فروغ امامت در عصر غیبت (مقاله): تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' وجود امام' به ' وجود امام'
جز (جایگزینی متن - 'فعالیتهای وی است. او علاوه' به 'فعالیتهای وی است. او علاوه') |
|||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==چکیده مقاله== | ==چکیده مقاله== | ||
*نویسنده در چکیده مقاله خود مینویسند: «بر اساس دیدگاه [[شیعه]] درباره [[امامت]]، زمین از حجت الهی خالی نمیماند و در هر زمان لازم باشد "حجت" در جامعه "حضور" مییابد. با این فرض، اگر در زمانی [[امام]] میان مردم حضور نداشت، چه باید کرد؟ همچنین باید به این پرسش اساسی پاسخ داده شود که در صورت عدم حضور [[امام]]، آیا همان فواید و آثار حضور [[امام]]، بر [[غیبت]] او نیز مترتب است یا خیر؟ | *نویسنده در چکیده مقاله خود مینویسند: «بر اساس دیدگاه [[شیعه]] درباره [[امامت]]، زمین از حجت الهی خالی نمیماند و در هر زمان لازم باشد "حجت" در جامعه "حضور" مییابد. با این فرض، اگر در زمانی [[امام]] میان مردم حضور نداشت، چه باید کرد؟ همچنین باید به این پرسش اساسی پاسخ داده شود که در صورت عدم حضور [[امام]]، آیا همان فواید و آثار حضور [[امام]]، بر [[غیبت]] او نیز مترتب است یا خیر؟ | ||
*برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید تمامی آثار و فواید | *برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید تمامی آثار و فواید [[وجود امام]] روی زمین و میان مردم را برشمرد؛ سپس به بررسی این نکته پرداخت که در صورت عدم حضرو [[امام]]، کدام یک از این آثار حاصل نخواهد شد. طبیعی است، در صورت فقدان تمامی آثار و فواید [[امامت]]، در صورت [[غیبت امام]]، فلسفه غیبت و دیدگاه [[شیعه]] در این خصوص مورد سؤال واقع میشود. پاسخ این امر را ابتدا باید در دیدگاه [[شیعه]] جستو جو کرد. [[شیعه]] [[امامت]] را ارمی صرفاً سیاسی نمیداند، بلکه [[امام]] را هدایتگر فکری، اخلاقی و عرفانی نیز میداند. بدین سبب [[امام]]، نه تنها زمامدار است، بلکه از نظر معرفت و ارتباط با حقایق هستی باید در بالاترین مقامات باشد و از هر نقطه ضعف، خطا و ظلم مصون باشد. شناخت این گونه افراد شایسته و معروفی آنان به بشر نیز جز از طریق [[وحی]] الهی و علم نبوی میسر نخواهد بود. با مبنای مزبور، در بررسی آثار وجودی [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} در عصر [[غیبت]]، دستکم به هفت فایده دست مییابیم: | ||
#پایداری جهان بر اساس فلسفه خلقت؛ | #پایداری جهان بر اساس فلسفه خلقت؛ | ||
#هدایت نهایی و جذبه عرفانی؛ | #هدایت نهایی و جذبه عرفانی؛ |