ویژگی‌های امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

ویژگی‌های امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۶

۱۳٬۲۶۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۵ مارس ۲۰۲۰

←‏پاسخ‌های دیگر

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۵۵: / خط ۵۵: @@
 {{پایان جمع شدن}}
-{{جمع شدن|۲. حجت الاسلام و المسلمین رضانژاد؛}}
+{{جمع شدن|۲. حجت الاسلام و المسلمین ایرانی؛}}
+[[پرونده:1368231.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حسین ایرانی]]]]
+::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[حسین ایرانی]]'''، در کتاب ''«[[منجی موعود از منظر نهج البلاغه (کتاب)|منجی موعود از منظر نهج البلاغه]]»'' در این‌باره گفته است:
+::::::«"به [[راستی]] که او سپر و [[زره]] [[حکمت]] را به بر کرده (یعنی با داشتن مراتب [[عالی]] [[علم]] و [[عصمت]]، از تیرهای [[تمایلات نفسانی]] و علایق مادی مصون می‌باشد) و [[حکمت]] را با تمام آدابش داراست که عبارتند از [[اقبال]] و توجّه به آن، و [[معرفت]] کامل به آن، و فارغ شدن برای آن؛ به گونه‌ای که [[حکمت]] گمشده او بوده و همواره آن را می‌طلبد و [[آرزو]] و [[نیاز]] اوست که پیوسته (به خاطر شدت [[اشتیاق]] به [[حکمت]]) جویای آن است. پس آن [[رهبر موعود]]، [[غربت]] و [[غیبت]] [[اختیار]] کند هنگامی که [[اسلام]] [[غریب]]، و در غروب باشد و همانند شتر [[رنج‌دیده]] و در راه مانده، دم خود را به حرکت درآورد و سینه‌اش را به [[زمین]] چسباند<ref>در بین عرب‌ها این ضرب المثل بوده و کنایه از درماندگی و ناتوانی از قیام و حرکت است و علی{{ع}} با تشبیه اسلام به شتر آسیب دیده و خفته که حیات و حضور ظاهری دارد ولی بی‌تحرک و بی‌فایده مانده استنهایت ضعف و ناتوان شدنش را در آخرالزمان می‌رساند.</ref> او باقیمانده [[حجت‌های خدا]] و آخرین [[خلیفه]] از [[جانشینان]] [[پیامبران خدا]] است"<ref>{{متن حدیث|وَ مِنها: قَدْ لَبِسَ لِلْحِكْمَةِ جُنَّتَهَا وَ أَخَذَهَا بِجَمِيعِ أَدَبِهَا مِنَ الْإِقْبَالِ عَلَيْهَا وَ الْمَعْرِفَةِ بِهَا وَ التَّفَرُّغِ لَهَا فَهِيَ عِنْدَ نَفْسِهِ ضَالَّتُهُ الَّتِي يَطْلُبُهَا وَ حَاجَتُهُ الَّتِي يَسْأَلُ عَنْهَا فَهُوَ مُغْتَرِبٌ إِذَا اغْتَرَبَ الْإِسْلَامُ وَ ضَرَبَ بِعَسِيبِ ذَنَبِهِ وَ أَلْصَقَ الْأَرْضَ بِجِرَانِهِ بَقِيَّةٌ مِنْ بَقَايَا حُجَّتِهِ خَلِيفَةٌ مِنْ خَلَائِفِ أَنْبِيَائِهِ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۸۱.</ref>
+::::::'''توضیح و [[تفسیر]]:''' [[امام علی]]{{ع}} در این [[خطبه]] بعد از [[حمد]] و ثنای خداوندی و [[بیان]] راه‌های [[شناخت]] او و توصیه به [[تقوا]] و [[عبرت]] و درس‌آموزی از [[تاریخ]]، به [[بیان]] برخی از اوصاف آخرین [[حجّت]] [[حق]] می‌پردازد و ضمن ذکر [[فضیلت]] و [[حکمت]] او، [[غیبت]] و غربتش را ([[غیبت صغری]] و کبری) و [[عدل]] [[اسلام]]<ref>قال النبی{{صل}}: {{متن حدیث|إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي فَإِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ}}. حدیث متواتر و مشهور در کتب شیعه و سنی.</ref>‌ و [[قرآن]] بودنش را که با غروب و طلوع هریک، دیگری هم غروب و طلوع می‌یابد<ref>قال النبیّ{{صل}}، {{متن حدیث|الْإِسْلَامَ بَدَا غَرِيباً وَ سَيَعُودُ غَرِيباً}}.</ref>، خاطرنشان می‌سازد.
