پرش به محتوا

بحث:سفیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۱۲۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ']] صفحه' به ']]، ص')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
==سفیانی در درسنامه امام شناسی==
*پیش از [[ظهور حضرت حجت]]{{ع}} با مردی از [[نسل]] [[ابوسفیان]] [[خروج]] می‌کند. او مردی ظاهرالصلاح و به [[یاد خدا]] سرگرم است، ولی [[پلید]] و [[فریب‌کار]]. [[شیعیان]] زیادی را می‌کشد و هنگامی‌ که از [[ظهور]] آن [[حضرت]] [[آگاه]] می‌شود، لشکری را برای کشتن آن [[حضرت]] می‌فرستد.
*[[حضرت صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: "[[خروج سفیانی]] از امور محتوم است و در [[ماه رجب]] رخ می‌دهد"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَمْرَ السُّفْيَانِيِّ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُهُ فِي رَجَبٍ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۲۰۴.</ref>.
*[[حضرت علی]]{{ع}} می‌فرماید: [[فرزند]] [[هند]] جگرخوار از وادی یاس (دره خشک) [[خروج]] می‌کند. او مردی چهار شانه و بد قیافه، دارای سری بزرگ، بر صورت او اثر آبله پیداست. هنگامی‌که او را می‌بینی می‌پنداری که یک چشم دارد. نامش [[عثمان]] و نام پدرش [[عنبسه]] و از [[فرزندان]] [[ابوسفیان]] است.<ref>{{متن حدیث|يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَرَ اسْمُهُ عُثْمَانُ وَ أَبُوهُ عَنْبَسَةُ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ أَبِي سُفْيَانَ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۲۰۵.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۲۴.</ref>.
==سفیانی در فرهنگنامه آخرالزمان==
==سفیانی در فرهنگنامه آخرالزمان==
*سفیانی مردی است از تبار [[بنی‌امیه]] و از [[فرزندان]] [[ابوسفیان]] و [[هند]] جگرخوار است. نام اصلی او "[[عثمان بن عنبسه]]" است، میانه قد با سری بزرگ، صورتی نحس دارد، و‌ اثر آبله در چهره او نمایان است. چشم‌های او به گونه‌ای است که بیننده گمان‌ می‌‌کند یک چشم دارد و در چشم او علامتی سفید رنگ می‌‌باشد. او از [[کشور]] [[سوریه]] و‌ [[شهر]] [[دمشق]]، و از بیابانی خشک و بی‌آب [[قیام]] می‌‌کند و [[قیام]] او در [[ماه رجب]] خواهد‌ بود. همزمان با او [[خراسانی]] از طرف [[خراسان]] و [[یمانی]] از طرف [[یمن]] [[قیام]] می‌‌کنند. او با‌ دو گروه به سرکردگی [[أبقع]] و [[أصهب]] [[نبرد]] خواهد کرد و آنان را از پای در خواهد‌ آورد. [[پیش از ظهور]] قطعاً سفیانی [[خروج]] خواهد کرد؛ زیرا [[قیام]] او در [[روایات]] جزو‌ [[نشانه‌های حتمی ظهور]] معرفی شده است. او و لشکریانش، [[کشتارها]] و جنایت‌های‌ بسیاری مرتکب می‌‌شوند، و در [[سرزمین بیداء]] که منطقه‌ای است میان [[مکه]] و [[مدینه]]، در‌ [[زمین]] فرو خواهند رفت. سفیانی در نهایت به این نتیجه می‌‌رسد که در مقابل حضرت‌ [[مهدی]]{{ع}} تاب [[مقاومت]] ندارد، بنابراین تصمیم به [[تسلیم]] می‌‌گیرد. اما پس از مدت‌ اندکی [[پیمان‌شکنی]] می‌‌کند و به [[جنگ]] با [[حضرت]] برمی‌خیزد. او در این [[جنگ]] شکست‌ خورده و نابود می‌‌شود<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، صص ۳۶۵ ـ ۳۴۹.</ref>. در روایاتی سفیانی را این گونه توصیف می‌‌کند: سفیانی از طرف [[روم]] [[قیام]] می‌‌کند. او‌ خود را به صورت [[مسیحیان]] [[آشکار]] می‌‌کند در حالی که [[صلیب]] بر گردن خود حمایل‌ کرده است. او با لشکرش به [[کوفه]] یورش می‌‌برند. آنان فقط در پی نابود کردن خاندان‌ [[رسول خدا]] و سفیانی هستند و هر کسی را که می‌‌یابند می‌‌کشند و حتی به بچه‌های‌ کوچک نیز رحم نمی‌کنند و در [[جنگ]] حتی به جمع‌آوری [[غنایم]] هم توجه نمی‌کنند و فقط در [[اندیشه]] [[کشتار]] هستند. [[شیعیان]] بسیاری به دست آنان به دار آویخته می‌‌شوند<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، صص ۲۲۲ ـ ۲۱۷.</ref>. میان سفیانی، [[شعیب بن صالح]] ـ یکی از قیام‌کنندگان [[پیش از ظهور]] ـ [[جنگی]] رخ‌ خواهد داد که در این [[جنگ سفیانی]] [[شکست]] خواهد خورد<ref>ر.ک: شعیب بن صالح‌.</ref>.  
