مظلومیت علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ']] صفحه' به ']]، ص'
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - ']] صفحه' به ']]، ص') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*از ابعاد شخصیتی [[امام علی]] {{ع}} نه تنها قدرشناسی نشد، بلکه دوستان جاهل و دشمنان آگاه با بی‌مهری با ایشان رفتار کرده تا آنجا که در زمان حیات و پس از شهادت، مظلوم‌ترین فرد تاریخ اسلام بود<ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]] | *از ابعاد شخصیتی [[امام علی]] {{ع}} نه تنها قدرشناسی نشد، بلکه دوستان جاهل و دشمنان آگاه با بی‌مهری با ایشان رفتار کرده تا آنجا که در زمان حیات و پس از شهادت، مظلوم‌ترین فرد تاریخ اسلام بود<ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]]، ص ۱۰۷ تا۱۰۹.</ref> | ||
*چون [[حق]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را در مورد [[امامت]] و [[خلافت]] غصب کردند، هم به آن حضرت ستم شد، هم به امّت اسلامی. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} خطاب به [[امام علی|امیر المؤمنین]] فرمود: {{عربی| يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْمَظْلُومُ مِنْ بَعْدِي فَوَيْلٌ لِمَنْ ظَلَمَكَ وَ اعْتَدَى عَلَيْكَ }}<ref>یا علی، پس از من تو مظلوم می‌شوی، پس وای بر آنکه به تو ستم و تعدّی کند؛ عیون اخبار الرضا، ج ۱ ص ۳۰۳</ref> خود [[امام علی]]{{ع}} نیز به مظلومیت خویش تصریح کرده است: {{عربی|َ مَا زِلْتُ مَظْلُوماً مُنْذُ قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}}}<ref>از آن دم که رسول خدا وفات یافت، من پیوسته مظلوم بوده‌ام؛ امالی، شیخ طوسی، ص ۷۲۶</ref> و مکرّر این حقیقت را در منبر و مواقع دیگر بیان می‌کرد. در زیارتنامۀ آن حضرت نیز که از [[امام هادی]]{{ع}} روایت شده است، از وی به عنوان "اولین مظلوم" یاد شده که حقش را غصب کردند: {{عربی|يَا وَلِيَّ اللَّهِ، أَنْتَ أَوَّلُ مَظْلُومٍ، وَ أَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقُّه}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت پنجم امیرالمؤمنین</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۴۸.</ref>. | *چون [[حق]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را در مورد [[امامت]] و [[خلافت]] غصب کردند، هم به آن حضرت ستم شد، هم به امّت اسلامی. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} خطاب به [[امام علی|امیر المؤمنین]] فرمود: {{عربی| يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْمَظْلُومُ مِنْ بَعْدِي فَوَيْلٌ لِمَنْ ظَلَمَكَ وَ اعْتَدَى عَلَيْكَ }}<ref>یا علی، پس از من تو مظلوم می‌شوی، پس وای بر آنکه به تو ستم و تعدّی کند؛ عیون اخبار الرضا، ج ۱ ص ۳۰۳</ref> خود [[امام علی]]{{ع}} نیز به مظلومیت خویش تصریح کرده است: {{عربی|َ مَا زِلْتُ مَظْلُوماً مُنْذُ قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}}}<ref>از آن دم که رسول خدا وفات یافت، من پیوسته مظلوم بوده‌ام؛ امالی، شیخ طوسی، ص ۷۲۶</ref> و مکرّر این حقیقت را در منبر و مواقع دیگر بیان می‌کرد. در زیارتنامۀ آن حضرت نیز که از [[امام هادی]]{{ع}} روایت شده است، از وی به عنوان "اولین مظلوم" یاد شده که حقش را غصب کردند: {{عربی|يَا وَلِيَّ اللَّهِ، أَنْتَ أَوَّلُ مَظْلُومٍ، وَ أَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقُّه}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت پنجم امیرالمؤمنین</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۴۸.</ref>. | ||
==تنهایی [[امام علی|علی]]== | ==تنهایی [[امام علی|علی]]== | ||
*جهل و تعصب مردم از یک سو و عدالت‌طلبی و حق‌محوری [[امام علی|علی]]{{ع}} از سویی سبب شد تا در زمان حیاتش عدۀ معدودی يار اهل تشخیص و بصیرت داشته باشد. تنهایی او به بعد سیاسی منحصر نیست، بلکه در بعد معرفتی نیز کسی پیدا نمی‌شد که از این چشمه جوشان بهره‌برداری کند. تا جایی که با یار خویش، کمیل، در خلوت صحراهای اطراف کوفه از نبود تشنگان و جویندگان اسرار و معارف نهفته در سینه‌اش، اظهار دلتنگی می‌کرد<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[سیری در نهج البلاغه (کتاب)|سیری در نهج البلاغه]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، صص ۴۶۰ و ۴۶۱.</ref><ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]] | *جهل و تعصب مردم از یک سو و عدالت‌طلبی و حق‌محوری [[امام علی|علی]]{{ع}} از سویی سبب شد تا در زمان حیاتش عدۀ معدودی يار اهل تشخیص و بصیرت داشته باشد. تنهایی او به بعد سیاسی منحصر نیست، بلکه در بعد معرفتی نیز کسی پیدا نمی‌شد که از این چشمه جوشان بهره‌برداری کند. تا جایی که با یار خویش، کمیل، در خلوت صحراهای اطراف کوفه از نبود تشنگان و جویندگان اسرار و معارف نهفته در سینه‌اش، اظهار دلتنگی می‌کرد<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[سیری در نهج البلاغه (کتاب)|سیری در نهج البلاغه]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، صص ۴۶۰ و ۴۶۱.</ref><ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]]، ص ۱۰۷ تا۱۰۹.</ref> | ||
==اهانت خوارج به [[امام علی|علی]]== | ==اهانت خوارج به [[امام علی|علی]]== | ||
*خوارج، [[امام علی|علی]]{{ع}} این اسوه تقوا و اخلاص را کافر می‌دانستند و همواره خون به دل او می‌کردند. هنگام صحبت بر فراز منبر، قصد برهم زدن کلام او را داشته و چون او را مسلمان نمی‌دانستند به او اقتدا نمی‌کردند. مستقیم و با کنایه او را به شرک و کفر متهم ساخته و از او اقرار به گناه و توبه می‌خواستند. اما [[امام علی]] {{ع}} همواره حليمانه با آنها برخورد می‌کرد<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[مشکلات علی (کتاب)|مشکلات علی]]، ج ۱۶ ص ۶۰۳؛ ج ۲۲، ص ۲۴۹.</ref><ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]] | *خوارج، [[امام علی|علی]]{{ع}} این اسوه تقوا و اخلاص را کافر می‌دانستند و همواره خون به دل او می‌کردند. هنگام صحبت بر فراز منبر، قصد برهم زدن کلام او را داشته و چون او را مسلمان نمی‌دانستند به او اقتدا نمی‌کردند. مستقیم و با کنایه او را به شرک و کفر متهم ساخته و از او اقرار به گناه و توبه می‌خواستند. اما [[امام علی]] {{ع}} همواره حليمانه با آنها برخورد می‌کرد<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[مشکلات علی (کتاب)|مشکلات علی]]، ج ۱۶ ص ۶۰۳؛ ج ۲۲، ص ۲۴۹.</ref><ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]]، ص ۱۰۷ تا۱۰۹.</ref> | ||
==تشييع شبانه و قبر مخفی== | ==تشييع شبانه و قبر مخفی== | ||
*در سحرگاه ۱۹ رمضان سال ۴۱ هجری در حالی که [[امام علی]] {{ع}} نماز صبح را در مسجد کوفه اقامه می‌کرد، ابن ملجم مرادی، از باقی‌ماندگان خوارج شمشیر زهرآلود خود را بر فرق آن حضرت کوبید. در اثر این ضربه [[امام علی]] {{ع}} در بستر بیماری افتاد و پس از دو روز در نیمه شب ۲۱ رمضان به شهادت رسید. فرزندان او و عدۀ کمی از شیعیان خاص در حدود شش یا هفت نفر، مخفیانه او را غسل داده و در تاریکی شب در نقطه‌ای که [[امام علی]] {{ع}} تعیین کرده بود دفن کردند. ایشان محل دفن را به هیچ‌کس اطلاع ندادند، زیرا بیم آن بود که خوارج قبر [[امام علی|علی]] {{ع}} را نبش کرده و پیکر او را بیرون بیاورند. حتی [[امام حسن]] {{ع}}، صورت جنازه‌ای ساخته و عده‌ای را مأمور انتقال آن به مدینه کرد تا گمان کنند [[امام علی]] {{ع}} در مدینه دفن شده است. | *در سحرگاه ۱۹ رمضان سال ۴۱ هجری در حالی که [[امام علی]] {{ع}} نماز صبح را در مسجد کوفه اقامه می‌کرد، ابن ملجم مرادی، از باقی‌ماندگان خوارج شمشیر زهرآلود خود را بر فرق آن حضرت کوبید. در اثر این ضربه [[امام علی]] {{ع}} در بستر بیماری افتاد و پس از دو روز در نیمه شب ۲۱ رمضان به شهادت رسید. فرزندان او و عدۀ کمی از شیعیان خاص در حدود شش یا هفت نفر، مخفیانه او را غسل داده و در تاریکی شب در نقطه‌ای که [[امام علی]] {{ع}} تعیین کرده بود دفن کردند. ایشان محل دفن را به هیچ‌کس اطلاع ندادند، زیرا بیم آن بود که خوارج قبر [[امام علی|علی]] {{ع}} را نبش کرده و پیکر او را بیرون بیاورند. حتی [[امام حسن]] {{ع}}، صورت جنازه‌ای ساخته و عده‌ای را مأمور انتقال آن به مدینه کرد تا گمان کنند [[امام علی]] {{ع}} در مدینه دفن شده است. | ||
