بحث:ویژگی‌های منتظران واقعی در دوران غیبت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

#[[منتظران واقعی]] کسانی هستند که آغاز و شروع تحقق [[عدالت کامل]] جهانی و دمیدن سپیدۀ [[فجر]] [[ظهور]] را در هر لحظه و ساعتی منتظراند. زیرا [[ظهور]] [[حضرت]] به دست [[خدا]] و تحت ارادۀ [[الهی]] است و هیچ کس نمی‌‏تواند برای آن وقت و ساعتی تعیین کند<ref>ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۳۵۶-۳۵۹.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} دربارۀ [[اهمیت انتظار]] کشیدن می‌فرماید:<ref>{{متن حدیث|«إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ (ص) بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً وَ قَالَ{{ع}}انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ»}} مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲.</ref> «همانا کسانی که در [[زمان غیبت]] به سر می‌برند و به [[امامت حضرت مهدی]]{{ع}} [[ایمان]] دارند و [[انتظار]] ظهورش را می‌کشند، [[بهترین]] [[مردم]] تمام زمان‌ها هستند، زیرا خدای بلند مرتبه، چنان [[عقل]] و [[فهم]] و معرفتی به آنها عطا کرده که گویا [[امام زمان]] خود را مشاهده می‌کنند. آنها همانند کسانی هستند که در رکاب [[رسول خدا]]{{صل}} با [[شمشیر]] می‌جنگند. آنها مخلصین واقعی و [[شیعیان]] [[صادق]] هستند. آنها در پنهانی و [[آشکار]]، دیگران را به [[دین خدا]] [[دعوت]] می‌کنند. سپس فرمود: [[منتظر فرج]] بودن در واقع خود، [[گشایش]] بزرگی است».<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، عبدالرحمن، در انتظار خورشید ولایت، ص۱۲۶.</ref> و یا تعبیری که در کلمات [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} هست که فرمودند:<ref>«در انتظار گشایش باشید و از رحمت‌ خداوند ناامید نشوید؛ زیرا دوست داشتنی‌ترین کارها نزد خداوند انتظار گشایش است». فیض کاشانی، محمد محسن، نوادر الأخبار فیما یتعلق باصول الدین، ص۲۴۹.</ref> {{متن حدیث|«انْتَظَرُوا الْفَرَجَ‌ وَ لا تَیأَسُوا مِنْ‌ رَوْحِ‌ اللهِ‌ فَإِن أَحَب الْأَعْمَالِ إِلَی اللهِ عَز وَ جَل انْتِظَارُ الْفَرَجِ»}} و در [[روایات]] از قول [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده است:<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۵۲،، ص۱۳۳، باب۲۲.</ref> {{متن حدیث|«أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»}}؛ {{متن حدیث|«أَفْضَلُ‌ أَعْمَالِ‌ أُمتِی‌ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»}}<ref>یزدی حائری، علی بن زین العابدین، الزام الناصب، ص۱۳۷. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۲.</ref>؛ {{متن حدیث|«انْتِظَارُ الْفَرَجِ‌ عِبَادَةٌ»}}<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۵۲،، ص۱۳۳، باب۲۲.</ref>؛ {{متن حدیث|«أَفْضَلُ‌ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»}}<ref>پاینده، ابوالقاسم، نهج الفصاحة، ص۷۸.قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ج۳، ص۱۶۹.</ref>.<ref>ر.ک. فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص ۱۵۱-۱۶۰.</ref> و یا [[کلام]] [[امام صادق]]{{ع}} که [[منتظران]] را [[اولیاء]] [[خدا]] معرفی فرموده و می‌فرمایند:<ref>«خوشا به حال شیعیان قائم ما که در زمان غیبتش منتظر ظهور او هستند و در هنگام ظهورش فرمان‌بردار او، آنان دوستان خدا هستند، همان‌ها که نه ترس به دل راه می‌دهند و نه اندوهگین می‌شوند». شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمة، ج‌۲، ص۳۵۷.</ref> {{متن حدیث|«طُوبَی‌ لِشِیعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِینَ‌ لِظُهُورِهِ فِی غَیبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ أُولَئِک أَوْلِیاءُ اللهِ الذِینَ‌ لا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُون»‌}} و یا فرمودند:<ref>«هر که منتظر این امر باشد و بمیرد مانند کسی است که با قائم {{ع}} در خیمه‌اش باشد، نه بلکه مانند کسی است که پیش روی رسول خدا (ص) شمشیر زده باشد». شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۳۳۸.</ref> {{متن حدیث|«منْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِهَذَا الْأَمْرِ کانَ کمَنْ کانَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ لَا بَلْ کانَ کالضارِبِ بَینَ یدَی رَسُولِ اللهِ بِالسیفِ»}} به عبارتی دیگر یکی از ویژگی‌های [[انسان]] [[منتظر]] این است که به واقعه‌ای که در [[آینده]] اتفاق خواهد افتاد، [[ایمان]] دارد<ref>ر.ک. احمدی، علی اصغر، شیوه‌های ایجاد انس در کودکان نوجوانان و جوانان با وجود مبارک امام زمان، گفتمان مهدویت، سخرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۴۹ ـ ۱۵۳.</ref>. آری انتظاری که در [[روایات]] مطرح شده، این نیست که [[منتظِر]] طبق آن در خانۀ خود بنشیند و کاری نداشته باشد که بر سر [[اسلام]] و [[مسلمین]] چه می‌‌آید، یا این نیست که [[منتظر]] باید بیگانه باشد از اینکه [[دشمنان اسلام]] چه حرکات و تحرکاتی را ضد [[اسلام]] تدارک می‌‌بینند. زیرا اساساً در [[فرهنگ]] [[روایی]]، نام چنین عملی را [[انتظار]] نمی‌دانند و یا اصلاً این [[انتظار]]، مد نظر [[اهل بیت]]{{ع}} نیست<ref>ر.ک. فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص ۱۵۱-۱۶۰.</ref>.