+::::::آری؛ [[علی]]{{ع}} در آن عصر سخت [[اسلام]]، [[آینده]] امیدآفرین را نوید می‌دهد، ([[ائمه]]{{عم}} نیز در هر [[فرصت]] مناسبی، از [[ظهور]] و [[نهضت]] [[عظیم]] [[علوی]] جهانی [[مهدی موعود]]{{ع}} و ویژگی‌های او و [[حکومت]] و یارانش خبر می‌دادند).
+::::::از [[علامه مجلسی]] [[نقل]] شده که می‌گوید: این بخش از [[خطبه]] در رابطه با [[حضرت مهدی]]{{ع}} می‌باشد و هم‌چنین [[ابن ابی الحدید]] این نظر را به [[شیعه امامیه]] نسبت می‌دهد<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۱۰، ص ۹۶.</ref>. و نیز علّامه خویی همین نظر را [[تأیید]] نموده‌<ref>شرح نهج البلاغه، محقق خویی، ج ۱۰، ص ۳۵۱.</ref> و [[عقیده]] [[طایفه]] [[معتزله]] را که می‌گویند: "آن [[حضرت]] در [[آینده]] و [[آخر الزمان]] به [[دنیا]] خواهد آمد و مدتی [[پنهان]] بوده، بعد [[قیام]] می‌کند" رد می‌نماید؛ چرا که ما [[دلایل عقلی]] و [[نقلی]] و [[روایات]] و [[اخبار]] [[متواتر]] و فراوان داریم که هیچ‌گاه [[زمین]] از [[حجت]] [[حقّ]] و [[امام]] [[معصوم]] خالی نمی‌باشد و در کتب [[اهل تسنن]] نیز مکرر آمده است<ref>الإمام المهدی عند أهل السنه.</ref>. به علاوه [[عقیده]] ما [[شیعیان]] [[دوازده امامی]] بر آن است که حضرتش در زمان خاصی (سال ۲۵۵ ه ق) در سامراء از [[پدر]] و [[مادر]] خاص ([[امام حسن عسکری]] و [[نرجس خاتون]]{{عم}}) با تمام خصوصیاتش به [[دنیا]] آمده و اکنون زنده و در پرده [[غیبت]] به سر می‌برد؛ همانند [[خورشید]] در پشت ابرها که باز [[نور]] و انرژی حیات‌بخش آن به تمام موجودات [[زمین]] می‌رسد. البته [[پنهان]] بودن آن ولی اللّه اعظم{{ع}} از دید [[مردم]] به خاطر [[مصالح]] و [[حکمت]] است و آن‌گاه که زمینه‌های [[اجتماعی]] و [[علمی]] و... فراهم شود، به [[فرمان الهی]] [[قیام]] می‌کند و [[بشریت]] را از [[بدبختی]] و [[ظلم]] و [[فساد]] [[نجات]] می‌دهد.
+::::::[[امام علی]]{{ع}} در [[بیان]] ویژگی‌های آن [[منجی موعود]] می‌فرماید:
+:::::#[[حکمت]] را با تمام [[آداب]] و ابعادش داراست، حقایق هستی و [[علوم]] حقّه را یافته، [[مطیع]] محض [[خدا]] می‌باشد ([[بیعت]] هیچ قدرتمندی را ندارد) [[عبودیت]] و [[خشیت]] [[پروردگار]]، پرورده اوست (در برابر تیرهای توطئه‌ها و تهدیدهای [[شیاطین]] درون و بیرون) [[معصوم]] است و مصون (در حصن [[تقوا]] و [[خوف]] خداوندی) و چون می‌داند خصلتی شریف‌تر و رفیع‌تر و گران‌بهاتر از [[حکمت]] نیست، چنان‌که [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا}}<ref>«هر که را فرزانگی دهند به راستی خیری فراوان داده‌اند» سوره بقره، آیه ۲۶۹.</ref>. یا آن‌که نسبت به همه [[جهان]] و [[دنیا]] می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ}}<ref>«بگو: بهره این جهان، اندک است» سوره نساء، آیه ۷۷.</ref> یعنی او از علایق و وابستگی‌های [[دنیوی]] و مادی محدود، دل‌بریده، و با [[حکمت]] و [[معنویت]] و ملکه [[فضایل]] کامله انس و الفت یافته، همان‌گونه که [[علی]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ}}<ref>نهج البلاغه، حکمت ۸۰.</ref>.
