پرش به محتوا

مشاغل: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۶۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۸ آوریل ۲۰۲۰
خط ۲۸: خط ۲۸:
*ثمره این [[تفکر]] [[اسلام آوردن]] بسیاری از [[کشورهای اسلامی]] مانند اندونزی به‌دست تاجران [[مسلمان]] بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 695.</ref>.
*ثمره این [[تفکر]] [[اسلام آوردن]] بسیاری از [[کشورهای اسلامی]] مانند اندونزی به‌دست تاجران [[مسلمان]] بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 695.</ref>.
*بر همین اساس، [[اسلام]] به [[تجارت]] اهمیت داد و افزون بر ویژگی‌ [[اقتصادی]] به آن وجهه [[دینی]] و تبلیغی نیز بخشید. این دو ویژگی [[اقتصادی]] و تبلیغی، چنان به هم گره خوردند که جایی بین آنان ممکن نبود، زیرا [[تجارت]] [[نیازمند]] [[روابط اجتماعی]] بین کشورها بود و [[اسلام]] موجب می‌شد که تاجران [[مسلمان]] در آن کشورها پایگاه [[اقتصادی]] پیدا کنند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 695.</ref>.  
*بر همین اساس، [[اسلام]] به [[تجارت]] اهمیت داد و افزون بر ویژگی‌ [[اقتصادی]] به آن وجهه [[دینی]] و تبلیغی نیز بخشید. این دو ویژگی [[اقتصادی]] و تبلیغی، چنان به هم گره خوردند که جایی بین آنان ممکن نبود، زیرا [[تجارت]] [[نیازمند]] [[روابط اجتماعی]] بین کشورها بود و [[اسلام]] موجب می‌شد که تاجران [[مسلمان]] در آن کشورها پایگاه [[اقتصادی]] پیدا کنند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 695.</ref>.  
*[[امام علی]] {{ع}} به [[پیروی]] از [[سنت]] [[رسول اکرم]] {{صل}} به [[تجارت]] اهمیت می‌داد و [[مسلمانان]] را به آن [[تشویق]] می‌کرد: "به [[تجارت]] بپردازید که شما را از آنچه در دست [[مردم]] است، بی‌نیاز می‌گرداند." [[امام علی]] {{ع}} [[مسلمانان]] غیرعرب را نیز به [[تجارت]] وامی‌داشت، زیرا آنان از ویژگی کشورهای دیگر [[آگاهی]] داشتند. از این‌رو می‌توانستند به [[تجارت]] بپردازند. [[امام]] {{ع}} خطاب به آنان می‌فرماید: "[[تجارت]] کنید. [[خداوند]] به شما خیر و [[برکت]] دهد. من از [[رسول خدا]] {{صل}} شنیدم که می‌فرمود: روزی ده جزء دارد که نه جزء آن در [[تجارت]] است و یک جزء در دیگر [[کارها]]." [[امام]] در بخشی از سخنان خویش به [[زیبایی]] کار [[تجارت]] اشاره دارد که چگونه تاجر برای [[تجارت]] به دریا سفر می‌کند و به سیاحت [[جهان هستی]] می‌پردازد. [[امام]] {{ع}} در فرمان‌نامه خود به مالک در [[حمایت]] از تاجران می‌فرماید: آنان مایه‌های سودند و ابزار راحتی و [[آسایش]] را برای [[مردم]] فراهم می‌آورند و از دیار دور و نزدیک کشورت، خشکی و دریا و سرزمین‌های ناهموار و کوهستان‌های صعب العبور را درمی‌نوردند؛ جاهایی که [[مردم]] با آن‌ها آشنا نیستند و جرأت رفتن بدان‌جا را ندارند و آن کالاها را که در دسترس [[مردم]] نیست فراهم می‌آورند<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 694.</ref>.
