|
|
| خط ۱۸: |
خط ۱۸: |
| ===دوم: [[آیه منذر و هادی]]=== | | ===دوم: [[آیه منذر و هادی]]=== |
|
| |
|
| ===سوم: [[آیه ولایت]]=== | | ===سوم: [[آیه ولایت]]=== |
| * {{متن قرآن| إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref> سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات میدهند؛ سوره مائده، آیه:۵۵.</ref>. در استدلال به آیه نکات ذیل قابل توجه است:
| |
| #معنای "ولی" هرچند مختلف مانند [[دوستی]]، نزدیکی است، اما با توجه به اینکه در [[آیه شریفه]] از ادات حصر {{متن قرآن| إِنَّمَا}} استفاده شده و معنایش این است که [[آیه]] در صدد حصر [[ولیّ]] [[مؤمنان]] به تعداد محصور و محدود "[[الله]]، [[پیامبر]] و زکات‌دهنده در حال [[رکوع]]" بوده است، لازمه آن [[اراده]] معنای [[سرپرستی]] و [[حاکم]] از معنای "ولی" است؛ چراکه حصر معنی "ولی" به موارد فوق معنا ندارد، مثلاً اینکه شما فقط [[خدا]]، [[پیامبر]] و [[زکات]] دهنده در حال [[رکوع]] را [[دوست]] دارید یا با آنها رابطه برقرار کنید یا فقط آنها را [[یاری]] کنید. پس معنای [[حاکم]] و [[سرپرستی]] با حصر کاملاً منطبق و سازگار است؛ چراکه [[آیه شریفه]] در صدد [[بیان]] [[سرپرستی]] [[مسلمانان]] است که نخست [[خداوند]] و [[رسول|رسولش]] بعد فرد [[زکات]] دهنده در حال [[رکوع]] است که خواهیم گفت تنها [[حضرت علی]]{{ع}} است.
| |
| #نکته دیگر اینکه از آنجا که ولی بودن [[الله]] و [[رسول|رسولش]] به معنای [[زعامت]] و [[صاحب]] امر و [[اختیار]] بودن است، چون [[ولایت علی]]{{ع}} در [[آیه]] مزبور به [[ولایت الله]] و [[ولایت پیامبر خاتم|رسولش]] عطف شده، سیاق ادبی [[آیه]] مقتضی است که [[ولایت]] در هر سه مورد یکی باشد.
| |
| #اگر معنای غیر [[امامت]] و [[حکومت]] برای "ولی" در [[آیه]] لحاظ شود، [[تفسیر]] و ترجمه [[آیه]] در فراز {{متن قرآن|وَهُمْ رَاكِعُونَ}} مشکل خواهد شد. مثلاً گفته شود همانا [[دوست]] یا کمک کننده شما [[خدا]] و [[رسول|رسولش]] و نیز آن دسته از [[مؤمنان]] است که در حال [[رکوع]] [[زکات]] میدهند. [[پرسش]] این است که مگر [[مؤمنان]] در غیر حالت [[رکوع]] [[دوست]] و [[یاور]] [[مسلمانان]] نیستند، اصلاً [[آیه]] چرا "ولی" را به حالت خاص [[رکوع]] تقیید و تهدید کرده است<ref>ر.ک: فیروزآبادی، فضائل الخمسة، ج ۲، ص ۱۸.</ref>.
| |
| #در [[روایات]] متعدد [[فریقین]] وارد شده است که [[آیه]] فوق درباره [[حضرت علی]]{{ع}} نازل شده است، آنگاه که سائلی وارد [[مسجد]] شد، حاضران به [[حاجت]] وی پاسخ ندادند، [[حضرت علی]]{{ع}} که در حال [[رکوع]] بود به انگشترش اشاره کرد و آن را به سائل بخشید، [[آیه]] بعد از این جریان نازل شد <ref>ر.ک: تاریخ دمشق، ج ۴۲، ص ۸۹۵۰، ج ۴۵، ص ۹۸۸۵؛ البدایة و النهایة، ج ۷، ص ۳۵۸؛ الدر المنثور، ج ۳، ص ۱۰۵؛ شواهد التنزیل، ج ۱، ص ۲۲۶؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۳، ص ۱۲۹. جای تعجب است که با وجود این منابع متعدد اهل سنت برخی مدعی‌اند [[شأن]] نزول فوق در آثار اهل سنت یافت نمی شود. (تئوری [[امامت]] در ترازوی نقد، ص ۵۳).</ref>.
| |
| #شاید برخی درباره نکات پیش‌گفته تردید کنند، برای تکمی‌ل [[استدلال]] خود به [[روایت]] [[نبوی]] ناظر به مورد بحث اشاره می‌‌شود تا هر نوع تردید در استفاده [[امامت]] و [[حکومت]] از [[آیه شریفه]] از بین برود. در منابع [[اهل سنت]] آمده است بعد از [[بخشش]] انگشتری توسط [[حضرت علی]]{{ع}} در حال [[رکوع]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} رو به [[آسمان]] از [[خداوند]] خواست مانند [[موسی]] که برادرش [[هارون]] را [[وزیر]] و [[پشتیبان]] وی قرار داد - برای وی [[امام علی|علی]]{{ع}} را [[وزیر]] [[تعیین]] کند: "خداوندا!... از خاندانم، على (عليه السلام) را وزير من گردان تا به وسيله او، پشتم قوى و محكم گردد"<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ ...وَ اجْعَلْ لِي وَزِيراً مِنْ أَهْلِي عَلِيّاً اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي أَو ظَهْرِي}}؛ تذکرة الخواص، ص ۱۵؛ شواهد التنزیل، ج ۱، ص ۲۳۰؛ فرائد المسطین، ج ۱، ص ۱۹۲.</ref>. [[ابوذر غفاری]] که گزارش‌گر [[حدیث]] است می‌‌گوید بلافاصله [[آیه]] فوق نازل شد. [[روایات]] مشابه [[روایت]] فوق در منابع [[شیعی]] وارد شده است که اینجا مجال طرح آنها نیست <ref>ر.ک: موسوعة الامام [[امام علی|علی]]{{ع}}، ج ۲، ص ۲۰۲، و نیز: [[تفاسیر]] مختلف، ذیل آیه ۵ مائده.</ref>.<ref>[[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[امامت ۲ (کتاب)|امامت]]، ص۲۱۳ - ۲۲۲.</ref>
| |
|
| |
|
| ===چهارم: [[آیه تبلیغ]]=== | | ===چهارم: [[آیه تبلیغ]]=== |
