پرش به محتوا

غیرت در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ':{{متن قرآن' به ': {{متن قرآن'
جز (جایگزینی متن - 'از اینرو' به 'از این‌رو')
جز (جایگزینی متن - ':{{متن قرآن' به ': {{متن قرآن')
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*این [[فضیلت]]، علامت حصول مروّت در [[انسان]] است؛ از این [[برتر]] آنکه از [[روایات]] چنین استفاده می‌شود، که [[غیرت]] علامت حصول [[ایمان]] است؛ [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌فرمایند:"[[غیرت]] از [[ایمان]] است" <ref>{{متن حدیث| الْغَيْرَةُ مِنَ‌ الْإِيمَانِ‌}}بحار الأنوار، ج۷۱، ص۳۴۲. </ref>؛ بلکه این مسأله از [[قرآن کریم]] نیز استفاده می‌شود:{{متن قرآن|مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند » سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. معنای این [[آیه]] و نظایر بسیار آن، آن است که [[مؤمن]] کسی است که از [[حریم]] [[اسلام]] تا آنجا که در [[توان]] دارد، [[دفاع]] کند<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۳۹.</ref>.
*این [[فضیلت]]، علامت حصول مروّت در [[انسان]] است؛ از این [[برتر]] آنکه از [[روایات]] چنین استفاده می‌شود، که [[غیرت]] علامت حصول [[ایمان]] است؛ [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌فرمایند:"[[غیرت]] از [[ایمان]] است" <ref>{{متن حدیث| الْغَيْرَةُ مِنَ‌ الْإِيمَانِ‌}}بحار الأنوار، ج۷۱، ص۳۴۲. </ref>؛ بلکه این مسأله از [[قرآن کریم]] نیز استفاده می‌شود: {{متن قرآن|مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند » سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. معنای این [[آیه]] و نظایر بسیار آن، آن است که [[مؤمن]] کسی است که از [[حریم]] [[اسلام]] تا آنجا که در [[توان]] دارد، [[دفاع]] کند<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۳۹.</ref>.
*به هر روی، [[غیرت]] ملکه‌ای است که [[آدمی]] را به [[دفاع]] از امور مهمّی که خواه در عرف و یا در [[شرع]]، شخصیّت او بدان متوقّف شده، تحریک می‌کند. این [[دفاع]]، حَمِیّت - که از مادّه [[حمایت]] / نگهداری، مشتق شده - نامیده می‌شود.
*به هر روی، [[غیرت]] ملکه‌ای است که [[آدمی]] را به [[دفاع]] از امور مهمّی که خواه در عرف و یا در [[شرع]]، شخصیّت او بدان متوقّف شده، تحریک می‌کند. این [[دفاع]]، حَمِیّت - که از مادّه [[حمایت]] / نگهداری، مشتق شده - نامیده می‌شود.
*حَمیّت ناشی از غیرتی است که در فرد غیور وجود دارد. از این‌رو [[غیرت]] از مقوله صفات، و [[حمیّت]] از مقوله فعل است؛ هر چند گاه مجازاً این دو را بر یکدیگر اطلاق می‌نمایند.
*حَمیّت ناشی از غیرتی است که در فرد غیور وجود دارد. از این‌رو [[غیرت]] از مقوله صفات، و [[حمیّت]] از مقوله فعل است؛ هر چند گاه مجازاً این دو را بر یکدیگر اطلاق می‌نمایند.
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش