، آیه: ۵.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.

#[[پروردگار]]، در خطابی به [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} به روش برخورد [[مؤمنان]] با [[کافران]] اشاره کرده و از آن‏ها می‌‏خواهد از کسانی که روزهای سخت و ناگوار [[خدا]] "ایام اللّه" را باور ندارند، درگذرند، تا [[خداوند]] خود سزای کردار بد ایشان را بدهد: {{متن قرآن|قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لا يَرْجُون أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}<ref> به مؤمنان بگو، از کسانی که به «روزهای خداوند» امیدی  ندارند درگذرند تا (خداوند، هر) قومی را برابر با کارهایی که می‌کرده‌اند کیفر دهد؛ سوره جاثیه، آیه:۱۴.</ref>

*[[خداوند]] سبحانه و تعالی در [[آیه]] نخست، به یکی از مأموریت‏‌های بزرگ [[حضرت موسی]]{{ع}} اشاره کرده، می‌‏فرماید: تو موظفی ایام الهی و روزهای [[خدا]] را به یاد [[قوم]] خود بیاوری. به طور مسلم، همه روزها، ایام [[خداوند]] است؛همان‏گونه که همه مکان‏ها متعلق به [[خدا]] است. اگر مکان خاصی به نام بیت اللّه "[[خانه خدا]]" نامیده شد، [[دلیل]] بر ویژگی آن است. همچنین عنوان "ایام اللّه" اشاره به روزهای مخصوصی است که امتیاز و روشنایی و درخشش فوق العاده‏ای دارد. به همین سبب [[مفسران]]، در [[تفسیر]] آن، احتمالات مختلفی داده‏اند؛ برخی گفته‌‏اند: اشاره به روزهای [[پیروزی]] [[پیامبران پیشین]] و امت‏های راستین آنان و روزهایی است که گونه‌‏های نعمت‏های الهی بر اثر شایستگی‌‏ها شامل حال آن‏ها است. عده‌‏ای گفته‏‌اند: اشاره به روزهایی است که [[خداوند]] سبحانه و تعالی [[اقوام]] سرکش را به زنجیر [[عذاب]] می‌‏کشید و طاغوت‏ها را با یک [[فرمان]] درو می‌‏کرد؛ گروهی نیز به هر دو قسمت اشاره کرده‌‏اند؛ اما اصولا نمی‌‏توان این تعبیر گویا و رسا را محدود ساخت. "ایام اللّه"، تمام روزهایی است که دارای عظمتی در [[تاریخ]] زندگی [[بشر]] است. هر روز که یکی از فرمان‌‏های [[خدا]] در آن چنان درخشیده که بقیه امور را تحت الشعاع خود قرار داده، از ایام اللّه است.

*هرروز که فصل تازه‏‌ای در زندگی انسان‏ها گشوده و درس عبرتی به آن‏ها داده شده است و [[ظهور]] و [[قیام]] [[پیامبری]] در آن بوده یا [[طاغوت]] و فرعون گردن‏کشی در آن به قعر دره نیستی فرستاده شده، و خلاصه هرروز که [[حق]] و عدالتی برپا شده و [[ظلم]] و بدعتی خاموش گشته است، همه آن‏ها از ایام اللّه است<ref>  ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۰، ص ۲۷۱- ۲۷۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.

*در روایاتی که از [[امامان معصوم]]{{عم}} به ما رسیده، "ایام اللّه" به روزهای گوناگونی [[تفسیر]] شده است؛ [[امام باقر]]{{ع}} فرموده است: "ایام اللّه سه روز است؛ روزی که [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] خواهد کرد و روز بازگشت برخی از مردگان و روز رستاخیز"<ref> {{عربی|" أَيَّامُ‏ اللَّهِ‏ ثَلَاثَةٌ يَوْمُ‏ يَقُومُ‏ الْقَائِمُ‏ وَ يَوْمُ‏ الْكَرَّةِ وَ يَوْمُ‏ الْقِيَامَةِ‏ ‏‏‏‏"}}؛ شیخ صدوق، الخصال، ص ۱۰۸، ح ۷۵</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.

*روشن است که این‏گونه [[احادیث]] [[دلیل]] بر انحصار نیست؛ بلکه بیان قسمتی از مصداق‏های روشن است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.

==ایام الله در موعودنامه==

*در [[آیه]] پنجم سوره مبارکه [[ابراهیم]] آمده است: {{متن قرآن|...وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ}} از [[امام محمد باقر]] {{ع}} [[روایت]] است که "[[ایام الله]]" سه روز است: روز [[قیام قائم]] {{ع}}، روز [[رجعت]] و [[روز قیامت]]<ref>ینابیع المودّه، ج ۳، ص ۲۴۲.</ref>. این [[حدیث]] به همین تعبیر از [[امام صادق]] {{ع}} نیز [[روایت]] شده است<ref>المحجّة، ص ۱۰۸.</ref>. و در [[تفسیر]] [[علی بن ابراهیم]] قمی نیز آمده که "[[ایام الله]]" سه روز است: روز [[قیام قائم]] {{ع}}، روز [[مرگ]] و روز رستاخیز<ref>خصال صدوق، ص ۱۰۸؛ تفسیر صافی، ج ۴، ص ۲۲۵.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۴۷.</ref>.