*تا زمان [[امام صادق]] {{ع}} که همواره خطر هتک حرمت به قبر [[امام علی|علی]]{{ع}} از سوی خوارج وجود داشت، فقط فرزندان [[امام علی|علی]] {{ع}} و برخی شیعیان خاص از محل دفن ایشان مطلع بودند؛ اما در زمان [[امام صادق]] {{ع}} و پس از انقراض خوارج، ایشان به مردی به نام صفوان دستور دادند تا علامت و سایبانی در آنجا بسازد و مردم پس از یک قرن از محل دفن [[امام علی|علی]]{{ع}} آگاه شدند<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[مشکلات علی (کتاب)|مشکلات علی]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۶۱۴؛ و [[انسان کامل (کتاب)|انسان کامل]]، ج ۲۳، ص ۱۸۰.</ref><ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]] | *تا زمان [[امام صادق]] {{ع}} که همواره خطر هتک حرمت به قبر [[امام علی|علی]]{{ع}} از سوی خوارج وجود داشت، فقط فرزندان [[امام علی|علی]] {{ع}} و برخی شیعیان خاص از محل دفن ایشان مطلع بودند؛ اما در زمان [[امام صادق]] {{ع}} و پس از انقراض خوارج، ایشان به مردی به نام صفوان دستور دادند تا علامت و سایبانی در آنجا بسازد و مردم پس از یک قرن از محل دفن [[امام علی|علی]]{{ع}} آگاه شدند<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[مشکلات علی (کتاب)|مشکلات علی]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۶۱۴؛ و [[انسان کامل (کتاب)|انسان کامل]]، ج ۲۳، ص ۱۸۰.</ref><ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]]، ص ۱۰۷ تا۱۰۹.</ref> | ||
==هتک حرمت پس از شهادت== | ==هتک حرمت پس از شهادت== | ||
*با [[شهادت]] [[امام علی|علی]] {{ع}} فکر و اندیشه او از بین نرفت و به صورت نیرویی باقی ماند. به دستور معاویه که از این جاودانگی به شدت عصبانی بود، گروهی برنامه‌های تبلیغاتی ضد [[امام علی|علی]]{{ع}} راه انداخته و تا سالیان متمادی پس از شهادت [[امام علی|علی]]{{ع}}، بر فراز هر منبری و در هر خطابه‌ای او را لعن و دشنام می‌دادند و طرفداران او را از جمله [[میثم تمار]]، [[حجر بن عدی]] و [[عمرو بن حق]] در هر نقطه‌ای به شهادت می‌رساندند<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[حماسه حسینی (کتاب)|حماسه حسینی]]، مجموعه آثار ج ۱۷، ص ۴۳۵.</ref> | *با [[شهادت]] [[امام علی|علی]] {{ع}} فکر و اندیشه او از بین نرفت و به صورت نیرویی باقی ماند. به دستور معاویه که از این جاودانگی به شدت عصبانی بود، گروهی برنامه‌های تبلیغاتی ضد [[امام علی|علی]]{{ع}} راه انداخته و تا سالیان متمادی پس از شهادت [[امام علی|علی]]{{ع}}، بر فراز هر منبری و در هر خطابه‌ای او را لعن و دشنام می‌دادند و طرفداران او را از جمله [[میثم تمار]]، [[حجر بن عدی]] و [[عمرو بن حق]] در هر نقطه‌ای به شهادت می‌رساندند<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[حماسه حسینی (کتاب)|حماسه حسینی]]، مجموعه آثار ج ۱۷، ص ۴۳۵.</ref> | ||
*اما تلاش دستگاه تبلیغاتی بنی امیه برای کم فروغ ساختن خورشید معنویت نقش برآب شد. عظمت [[امام علی]] {{ع}} و اندیشه‌های او با چنین دسیسه‌های کودکانه‌ای فراموش نشده و نمی‌شود. به رغم آنکه بسیاری از دوستان حضرت از ترس جان خود فضائل او را کتمان می‌کردند و دشمنان به خاطر بغض و حسادت سعی در محو آثار او داشتند، تاریخ گواهی می‌دهد همیشه و همه جا عشق و علاقه مردم به زیبایی‌های این خالق زیبایی بیشتر می‌شود.<ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]] | *اما تلاش دستگاه تبلیغاتی بنی امیه برای کم فروغ ساختن خورشید معنویت نقش برآب شد. عظمت [[امام علی]] {{ع}} و اندیشه‌های او با چنین دسیسه‌های کودکانه‌ای فراموش نشده و نمی‌شود. به رغم آنکه بسیاری از دوستان حضرت از ترس جان خود فضائل او را کتمان می‌کردند و دشمنان به خاطر بغض و حسادت سعی در محو آثار او داشتند، تاریخ گواهی می‌دهد همیشه و همه جا عشق و علاقه مردم به زیبایی‌های این خالق زیبایی بیشتر می‌شود.<ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]]، ص ۱۰۷ تا۱۰۹.</ref> | ||
==نمونه‌هایی از مظلومیت [[امام علی|علی]]== | ==نمونه‌هایی از مظلومیت [[امام علی|علی]]== | ||