پرش به محتوا

آیا انتظار مذهب اکتفا به وظایف فردی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'آقای قائمی؛' به 'آقای دکتر قائمی؛')
خط ۳۵: خط ۳۵:
*برخی، [[انتظار]] را در این می‌بینند که برای تعجیل در [[ظهور امام زمان]] [[دعا]] کنند. این گروه ضمن عمل به [[تکالیف دینی]] خود، نسبت به آنچه از خطاها و معصیت‌ها در [[جامعه]] می‌بینند، [[امر به معروف]] هم می‌کنند ولی هیچ [[اقدام]] عملی برای محو [[ظلم و ستم]] انجام نمی‌دهند. بعضی [[انتظار فرج]] را به این می‌دانند که در [[مسجد]]، در [[حسینیه]]، در منزل بنشینند و [[دعا]] کنند و [[فرج امام زمان]]{{ع}} را از [[خدا]] بخواهند. اینها [[مردم]] صالحی هستند که چنین [[اعتقادی]] دارند. اینها به [[تکالیف شرعی]] خودشان مانند [[امر به معروف و نهی از منکر]] هم عمل می‌کردند، منتها دیگر غیر از این کاری ازشان نمی‌آمد و [[فکر]] اینکه کاری بکنند نبودند<ref>خمینی، [امام‌] سید روح الله، صحیفه امام، ج ۲۱، ص ۱۳.</ref>. گروهی دیگر، [[فکر]] می‌کنند [[انتظار]] آن است که بنشینند و فقط [[دعا]] کنند تا [[حضرت]] بیاید و خودش به مسایل رسیدگی کند. این عده گرچه به [[تکالیف]] فردی خود عمل می‌کنند ولی نسبت به مسایل [[جامعه]] بی‌تفاوت هستند. اینها می‌گفتند ما کار نداشته باشیم به اینکه در [[جهان]] چه می‌گذرد، بر ملتها چه می‌گذرد، بر [[ملت]] ما چه می‌گذرد، به این چیزها کار نداشته باشیم، ما تکلیف‌های خودمان را عمل می‌کنیم، برای جلوگیری از این امور هم خود [[حضرت]] بیایند ان‌شاء [[الله]] درست می‌کنند. دیگر ما تکلیفی نداریم<ref>ر.ک. [[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[امام مهدی در نگاه امام خمینی (مقاله)|امام مهدی در نگاه امام خمینی]]، [[مجموعه مقالات سومین اجلاس مهدویت]]، ج‌۲، ص۳۶۶.</ref>.
*برخی، [[انتظار]] را در این می‌بینند که برای تعجیل در [[ظهور امام زمان]] [[دعا]] کنند. این گروه ضمن عمل به [[تکالیف دینی]] خود، نسبت به آنچه از خطاها و معصیت‌ها در [[جامعه]] می‌بینند، [[امر به معروف]] هم می‌کنند ولی هیچ [[اقدام]] عملی برای محو [[ظلم و ستم]] انجام نمی‌دهند. بعضی [[انتظار فرج]] را به این می‌دانند که در [[مسجد]]، در [[حسینیه]]، در منزل بنشینند و [[دعا]] کنند و [[فرج امام زمان]]{{ع}} را از [[خدا]] بخواهند. اینها [[مردم]] صالحی هستند که چنین [[اعتقادی]] دارند. اینها به [[تکالیف شرعی]] خودشان مانند [[امر به معروف و نهی از منکر]] هم عمل می‌کردند، منتها دیگر غیر از این کاری ازشان نمی‌آمد و [[فکر]] اینکه کاری بکنند نبودند<ref>خمینی، [امام‌] سید روح الله، صحیفه امام، ج ۲۱، ص ۱۳.</ref>. گروهی دیگر، [[فکر]] می‌کنند [[انتظار]] آن است که بنشینند و فقط [[دعا]] کنند تا [[حضرت]] بیاید و خودش به مسایل رسیدگی کند. این عده گرچه به [[تکالیف]] فردی خود عمل می‌کنند ولی نسبت به مسایل [[جامعه]] بی‌تفاوت هستند. اینها می‌گفتند ما کار نداشته باشیم به اینکه در [[جهان]] چه می‌گذرد، بر ملتها چه می‌گذرد، بر [[ملت]] ما چه می‌گذرد، به این چیزها کار نداشته باشیم، ما تکلیف‌های خودمان را عمل می‌کنیم، برای جلوگیری از این امور هم خود [[حضرت]] بیایند ان‌شاء [[الله]] درست می‌کنند. دیگر ما تکلیفی نداریم<ref>ر.ک. [[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[امام مهدی در نگاه امام خمینی (مقاله)|امام مهدی در نگاه امام خمینی]]، [[مجموعه مقالات سومین اجلاس مهدویت]]، ج‌۲، ص۳۶۶.</ref>.
===نتیجه گیری===
===نتیجه گیری===
*بنابراین، روزگار [[انتظار]]، [[روزگار رهایی]] و بی مسئولیتی نیست، بلکه دوران حساس [[تکلیف]] است. فرد [[منتظر]] دارای یکسری [[تکالیف]] فردی و [[اجتماعی]] است که نباید نسبت به آنها کوتاهی کند. بلکه باید در راستای [[زمینه سازی]] [[ظهور]]، گام‌های عملی بردارد.
*بنابراین، روزگار [[انتظار]]، روزگار [[بی مسئولیتی]] نیست، بلکه دوران [[احساس تکلیف]] است. فرد [[منتظر]] دارای یکسری [[تکالیف]] فردی و [[اجتماعی]] است که نباید نسبت به آنها کوتاهی کند. بلکه باید در راستای [[زمینه سازی ظهور]]، گام‌های عملی بردارد.
 
==پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه==
==پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه==
{{یادآوری پاسخ}}
{{یادآوری پاسخ}}
۲۱۸٬۰۹۰

ویرایش