*[[امام علی]] {{ع}} به [[پیروی]] از [[سنت]] [[رسول اکرم]] {{صل}} به [[تجارت]] اهمیت می‌داد و [[مسلمانان]] را به آن [[تشویق]] می‌کرد: "به [[تجارت]] بپردازید که شما را از آنچه در دست [[مردم]] است، بی‌نیاز می‌گرداند." [[امام علی]] {{ع}} [[مسلمانان]] غیرعرب را نیز به [[تجارت]] وامی‌داشت، زیرا آنان از ویژگی کشورهای دیگر [[آگاهی]] داشتند. از این‌رو می‌توانستند به [[تجارت]] بپردازند. [[امام]] {{ع}} خطاب به آنان می‌فرماید: "[[تجارت]] کنید. [[خداوند]] به شما خیر و [[برکت]] دهد. من از [[رسول خدا]] {{صل}} شنیدم که می‌فرمود: روزی ده جزء دارد که نه جزء آن در [[تجارت]] است و یک جزء در دیگر [[کارها]]." [[امام]] در بخشی از سخنان خویش به [[زیبایی]] کار [[تجارت]] اشاره دارد که چگونه تاجر برای [[تجارت]] به دریا سفر می‌کند و به سیاحت [[جهان هستی]] می‌پردازد. [[امام]] {{ع}} در فرمان‌نامه خود به مالک در [[حمایت]] از تاجران می‌فرماید: آنان مایه‌های سودند و ابزار راحتی و [[آسایش]] را برای [[مردم]] فراهم می‌آورند و از دیار دور و نزدیک کشورت، خشکی و دریا و سرزمین‌های ناهموار و کوهستان‌های صعب العبور را درمی‌نوردند؛ جاهایی که [[مردم]] با آن‌ها آشنا نیستند و جرأت رفتن بدان‌جا را ندارند و آن کالاها را که در دسترس [[مردم]] نیست فراهم می‌آورند<ref>{{متن حدیث|فَإِنَّهُمْ مَوَادُّ الْمَنَافِعِ وَأَسْبَابُ الْمَرَافِقِ وَجُلّابُهَا مِنَ الْمَبَاعِدِ وَالْمَطَارِحِ، فِي بَرِّکَ وَبَحْرِکَ وَسَهْلِکَ وَجَبَلِکَ، وَحَيْثُ لاَ يَلْتَئِمُ النَّاسُ لِمَوَاضِعِهَا وَلاَ يَجْتَرِءُونَ عَلَيْهَا}}؛ نهج البلاغه، نامه ۵۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 694.</ref>.
*البته باید توجه داشت که [[روحیه]] تجارت‌پیشگی همواره با [[سودجویی]] و انحصارطلبی نیز همراه است. از این‌رو [[امام]] در سفارش‌های خود به [[مالک‌ اشتر]] به موضوع [[سودجویی]]، احتکار و عدم [[پاک‌دامنی]] در کسب اشاره می‌کند و او را به [[مراقبت]] از احوال تجار فرا می‌خواند<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳</ref>.
*البته باید توجه داشت که [[روحیه]] تجارت‌پیشگی همواره با [[سودجویی]] و انحصارطلبی نیز همراه است. از این‌رو [[امام]] در سفارش‌های خود به [[مالک‌ اشتر]] به موضوع [[سودجویی]]، احتکار و عدم [[پاک‌دامنی]] در کسب اشاره می‌کند و او را به [[مراقبت]] از احوال تجار فرا می‌خواند<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳</ref>.
==[[خدمات اجتماعی]]==
==[[خدمات اجتماعی]]==
*در [[جامعه اسلامی]] فعالیت‌هایی جریان دارد که نسبت به فعالیت‌های [[اقتصادی]] مذکور فعالیت ثانوی به‌شمار می‌آیند، مانند بافندگی، دوزندگی، جمع‌آوری هیزم و نظایر آن‌ها این [[کارها]] تا زمانی که به [[حرام]] آلوده نشوند و خدماتی را به [[مردم]] ارائه دهند، جزء [[اعمال]] صالح‌اند؛ چنان که در [[احادیث]] وارد شده، [[امام علی]] {{ع}} این [[کارها]] را در خانه خود انجام می‌دادند به‌خصوص جارو زدن. با این همه برای جمع‌آوری هیزم (خواه برای استفاده شخصی یا فروش آن) به صحرا می‌رفتند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 695.</ref>.
*در [[جامعه اسلامی]] فعالیت‌هایی جریان دارد که نسبت به فعالیت‌های [[اقتصادی]] مذکور فعالیت ثانوی به‌شمار می‌آیند، مانند بافندگی، دوزندگی، جمع‌آوری هیزم و نظایر آن‌ها این [[کارها]] تا زمانی که به [[حرام]] آلوده نشوند و خدماتی را به [[مردم]] ارائه دهند، جزء [[اعمال]] صالح‌اند؛ چنان که در [[احادیث]] وارد شده، [[امام علی]] {{ع}} این [[کارها]] را در خانه خود انجام می‌دادند به‌خصوص جارو زدن. با این همه برای جمع‌آوری هیزم (خواه برای استفاده شخصی یا فروش آن) به صحرا می‌رفتند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 695.</ref>.
۱۱۲٬۸۶۰

ویرایش