سلام: تفاوت میان نسخه‌ها

== سلام در [[زیارتنامه‌ها]]==

*معمول ترین و بیشترین تأکیدی که در [[زیارتنامه‌ها]] به چشم می‌خورد، سلام دادن به [[امام]]{{ع}} و [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} یا شخصیتی است که [[زیارت]] می‌شود. سلام، شعار [[اسلام]] و نشان ویژه امت محمدی است و تحیت و درودی است که خاصّ آیین [[توحید]] می‌باشد: {{عربی|«السّلام تحیّه لملتنا»}}<ref> میزان الحکمه، ج۴، ص ۵۳۴، به نقل از بحارالأنوار، از امام صادق{{ع}}.</ref>  مسلمان، هنگام ورود به یک خانه، شعارش سلام است<ref>نور، ۲۷.</ref>  و اگر کسی در خانه نبود، باید بر خود سلام داد، که این سلام، درودی از سوی خداست «تحیهٌ من عِنْدِ الله»<ref>نور، ۶۱</ref>  و چون خداوند و فرشتگانش بر پیامبر، درود می‌فرستند، مؤمنان هم موظّف و مأمورند که بر آن حضرت صلوات و سلام بفرستند<ref>احزاب، ۵۶.</ref>  آیات دیگر [[قرآن]]، سرشار از این تحیت و درود است. سلام بر مؤمنان<ref>انعام، ۵۴.</ref> ، سلام بر بهشتیان<ref>اعراف، ۴۶.</ref> ، سلام بر مؤمنان پاکی که به بهشت می‌روند و اجر صبرشان سلام الهی است<ref>رعد، ۲۴.</ref> ، سلام بر بندگان برگزیده خدا<ref> نمل، آیه ۵۹.</ref> و نیز سلام بر نوح، سلام بر ابراهیم، سلام بر موسی و هارون، سلام بر الیاسین، سلام بر مرسلین و دیگر سلام‌ها در کتاب خداوند مطرح است، و سلام، نام خداوند است<ref>حشر، آیه ۲۳.</ref>  سلام، ابراز دوستی و خیرخواهی و طلب سلامتی و رمز محبت و علاقه و پیوند و چراغ سبز آشنایی است و نشان دهنده پیوند بین [[زائر]] و مزور و ارتباط ایمانی و فکری میان آن دو است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۸۹-۲۹۳.</ref>.

*در زیارت‌ها، [[زائر]]، گاهی سلام خویش را نثار [[امام]] شهید و حجت پروردگار می‌کند، گاهی هم سلام خدا و رسول و اولیا و فرشتگان را به عنوان تحیت، تقدیم می‌دارد. جمله "السلام علیک" در خطاب به شخصیت‌های مورد [[زیارت]]، فراوان به چشم می‌خورد و به دنبالِ این جمله، اوصاف و فضایل و مناقب و برجستگی‌های آن شخص مطرح می‌شود. سلام، بهانه‌ای است برای ستایش مقامات بلند [[امام]] و [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}}، سلام، تیتر و سرفصل اشاره به شایستگی‌های آن بزرگان است. در پی این تکیه کلام، که ترجیع بند منشور عمیق [[زیارتنامه‌ها]] محسوب می‌شود، یک دنیا معارف [[دین]] و تاریخ زندگی و کمالات روحی و فضیلت‌های معروف و شناخته شده [[ائمه]]{{ع}} ذکر می‌شود. سلام گفتن و درود و تحیت فرستادن بر چنین وجودهای ارزشمند و اسوه‌ای، [[زائر]] را هم در این خط و مدافع این ارزش ها قرار می‌دهد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۸۹-۲۹۳.</ref>.

*وقتی در [[زیارتنامه‌ها]]، از [[ائمه]]{{ع}} به عنوانِ: دوستان ویژه خدا و برگزیدگان بندگان او و یاران خالص پروردگار و کانون معرفت و محبت خدا و دعوت کنندگان به [[حق]] و اطاعت کنندگان مخلص امر و نهی الهی و ... ستایش می‌شود، و به آنان به عنوان متقین بزرگ، سروران پاک، دریچه‌های ایمان، امانتداران خدا، و چراغ‌های فروزان در ظلمت‌ها و مشعل‌های هدایت و پرچم‌های راستی و پناه مردم و نمونه والا و حجج پروردگار و ... سلام داده می‌شود<ref>اشاره به فقراتی از زیارت جامعه کبیره.</ref> [[عشق]] به این اوصاف و کشش به سوی این فضایل، در دل و جان [[زائر]] هم پدید می‌آید و پیوند او با [[ائمه]]{{ع}}، در این رابطه‌ها مستحکم می‌شود. اینگونه سلام‌ها، نشانه علقه درونی و گرایش باطنی و توجه به این ارزش‌هاست و نوعی اعلام هبستگی و پیوند و [[ولایت]]<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۸۹-۲۹۳.</ref>.