*سفیانی مردی است از تبار [[بنی‌امیه]] و از [[فرزندان]] [[ابوسفیان]] و [[هند]] جگرخوار است. نام اصلی او "[[عثمان بن عنبسه]]" است، میانه قد با سری بزرگ، صورتی نحس دارد، و‌ اثر آبله در چهره او نمایان است. چشم‌های او به گونه‌ای است که بیننده گمان‌ می‌‌کند یک چشم دارد و در چشم او علامتی سفید رنگ می‌‌باشد. او از [[کشور]] [[سوریه]] و‌ [[شهر]] [[دمشق]]، و از بیابانی خشک و بی‌آب [[قیام]] می‌‌کند و [[قیام]] او در [[ماه رجب]] خواهد‌ بود. همزمان با او [[خراسانی]] از طرف [[خراسان]] و [[یمانی]] از طرف [[یمن]] [[قیام]] می‌‌کنند. او با‌ دو گروه به سرکردگی [[أبقع]] و [[أصهب]] [[نبرد]] خواهد کرد و آنان را از پای در خواهد‌ آورد. [[پیش از ظهور]] قطعاً سفیانی [[خروج]] خواهد کرد؛ زیرا [[قیام]] او در [[روایات]] جزو‌ [[نشانه‌های حتمی ظهور]] معرفی شده است. او و لشکریانش، [[کشتارها]] و جنایت‌های‌ بسیاری مرتکب می‌‌شوند، و در [[سرزمین بیداء]] که منطقه‌ای است میان [[مکه]] و [[مدینه]]، در‌ [[زمین]] فرو خواهند رفت. سفیانی در نهایت به این نتیجه می‌‌رسد که در مقابل حضرت‌ [[مهدی]]{{ع}} تاب [[مقاومت]] ندارد، بنابراین تصمیم به [[تسلیم]] می‌‌گیرد. اما پس از مدت‌ اندکی [[پیمان‌شکنی]] می‌‌کند و به [[جنگ]] با [[حضرت]] برمی‌خیزد. او در این [[جنگ]] شکست‌ خورده و نابود می‌‌شود<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، صص ۳۶۵ ـ ۳۴۹.</ref>. در روایاتی سفیانی را این گونه توصیف می‌‌کند: سفیانی از طرف [[روم]] [[قیام]] می‌‌کند. او‌ خود را به صورت [[مسیحیان]] [[آشکار]] می‌‌کند در حالی که [[صلیب]] بر گردن خود حمایل‌ کرده است. او با لشکرش به [[کوفه]] یورش می‌‌برند. آنان فقط در پی نابود کردن خاندان‌ [[رسول خدا]] و سفیانی هستند و هر کسی را که می‌‌یابند می‌‌کشند و حتی به بچه‌های‌ کوچک نیز رحم نمی‌کنند و در [[جنگ]] حتی به جمع‌آوری [[غنایم]] هم توجه نمی‌کنند و فقط در [[اندیشه]] [[کشتار]] هستند. [[شیعیان]] بسیاری به دست آنان به دار آویخته می‌‌شوند<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، صص ۲۲۲ ـ ۲۱۷.</ref>. میان سفیانی، [[شعیب بن صالح]] ـ یکی از قیام‌کنندگان [[پیش از ظهور]] ـ [[جنگی]] رخ‌ خواهد داد که در این [[جنگ سفیانی]] [[شکست]] خواهد خورد<ref>ر.ک: شعیب بن صالح‌.</ref>.  
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش