آیا امام مهدی معجزه‌ای دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«قبل از پاسخ به این سؤال، لازم است که اشاره‌ای هرچند مختصر، به معنا و تعریف [[معجزه]] داشته باشیم. [[محقق خویی]]، در تعریف [[معجزه]] می‌نویسد: "[[معجزه]]، در اصطلاح، این است که مدعی منصبی از [[مناصب]] الهی، برای اثبات صحت ادعایش، کاری را انجام دهد که خارق [[قوانین طبیعی]] است و دیگران از انجام دادن آن عاجزند<ref>آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ص ۳، (به نقل از: إیضاح المراد فی شرح کشف المراد، ربانی گلپایگانی، ص ۳۴۵).</ref>. چون [[خداوند]]، بعد از [[خاتم انبیا]] [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}} [[امامان]]{{عم}} را مجریان [[شریعت]] و [[جانشینان]] طریقت آن [[حضرت]] و [[حجت]] خویش در روی [[زمین]] قرار داده تا راه [[هدایت]] را بر [[مردم]] هموار کنند و از آن‌جا که همواره در طول [[تاریخ]]، [[مدعیان دروغین]] [[نبوت]] و [[امامت]]، واقعیت را بر [[مردم]] مشتبه می‌کردند و [[مردم]] را به [[گمراهی]] و [[ضلالت]] می‌کشاندند، لازم است که راهی برای [[شناخت]] [[امام]] و [[حجت]]، قرار داده شود. این راه و علامت، همان است که در اصطلاح [[متکلمان]]، "[[معجزه]]" و در اصطلاح [[قرآن]]، "[[بینه]]" و "[[آیه]]" نامیده می‌شود. [[خداوند]] می‌فرماید:{{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...}}<ref>ما، رسولان خود را با دلائل روشن (معجزه) فرستادیم و با آنان، کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛ سوره الحدید: ۲۵.</ref>. در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} درباره علت اعطای [[معجزه]] از سوی [[خداوند]]، سؤال شد. [[حضرت]]، در جواب فرمودند: [[معجزه]]، علامتی است از طرف [[خداوند]] که آن‌را فقط به [[انبیا]] و رسل و [[امامان]] اعطا می‌کند تا [[صدق]] آنان از [[دروغ]] [[دروغگو]] شناخته شود<ref>بحار الأنوار، ج ۱۱، ص ۷۱.</ref>. حال، با توجه به این‌که جمیع [[مسلمانان]]، به جواز [[کرامت]] [[اولیای خدا]] [[عقیده]] دارند - چنان‌که [[تفتازانی]] می‌گوید: "جمهور [[مسلمانان]]، به جواز [[کرامت]] [[اولیای خدا]] [[معتقد]] هستند<ref>الإلهیات من شرح المواقف، تحقیق علی ربانی گلپایگانی، ص ۱۳۲.</ref>" - پس انجام دادن [[معجزات]] و [[کرامات]] از سوی [[امامان]]{{عم}} - و از جمله [[امام زمان]]{{ع}} - که [[حجت‌های خداوند]] بر روی [[زمین]] و [[وارثان زمین]] هستند، امر عجیبی نیست. با مراجعه به کتاب‌های تاریخی و روایی و ورق‌زدن صفحات آن، مشاهده می‌کنیم که [[معجزات]] و [[کرامات]] فراوانی از سوی آنان به وقوع پیوسته است. بعد از این مقدمه باید گفت، [[معجزات]] آن [[حضرت]]، دو دسته است:

:::::#معجزاتی که آن [[حضرت]] در دوران تولد و کودکی و [[غیبت]]، انجام داده‌اند:

:::::##'''[[قرآن]] خواندن در بدو تولد:''' هنگامی که [[امام مهدی]] {{ع}} از مادر متولد شد، ایشان را به [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} دادند. آن [[حضرت]]، وی را در آغوش گرفت و فرمود: "[[قرآن]] بخوان". [[امام مهدی]] {{ع}} شروع به [[قرآن]] خواندن کرد<ref>سید هاشم بحرانی، تبصرة الولی، ج ۱۸.</ref>.

:::::##'''شفای مریض لاعلاج‌:''' [[محمد بن یوسف]] [[نقل]] می‌کند، به [[مرضی]] دچار شدم که پزشکان از علاج آن [[ناامید]] شدند. نامه‌ای به [[حضرت]] [[امام مهدی]] {{ع}} نوشتم و از آن [[حضرت]]، طلب شفا کردم. ایشان در جواب نوشتند: [[خداوند]]، بر تو [[لباس]] عافیت بپوشاند. مدتی نگذشت که شفا پیدا کردم و وقتی پزشکان از این ماجرا مطلع شدند، گفتند: این شفا و عافیت، به [[یقین]]، از جانب‌ [[خداوند]] بوده است"<ref>بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۲۹۷؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۵۱۹.</ref>.