پرش به محتوا

باطن: تفاوت میان نسخه‌ها

۳ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۹ آوریل ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - ' آن‌ها ' به ' آنها '
جز (جایگزینی متن - ' آن‌ها ' به ' آنها ')
خط ۱۱: خط ۱۱:
==مقدمه==
==مقدمه==
*واژه باطن به‌معنای [[پنهان]]، [[نهان]]، [[حقیقت]] و اصل مورد نظر است. گرچه این واژه در [[نهج البلاغه]] گستره معنایی وسیع‌تری را به خود اختصاص داده است؛ مفاهیمی چون [[خدا]]، [[عالم غیب]]، [[دنیا]]، اشیاء، حوادث و [[انسان]]. [[باطل]] و درون [[انسان]] در ایجاد هنجارهای ماندگار در ساحت‌های مختلف اهمیّت بسزایی دارد، تا جایی که می‌توان یکی از اصول مهم [[تربیت]] و رفتارسازی را ناظر بر ایجاد تحوّل درونی دانست. از این‌رو فرمود: هر که درونش نیکو باشد، بیرونش نیز نیکو خواهد بود<ref>غرر الحکم، ۱ / ۱۹۳</ref>. هم‌چنین [[پلیدی]] ظاهر را ناشی از [[پلیدی]] باطن دانسته و [[اصلاح]] درون را موجب [[اصلاح]] ظاهر برمی‌شمرد. هرگاه درون [[آدمی]] سالم شود، ظاهر او نیز نیرومند و قوی خواهد شد. بنابراین آنچه در [[سیرت]] و [[رفتار]] [[آدمی]] نمایان می‌شود، نتیجه حالات درونی اوست که قابل [[کتمان]] هم نیست و به ناچار آثار خود را در [[جامعه]] بر جای می‌گذارد، زیرا: هیچ کس چیزی را در [[دل]] [[پنهان]] نکرد، مگر این که در لغزش‌های زبان و حرکات چهره‌اش نمودار شد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۵: {{متن حدیث|"مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِه"}}‏</ref>.
*واژه باطن به‌معنای [[پنهان]]، [[نهان]]، [[حقیقت]] و اصل مورد نظر است. گرچه این واژه در [[نهج البلاغه]] گستره معنایی وسیع‌تری را به خود اختصاص داده است؛ مفاهیمی چون [[خدا]]، [[عالم غیب]]، [[دنیا]]، اشیاء، حوادث و [[انسان]]. [[باطل]] و درون [[انسان]] در ایجاد هنجارهای ماندگار در ساحت‌های مختلف اهمیّت بسزایی دارد، تا جایی که می‌توان یکی از اصول مهم [[تربیت]] و رفتارسازی را ناظر بر ایجاد تحوّل درونی دانست. از این‌رو فرمود: هر که درونش نیکو باشد، بیرونش نیز نیکو خواهد بود<ref>غرر الحکم، ۱ / ۱۹۳</ref>. هم‌چنین [[پلیدی]] ظاهر را ناشی از [[پلیدی]] باطن دانسته و [[اصلاح]] درون را موجب [[اصلاح]] ظاهر برمی‌شمرد. هرگاه درون [[آدمی]] سالم شود، ظاهر او نیز نیرومند و قوی خواهد شد. بنابراین آنچه در [[سیرت]] و [[رفتار]] [[آدمی]] نمایان می‌شود، نتیجه حالات درونی اوست که قابل [[کتمان]] هم نیست و به ناچار آثار خود را در [[جامعه]] بر جای می‌گذارد، زیرا: هیچ کس چیزی را در [[دل]] [[پنهان]] نکرد، مگر این که در لغزش‌های زبان و حرکات چهره‌اش نمودار شد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۵: {{متن حدیث|"مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِه"}}‏</ref>.
*[[امام علی]] {{ع}} ریشه [[اختلاف]] و جدایی میان [[انسان‌ها]] را در باطن آن‌ها می‌جوید و می‌فرماید: میان شما را جدایی نینداخته مگر ناپاکی باطن‌ها و بدی [[اندیشه‌ها]]؛ به این جهت بار یکدیگر را بر نمی‌دارید و [[پند]] و [[اندرز]] نمی‌دهید و به یکدیگر [[بذل و بخشش]] نمی‌کنید و با هم [[دوستی]] ندارید<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۱۲: {{متن حدیث|"مَا فَرَّقَ بَيْنَكُمْ إِلَّا خُبْثُ السَّرَائِرِ،  وَ سُوءُ الضَّمَائِرِ، فَلَا تَوَازَرُونَ وَ لَا تَنَاصَحُونَ، وَ لَا تَبَاذَلُونَ وَ لَا تَوَادُّون"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 159- 160.</ref>.
*[[امام علی]] {{ع}} ریشه [[اختلاف]] و جدایی میان [[انسان‌ها]] را در باطن آنها می‌جوید و می‌فرماید: میان شما را جدایی نینداخته مگر ناپاکی باطن‌ها و بدی [[اندیشه‌ها]]؛ به این جهت بار یکدیگر را بر نمی‌دارید و [[پند]] و [[اندرز]] نمی‌دهید و به یکدیگر [[بذل و بخشش]] نمی‌کنید و با هم [[دوستی]] ندارید<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۱۲: {{متن حدیث|"مَا فَرَّقَ بَيْنَكُمْ إِلَّا خُبْثُ السَّرَائِرِ،  وَ سُوءُ الضَّمَائِرِ، فَلَا تَوَازَرُونَ وَ لَا تَنَاصَحُونَ، وَ لَا تَبَاذَلُونَ وَ لَا تَوَادُّون"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 159- 160.</ref>.


==نحوه تأثیر باطن بر ظاهر==
==نحوه تأثیر باطن بر ظاهر==
۲۱۸٬۰۹۰

ویرایش