+:::::#آن [[رهبر موعود]] از نظرها [[غایب]] بوده؛ زیرا [[اسلام]] [[غریب]] و در [[غربت]] مانده است (با [[فراگیر شدن فساد]] و گسترش [[جور]] و جنایت)، [[قرآن]] مهجور واقع شده و [[عترت]] همان [[امام]] [[معصوم]] و [[عدل]] کتاب [[الله]] است و طبق [[حدیث ثقلین]]<ref>مسند حنبل، ج ۵، ص ۱۸۱؛ کنز العمال، ج ۱، ص ۴۴؛ مجامع روایی شیعه.</ref>‌ که با مهجور ماندن یکی، دیگری هم مهجور قرار می‌گیرد وقتی [[قوانین]] [[قرآن]] و [[دستورات اسلام]] و [[ارزش‌های اخلاقی]] آن منزوی گشت و افول نمود، [[امام]] [[حقّ]] و [[عدل]] هم دور از [[مدیریت]] [[دین]] و دنیای [[جامعه بشری]] (در [[غیبت]]) به سر می‌برد و همان‌طور که [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "وقتی [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] کند، او که از [[فرزندان]] من است، [[حضرت عیسی]]{{ع}} از [[آسمان]] فرود آید و پشت سر او به [[نماز]] ایستد، [[اسلام]] با [[غربت]] و کمی [[یاور]] شکل گرفت و در آینده‌ نیز [[غریب]] خواهد شد (کمی [[مسلمانان]] [[راستین]] و عدم اجرای دستوراتش) پس خوشا به حال غریبان ([[مسلمانان]] اندکی که [[صبر]] کردند و [[ایمان]] خود را حفظ نمودند و به [[پاداش]] و [[بهشت]] رسیدند). در ادامه از [[پیامبر]]{{صل}} سؤال شد: بعد از [[غربت]] چه خواهد شد؟ فرمود: آن‌گاه [[حقّ]] به اهلش برمی‌گردد ([[خلافت]] و [[حکومت]] به [[امام حق]] و [[جانشینان]] [[معصوم]] [[پیامبر]]{{صل}} می‌رسد و [[اسلام]] [[عزّت]] و [[اقتدار]] می‌یابد)<ref>{{متن حدیث|إِذَا خَرَجَ الْمَهْدِيُّ مِنْ وُلْدِي نَزَلَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ{{ع}} فَصَلَّى خَلْفَهُ. إِنَّ الْإِسْلَامَ بَدَأَ غَرِيباً وَ سَيَعُودُ غَرِيباً فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ. قِيلَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! ثُمَّ يَكُونُ مَا ذَا؟ قَالَ: ثُمَّ يَرْجِعُ الْحَقُّ إِلَى أَهْلِهِ}}؛ بحار الانوار، ج ۲۵، ص ۱۳۶؛ منتخب الأثر، ص ۴۱.</ref>؛ جالب آن‌که در برخی از [[روایات]] به [[حضرت مهدی]]{{ع}} نسبت [[غریب]] داده شده؛ از جمله [[امام]] [[موسی کاظم]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث| هُوَ الطَّرِيدُ الْوَحِيدُ الْغَرِيبُ الْغَائِبُ عَنْ أَهْلِهِ الْمَوْتُورُ بِأَبِيهِ}}<ref>منتخب الأثر، ص ۲۶۲.</ref>.
+:::::#ویژگی دیگر آن [[صاحب]] [[حکمت]]، این است که آخرین و باقیمانده [[حجت‌های الهی]] و از [[جانشینان]] [[پیامبران]] می‌باشد (برای [[هدایت]] و [[رهبری]] [[بندگان خدا]]). بدیهی است [[وصف]] [[حجة]] اللّه و خلیفة اللّه فقط به [[انبیا]] و [[اوصیا]] و ائمّه [[معصوم]] و [[منصوب]] [[پیامبر]]{{صل}} اطلاق می‌شود (نه به هر عالم یا عارفی بدون [[مقام عصمت]] که [[کلام]] و کارش [[حجت]] نمی‌باشد) و [[خلیفه]] و [[وارث]] واقعی [[انبیا]] و [[امامان]]{{عم}} در [[عصر غیبت]]، همان [[مهدی منتظر]]{{ع}} می‌باشد<ref>منهاج البراعه، ج ۱۰، ص ۳۵۵.</ref>.
