فلسفه انتظار (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[فلسفه انتظار]]''' عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی [[فلسفه انتظار]] می‌پردازد. این مقاله ۲۰ صفحه‌ای به قلم [[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی]] نگاشته شده و در [[پیام (نشریه)|فصلنامه پیام]] (شماره ۹۵، تابستان ۱۳۸۸) منتشر گشته است<ref name=p1>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/721208/%D9%81%D9%84%D8%B3%D9%81%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B8%D8%A7%D8%B1?q=%D9%81%D9%84%D8%B3%D9%81%D9%87%20%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B8%D8%A7%D8%B1&score=198.19623&rownumber=1 پایگاه مجلات تخصصی نور]</ref>.

نویسنده این مقاله می‌نویسد:«در این مقاله، برآنیم تا [[فلسفه انتظار]] را در نگاه [[شیعه]] [[تبیین]] کنیم. اصل [[انتظار فرج]]از یک اصل کلی [[اسلامی]] مایه میگیرد و آن، اصل [[ضرورت]] [[امیدواری]] به [[لطف]] ورحمت [[خدا]] و [[حرمت]] [[یأس]] و [[ناامیدی]] از [[لطف]] و [[رحمت]] اوست. [[انتظار]] به معنای امید به [[ظهور]] حتمی [[حضرت]] ولیعصر{{ع}} در [[آخرالزمان]] به عنوان [[آخرین امام]] و وحی پیامبر {{صل}} است. چنین [[امید]] و انتظاری، انسان‌های [[مؤمن]] [[منتظر]] را تنگ‌ناهای زندگی را در پرتو [[قیام جهانی حضرت مهدی]]{{ع}} نوید می‌دهد. [[انتظار]] در [[تفکر]] [[ناب]] [[اسلامی]] [[شیعه]] به [[منتظران راستین]]، [[امید]]، [[عشق]] و نشاط‌ می‌بخشد. [[فلسفه]] چنین انتظاری، [[صبر]] و [[پایداری]] در راه [[هدف]] و [[زندگی]]، [[کسب آمادگی]] همه جانبه برای پذیرش [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} و [[امیدواری]] به [[آینده]] ای روشن و [[نجات]] بخش است».