آمرزش در سیره پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'روزی' به 'روزی'
جز (جایگزینی متن - ']]' به ' [[') |
جز (جایگزینی متن - 'روزی' به 'روزی') |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
*در [[مدینه]] هم [[رسول خدا]]{{صل}} دشواری‌های بسیاری سرکردگی را [[تحمل]] کرد و [[دشمنی‌ها]] و خیانت‌های [[قوم یهود]] و کارشکنی‌های [[منافقان]] [[مدینه]] به سرکردگی [[عبداللّه بن أبی]] به شدت آن [[حضرت]] را آزرده خاطر می‌ساخت، با این حال، تا زمانی که آنها علیه [[دولت]] تازه تأسیس [[نبوی]]{{صل}}، به [[جنگ]] برنخاسته بودند، همواره با اغماض به اعمالشان می‌نگریست و بر توهین‌ها و آزارهایشان [[صبر]] کرده، بزرگوارانه آنها را می‌بخشید. چشم‌پوشی از کارشکنی‌های [[منافقان]] در [[غزوه]] [[احد]]، واقعه إفک و ده‌ها مورد دیگر، از موارد [[بخشش]] ایشان است<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۳.</ref>. | *در [[مدینه]] هم [[رسول خدا]]{{صل}} دشواری‌های بسیاری سرکردگی را [[تحمل]] کرد و [[دشمنی‌ها]] و خیانت‌های [[قوم یهود]] و کارشکنی‌های [[منافقان]] [[مدینه]] به سرکردگی [[عبداللّه بن أبی]] به شدت آن [[حضرت]] را آزرده خاطر می‌ساخت، با این حال، تا زمانی که آنها علیه [[دولت]] تازه تأسیس [[نبوی]]{{صل}}، به [[جنگ]] برنخاسته بودند، همواره با اغماض به اعمالشان می‌نگریست و بر توهین‌ها و آزارهایشان [[صبر]] کرده، بزرگوارانه آنها را می‌بخشید. چشم‌پوشی از کارشکنی‌های [[منافقان]] در [[غزوه]] [[احد]]، واقعه إفک و ده‌ها مورد دیگر، از موارد [[بخشش]] ایشان است<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۳.</ref>. | ||
*[[نبی]] [[خدا]]{{صل}} حتی از کسانی که قصد جانش را داشتند، بزرگوارانه، در گذشت؛ چنانکه آن دختر [[یهودی]] را که پس از [[فتح خیبر]]، غذایی زهر آلود برای ایشان آورد تا [[حضرت]] را به [[شهادت]] برساند، بخشید<ref>تاریخ الطبری، ج ۳، ص ۱۵؛ ابوسعید خرگوشی، شرف المصطفی، ج ۴، ص ۲۹۲؛ ابن بن عبدالبر اندلسی، الدرر فی اختصار المغازی و السیر، ص ۲۱۷ و السیرة النبویه، ج ۲، ص ۳۳۷ - ۳۳۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۳.</ref>. | *[[نبی]] [[خدا]]{{صل}} حتی از کسانی که قصد جانش را داشتند، بزرگوارانه، در گذشت؛ چنانکه آن دختر [[یهودی]] را که پس از [[فتح خیبر]]، غذایی زهر آلود برای ایشان آورد تا [[حضرت]] را به [[شهادت]] برساند، بخشید<ref>تاریخ الطبری، ج ۳، ص ۱۵؛ ابوسعید خرگوشی، شرف المصطفی، ج ۴، ص ۲۹۲؛ ابن بن عبدالبر اندلسی، الدرر فی اختصار المغازی و السیر، ص ۲۱۷ و السیرة النبویه، ج ۲، ص ۳۳۷ - ۳۳۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۳.</ref>. | ||
*از [[جابر بن عبداللّه انصاری]] نیز [[نقل]] شده است که | *از [[جابر بن عبداللّه انصاری]] نیز [[نقل]] شده است که روزی [[پیامبر اکرم]]{{صل}} برای استراحت زیر درختی رفت و شمشیرش را به کناری نهاد و خوابید. در این زمان، یک نفر [[اعرابی]] آمد و [[شمشیر]] [[حضرت]] را برداشت و گفت: "ای [[محمد]]{{صل}} اکنون چه کسی تو را از دست من [[نجات]] می‌دهد؟" آن [[حضرت]] فرمود: "[[خدا]]"؛ پس آن [[اعرابی]] لرزید و [[شمشیر]] از دستش افتاد<ref>المناقب، ج ۱، ص ۷۰ و شیخ حسین دیاربکری، تاریخ الخمیس، ج ۱، ص ۴۱۵ و با اندکی اختلاف در: دلائل النبوه، ج ۳، ص ۱۶۸ - ۱۶۹؛ شرف المصطفی، ج ۳، ص ۳۷۲، المغازی، ج ۱، ص ۱۹۵؛ اعلام الوری، ج ۱، ص ۱۷۳ - ۱۷۴ و مسند احمد، ج ۳، ص ۳۶۵.</ref>. در خبرهای دیگر آمده است که [[رسول]] خاتم{{صل}} او را رها کرد تا اینکه او از آن جا دور شد<ref>المناقب، ص ۷۰؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۷، ص ۶۲ و صحیح البخاری، ج ۵، ص ۵۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۴.</ref>. | ||
*تازه واردان به [[مدینه]] هم از کسانی بودند که با [[اخلاق]] تند و زننده خود [[نبی اکرم]]{{صل}} را [[آزار]] می‌دادند؛ اما [[حضرت]] با صبوری و گذشت ویژه‌ای با آنها [[رفتار]] می‌کرد. آن [[حضرت]] در برخورد با آنها به قدری [[صبر]] و [[تحمل]] از خود نشان می‌داد که طبق [[نقل]] [[امام علی]]{{ع}} برخی [[اصحاب]] تصمیم می‌گرفتند خود، آن افراد را توبیخ کنند تا اسباب [[آزار]] [[حضرت]] را فراهم نیاورند<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۴.</ref>. | *تازه واردان به [[مدینه]] هم از کسانی بودند که با [[اخلاق]] تند و زننده خود [[نبی اکرم]]{{صل}} را [[آزار]] می‌دادند؛ اما [[حضرت]] با صبوری و گذشت ویژه‌ای با آنها [[رفتار]] می‌کرد. آن [[حضرت]] در برخورد با آنها به قدری [[صبر]] و [[تحمل]] از خود نشان می‌داد که طبق [[نقل]] [[امام علی]]{{ع}} برخی [[اصحاب]] تصمیم می‌گرفتند خود، آن افراد را توبیخ کنند تا اسباب [[آزار]] [[حضرت]] را فراهم نیاورند<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۴.</ref>. | ||
*[[اسحاق بن عبداللّه]] از [[انس بن مالک]]، خادم [[پیامبر]]{{صل}} [[نقل]] می‌کند که | *[[اسحاق بن عبداللّه]] از [[انس بن مالک]]، خادم [[پیامبر]]{{صل}} [[نقل]] می‌کند که روزی با [[رسول خدا]]{{صل}} قدم می‌زدیم، در حالی که ایشان بردی با حاشیه‌های ضخیم به تن کرده بود. پس یک نفر [[اعرابی]] به آن [[حضرت]] نزدیک شد و برد ایشان را چنان کشید که اثر حاشیه هایش بر گردن آن [[حضرت]] [[باقی]] ماند و سپس گفت: "ای [[محمد]]{{صل}} از که نزد [[خدا]] که نزد توست به من بده"، پس، [[رسول خدا]]{{صل}} خندید و آن را به او بخشید"<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۲۸۵؛ حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۱۷؛ دلائل النبوه، ج ۱، ص ۳۱۸؛ صحیح مسلم، ج ۳، ص ۱۰۳ و صحیح البخاری، ج ۷، ص ۴۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۳۴.</ref>. | ||
==گذشت نکردن [[پیامبر اکرم]]{{صل}} درباره مسائل اصولی== | ==گذشت نکردن [[پیامبر اکرم]]{{صل}} درباره مسائل اصولی== | ||