امام مهدی: تفاوت میان نسخهها
←زندگینامه امام مهدی{{ع}}
جز (جایگزینی متن - ']]' به ' [[') |
|||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
==مقدمه== | |||
*[[امام مهدی]]{{ع}}، [[دوازدهمین امام]] [[شیعیان]]، [[فرزند]] [[امام حسن عسکری]]{{ع}}، در صبح گاه [[جمعه]]، پانزدهم [[شعبان]] سال ۲۵۵هجری قمری، در [[شهر]] [[سامرا]]، چشم به [[جهان]] گشود<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۲۷؛ مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، ص۳۴۶؛ الغیبه، ص۱۴۱.</ref>. | |||
*به [[دلیل]] [[احادیث]] رسیده از [[پیامبر]]{{صل}} درباره اینکه از صلب [[امام حسن عسکری]]{{ع}} فرزندی به [[دنیا]] خواهد آمد که برپا دارنده [[عدل و قسط]] و نابود کننده بساط [[ظلم و جور]] [[ستمکاران]] خواهند بود، دستگاه [[خلافت عباسی]] بر آن شدند تا با [[هدف]] جلوگیری از چنین رخدادی، [[امام عسکری]]{{ع}} و بیت ایشان را مدتها تحت [[مراقبت]] شدید قرار دهد، تا در صورت [[آگاهی]] از [[تولد]] چنین فرزندی، او را بکشد، اما [[اراده]] حکیمانه [[الهی]] چنین بود که [[امام مهدی]]{{ع}} همانند [[حضرت موسی]]{{ع}} به طور [[معجزه]] آسا، دوران حملش نامحسوس و قضیه ولادتش از [[آگاهی]] و دید [[دشمنان]]، [[پنهان]] بماند<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[امامت امام مهدی (مقاله)|امامت امام مهدی]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص۴۶۶.</ref>. | |||
*در چنین شرایطی [[امام عسکری]]{{ع}} [[با تدبیر]] خاصی، تلاش [[مخالفان]] را بینتیجه گذاشت و ضمن [[حفظ جان]] فرزندش، وی را به تعدادی از [[خواص]] [[شیعیان]] و [[یاران]] خود نشان داد و معرفی کرد تا [[شیعیان]] در مورد [[امام دوازدهم]]، دچار تردید و [[انحراف]] نشوند. [[احمد بن اسحاق قمی]]، [[ابوهاشم بن جعفر]]، [[معاویه بن حکم]]، [[محمد بن ایوب بن نوح]]، [[محمد بن عثمان عمری]] و... از جمله کسانیاند که در زمان حیات [[امام عسکری]]{{ع}}، موفق به [[دیدار]] و گفت و گو با فرزندش [[مهدی]] شدهاند. آنان گزارش کردهاند که: ما [[چهل]] تن از [[شیعیان]]، حضور [[امام حسن عسکری]]{{ع}} رسیدیم تا در مورد [[امام]] بعد از وی، از [[حضرت]] سؤال کنیم. [[حضرت]] فرزندش [[مهدی]]{{ع}} را به ما نشان داد و فرمود: این، [[امام]] شما بعد از من و [[خلیفه]] من بر شماست، از او [[اطاعت]] کنید و از گرد او پراکنده نشوید که هلاک میگردید و [[دین]] تان را تباه میکنید، [[آگاه]] باشید از این به بعد او را نخواهید دید<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۲۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۶.</ref>. | |||
*همچنین، [[حکیمه]] عمه [[امام عسکری]]{{ع}} [[شاهد]] [[ولادت حضرت مهدی]]{{ع}} بوده و جریان ولادت [[حضرت]] را بازگو نموده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۲۷.</ref> موضوع [[ولادت حضرت مهدی]]{{ع}} نه تنها در میان [[شیعیان]] یک امر [[مسلم]] و قطعی است، بلکه بیش از یکصد و سی نفر از علمای [[تاریخ]]، [[فقه]]، [[حدیث]]، انساب و برخی از علمای [[اهل سنت]] در کتابهای خود نیز به [[ولادت حضرت مهدی]]{{ع}} در سال ۲۵۵ [[اذعان]] و یا تصریح کردهاند. و بیش از ۶۵نفر از آنان در خصوص [[زندگی حضرت مهدی]]{{ع}}، کتابهای مستقلی نگاشتهاند<ref>العمیدی، سید ثامر هاشم، در انتظار ققنوس، ص۱۸۹- ۱۹۹؛ حکیمی، محمدرضا، خورشید مغرب، ص۷۵- ۱۳۶.</ref>. | |||
*[[نام حضرت مهدی]]{{ع}}، همنام جدش [[رسول الله]]{{صل}} است. این نام گذاری از قبل، توسط خود [[پیامبر اکرم]]{{صل}} اعلام شده است؛ چنان که میفرماید: [[مهدی]] [[فرزند من]] است، نام او نام من و [[کنیه]] او [[کنیه]] من است<ref>قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ص۴۹۱؛ العمده، ص۴۳۳.</ref>. در برخی [[روایات]] از تصریح به نام [[حضرت]] منع شده است<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۲۹۹.</ref> به همین جهت علمای [[شیعه]] غالباً از تصریح به نام [[مبارک]] ایشان [[خودداری]] میورزند. | |||
*[[القاب]] [[معروف]] [[حضرت]] عبارتاند از: [[مهدی]]، [[قائم]]، [[منتظر]]، [[حجت]]، [[خلف صالح]]، [[ابوالقاسم]]، [[صاحب الأمر]] و [[بقیة الله]]<ref>قرشی، باقر شریف، حیاة الامام المهدی{{ع}}، ص۲۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۱، ص۴۲.</ref>. | |||
*[[مادر حضرت]]، کنیزی است از تبار [[حواریون عیسی]]{{ع}}، موسوم به [[نرجس خاتون]]. در برخی نقلها از وی با نامهایی چون: [[ریحانه]]، [[سوسن]] و [[صیقل]] نیز یاد شده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۳؛ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۴۱.</ref> اما در [[روایت]] [[معروف]] جناب [[حکیمه]]، [[امام عسکری]]{{ع}} ایشان را با نام [[نرجس]] یاد نموده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۲۴.</ref>. | |||
==زندگینامه امام مهدی{{ع}}== | ==زندگینامه امام مهدی{{ع}}== | ||
*امام مهدی{{ع}} [[آخرین امام]] از [[چهارده معصوم]] است. [[پدر]] ارجمندش [[امام عسکری]]{{ع}} و مادرش [[نرجس]] است. از [[القاب]] مشهور آن [[حضرت]]: [[حجت]]، [[مهدی]]، [[خلف صالح]]، [[قائم]] [[منتظَر]] و [[صاحب الزمان]] و کنیۀ مبارکش [[ابوالقاسم]] است<ref>اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۴.</ref>. در [[شب جمعه]]، پانزدهم [[شعبان]] سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ قمری در [[سامرا]] دیده به [[جهان]] گشود و جز چند نفر کسی از ایشان خبر نداشت و تا هنگام [[امامت]] همواره در خفا بود و در پنج سالگی [[امامت]] [[مسلمانان]] را بر عهده گرفت<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۲۸.</ref> و چون ولادت [[امام]] را [[ائمه معصومین]]{{ع}} و بزرگان [[علمای شیعه]] و [[اهل سنت]] [[روایت]] کرده و به [[ظهور]] و [[اقدام]] انقلابی [[امام]] در از بین بردن [[ظلم و ستم]] اشاره داشته اند خطری از سوی خلفای [[ظلم و جور]] [[جان]] [[مبارک]] ایشان را تهدید میکرد از اینرو امام مهدی{{ع}} بنابر [[مشیت الهی]] از دیدهها [[غایب]] شد تا [[مسلمانان]] از [[فیض]] وجود او [[محروم]] نگردند و [[حجت خدا]] همچنان برقرار مانَد. از این موضوع تعبیر به "[[غیبت]]" میشود<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۶۶.</ref>. | *امام مهدی{{ع}} [[آخرین امام]] از [[چهارده معصوم]] است. [[پدر]] ارجمندش [[امام عسکری]]{{ع}} و مادرش [[نرجس]] است. از [[القاب]] مشهور آن [[حضرت]]: [[حجت]]، [[مهدی]]، [[خلف صالح]]، [[قائم]] [[منتظَر]] و [[صاحب الزمان]] و کنیۀ مبارکش [[ابوالقاسم]] است<ref>اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۴.</ref>. در [[شب جمعه]]، پانزدهم [[شعبان]] سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ قمری در [[سامرا]] دیده به [[جهان]] گشود و جز چند نفر کسی از ایشان خبر نداشت و تا هنگام [[امامت]] همواره در خفا بود و در پنج سالگی [[امامت]] [[مسلمانان]] را بر عهده گرفت<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۲۸.</ref> و چون ولادت [[امام]] را [[ائمه معصومین]]{{ع}} و بزرگان [[علمای شیعه]] و [[اهل سنت]] [[روایت]] کرده و به [[ظهور]] و [[اقدام]] انقلابی [[امام]] در از بین بردن [[ظلم و ستم]] اشاره داشته اند خطری از سوی خلفای [[ظلم و جور]] [[جان]] [[مبارک]] ایشان را تهدید میکرد از اینرو امام مهدی{{ع}} بنابر [[مشیت الهی]] از دیدهها [[غایب]] شد تا [[مسلمانان]] از [[فیض]] وجود او [[محروم]] نگردند و [[حجت خدا]] همچنان برقرار مانَد. از این موضوع تعبیر به "[[غیبت]]" میشود<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۶۶.</ref>. | ||
خط ۱۴: | خط ۲۲: | ||
#[[غیبت صغری]] از سال ۲۶۰ آغاز شد و تا ۳۲۹ ه.ق ادامه داشت و [[امام]] در طول این مدت به واسطۀ [[نواب اربعه]] با [[مردم]] در ارتباط بود و گاه به واسطۀ آنان با برخی از [[مردم]] یا گروههایی از آنان [[دیدار]] میکرد. [[نواب خاص]] عبارتاند: [[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح نوبختی]]، [[علی بن محمد]] سَمَری. | #[[غیبت صغری]] از سال ۲۶۰ آغاز شد و تا ۳۲۹ ه.ق ادامه داشت و [[امام]] در طول این مدت به واسطۀ [[نواب اربعه]] با [[مردم]] در ارتباط بود و گاه به واسطۀ آنان با برخی از [[مردم]] یا گروههایی از آنان [[دیدار]] میکرد. [[نواب خاص]] عبارتاند: [[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح نوبختی]]، [[علی بن محمد]] سَمَری. | ||
#[[غیبت کبری]]: از سال ۳۲۹ ه.ق آغاز گشت و هنوز پایان نیافته است و دوران [[سختی]] است و [[مردمان]] در معرض [[امتحان]] و [[آزمایش]] قرار دارند. او در این زمان [[نایب خاص]] ندارد و [[مردم]] میتوانند [[مشکلات]] و مسائل [[دینی]] خود را از طریق [[فقیهان]] جامع الشرائط و در رأس آنان [[ولی فقیه]]، رفع نمایند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۲۹.</ref>، چنانکه خود [[حضرت]] راه را به [[مردم]] نشان داده و فرمودند: «در [[حوادث واقعه]] به [[علمای دین]] و [[راویان احادیث]] ما مراجعه کنید»<ref>{{متن حدیث|وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا}}؛ کمال الدین، ج۲، ص۴۸۴.</ref>.<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۶۶.</ref> | #[[غیبت کبری]]: از سال ۳۲۹ ه.ق آغاز گشت و هنوز پایان نیافته است و دوران [[سختی]] است و [[مردمان]] در معرض [[امتحان]] و [[آزمایش]] قرار دارند. او در این زمان [[نایب خاص]] ندارد و [[مردم]] میتوانند [[مشکلات]] و مسائل [[دینی]] خود را از طریق [[فقیهان]] جامع الشرائط و در رأس آنان [[ولی فقیه]]، رفع نمایند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۲۹.</ref>، چنانکه خود [[حضرت]] راه را به [[مردم]] نشان داده و فرمودند: «در [[حوادث واقعه]] به [[علمای دین]] و [[راویان احادیث]] ما مراجعه کنید»<ref>{{متن حدیث|وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا}}؛ کمال الدین، ج۲، ص۴۸۴.</ref>.<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۶۶.</ref> | ||
==فضیلتها و [[ویژگیهای امام مهدی]]{{ع}}== | ==فضیلتها و [[ویژگیهای امام مهدی]]{{ع}}== | ||
*از جمله فضیلتها و [[ویژگیهای امام مهدی]]{{ع}} عبارتاند از: | *از جمله فضیلتها و [[ویژگیهای امام مهدی]]{{ع}} عبارتاند از: |