+::::::شاید این همه توصیف و [[تبیین]] ویژگی‌های آن [[امام موعود]]، هشدار [[ائمه]]{{عم}} است به [[پیروان]] خود و [[مسلمانان]] تا مبادا در عصر طولانی غیبت‌ و آزمون‌های سخت، دنبال هر فرصت‌طلب مدّعی [[مهدویت]] بروند، بلکه با [[آگاهی]] از معیارهای مکتبی، [[مدعیان دروغین]] را طرد کنند.
+»<ref>[[حسین ایرانی|ایرانی، حسین]]، [[منجی موعود از منظر نهج البلاغه (کتاب)|منجی موعود از منظر نهج البلاغه]]، ص:۳۹-۴۵.</ref>.
+{{پایان جمع شدن}}
+{{جمع شدن|۳. حجت الاسلام و المسلمین رضانژاد؛}}
 [[پرونده:11411.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عزالدین رضانژاد]]]]
 ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[عزالدین رضانژاد]]'''، در مقاله ''«[[حیات امام مهدی (مقاله)|حیات امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
@@ خط ۶۱: / خط ۸۸: @@
 {{پایان جمع شدن}}
-{{جمع شدن|۳. حجت الاسلام و المسلمین حسنی؛}}
+{{جمع شدن|۴. حجت الاسلام و المسلمین حسنی؛}}
 [[پرونده:151974.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[سید نذیر حسنی]]]]
 ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[سید نذیر حسنی]]'''، در کتاب ''«[[مصلح کل ۱ (کتاب)|مصلح کل]]»'' در این‌باره گفته است:
@@ خط ۸۳: / خط ۱۱۰: @@
 {{پایان جمع شدن}}
-{{جمع شدن|۴. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛}}
+{{جمع شدن|۵. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛}}
 [[پرونده:783993038.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[قنبر علی صمدی]]]]
 ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[قنبر علی صمدی]]'''، در کتاب ''«[[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]»'' در این‌باره گفته است:
@@ خط ۹۳: / خط ۱۲۰: @@
 {{پایان جمع شدن}}
-{{جمع شدن|۵. حجت الاسلام و المسلمین فلاحی؛}}
+{{جمع شدن|۶. حجت الاسلام و المسلمین فلاحی؛}}
 [[پرونده:151986.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[صفر فلاحی]]]]
 ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[صفر فلاحی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی ذخیره امامت (کتاب)|امام مهدی ذخیره امامت]]»'' در این‌باره گفته است:
@@ خط ۱۰۳: / خط ۱۳۰: @@
 {{پایان جمع شدن}}
-{{جمع شدن|۶. حجت الاسلام و المسلمین رضوی؛}}
+{{جمع شدن|۷. حجت الاسلام و المسلمین رضوی؛}}
 [[پرونده:11773.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[رسول رضوی]]]]
 ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[رسول رضوی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
@@ خط ۱۱۴: / خط ۱۴۱: @@
 {{پایان جمع شدن}}
-{{جمع شدن|۷. حجت الاسلام و المسلمین هدایت‌نیا؛}}
+{{جمع شدن|۸. حجت الاسلام و المسلمین هدایت‌نیا؛}}
 [[پرونده:152021.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[فرج‌الله هدایت‌نیا]]]]
 ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[فرج‌الله هدایت‌نیا]]'''، در مقاله ''«[[امام مهدی در نگاه امام خمینی (مقاله)|امام مهدی در نگاه امام خمینی]]»'' در این‌باره گفته است:
@@ خط ۱۲۹: / خط ۱۵۶: @@
 {{پایان جمع شدن}}
-{{جمع شدن|۸. [[مجتبی تونه‌ای|آقای تونه‌ای]] (پژوهشگر معارف مهدویت)؛}}
+{{جمع شدن|۹. [[مجتبی تونه‌ای|آقای تونه‌ای]] (پژوهشگر معارف مهدویت)؛}}
 [[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
 ::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
@@ خط ۱۶۲: / خط ۱۸۹: @@
 {{پایان جمع شدن}}
-{{جمع شدن|۹. نویسندگان کتاب [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]؛}}
+{{جمع شدن|۱۰. نویسندگان کتاب [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]؛}}
 [[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]]
 ::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند:
@@ خط ۱۷۶: / خط ۲۰۳: @@
 {{پایان جمع شدن}}
-{{جمع شدن|۱۰. نویسندگان کتاب [[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]؛}}
+{{جمع شدن|۱۱. نویسندگان کتاب [[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]؛}}
 [[پرونده:1402.jpg|100px|right|بندانگشتی|]]
 ::::::نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در این‌باره گفته‌اند: