اساطیر: تفاوت میان نسخهها
←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*کلمه اساطیر الاولین در [[قرآن]] در | *کلمه اساطیر الاولین در [[قرآن]] در نُه مورد بکار رفته است. این واژه به صورت جمع از کلمه اسطوره بکار رفته و در نخستین سورههای مکی سخن از نسبت اسطوره به [[پیامبر]] میکند. {{متن قرآن|إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«چون آیات ما را بر او بخوانند میگوید: افسانههای پیشینیان است» سوره قلم، آیه ۱۵.</ref> چون [[آیات]] ما بر او خوانده شود، گوید: «افسانههای پیشینیان است». این واژه "اساطیر" به معنای داستانهایی است که هیچ ریشه و اساسی ندارند، یا آمیخته به [[غلو]] و خرافهاند، و گویی ورد زبان [[مخالفان]] بوده که هرگاه پاسخی به [[استدلال]] نداشته و از [[تاریخ]] و گذشته [[انسانها]] سخن میرفته، آن را اسطوره میدانستهاند. | ||
#{{متن قرآن|حَتَّى إِذَا جَاءُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«و برخی از آنان کسانی هستند که به تو گوش میدهند در حالی که بر دلهایشان پوششهایی افکندهایم تا درنیابند و در گوشهایشان سنگینییی (نهادهایم) و اگر هر نشانهای ببینند به آن ایمان نمیآورند تا آنجا که چون نزد تو آیند با تو چالش میورزند؛ کافران میگوی» سوره انعام، آیه ۲۵.</ref> | #{{متن قرآن|حَتَّى إِذَا جَاءُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«و برخی از آنان کسانی هستند که به تو گوش میدهند در حالی که بر دلهایشان پوششهایی افکندهایم تا درنیابند و در گوشهایشان سنگینییی (نهادهایم) و اگر هر نشانهای ببینند به آن ایمان نمیآورند تا آنجا که چون نزد تو آیند با تو چالش میورزند؛ کافران میگوی» سوره انعام، آیه ۲۵.</ref> | ||
#{{متن قرآن|وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«و چون آیات ما بر آنان خوانده میشد میگفتند: شنیدیم و اگر میخواستیم مانند آن میگفتیم؛ این (آیات) جز افسانههای پیشینیان نیست» سوره انفال، آیه ۳۱.</ref> | #{{متن قرآن|وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«و چون آیات ما بر آنان خوانده میشد میگفتند: شنیدیم و اگر میخواستیم مانند آن میگفتیم؛ این (آیات) جز افسانههای پیشینیان نیست» سوره انفال، آیه ۳۱.</ref> | ||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
#{{متن قرآن|إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«چون آیات ما را بر او بخوانند میگوید: افسانههای پیشینیان است» سوره قلم، آیه ۱۵.</ref> | #{{متن قرآن|إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«چون آیات ما را بر او بخوانند میگوید: افسانههای پیشینیان است» سوره قلم، آیه ۱۵.</ref> | ||
#{{متن قرآن|إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«چون آیات ما را بر او بخوانند میگوید: افسانههای پیشینیان است» سوره مطففین، آیه ۱۳.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۸۹.</ref>. | #{{متن قرآن|إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«چون آیات ما را بر او بخوانند میگوید: افسانههای پیشینیان است» سوره مطففین، آیه ۱۳.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۸۹.</ref>. | ||
==نکات== | ==نکات== | ||
[[دلیل]] این شیوه از برخورد [[مخالفان]] چه بوده است؟ انتساب [[معارف]] [[قرآن]] و [[پیام]] به اسطوره چه انگی میتوانسته ایجاد کند که این همه [[اصرار]] به آن داشتهاند. در میان [[عرب]] این واژه کلمه مناسبی برای بیان اموری بوده که واقعی و [[حقیقی]] و جدی نبوده است، لذا از این [[آیات]] نکات زیر استفاده میشود: #از مجموع این [[آیات]] استفاده میشود که شیوه بیان و عبارتها و اسلوب [[قرآن]]، مورد اعجاب آنان واقع شده که گاهی گفتهاند [[قرآن]] [[سحر]] است، و گاهی اساطیر و نوشتههای گذشتگان. پس هرگاه عجز آنها مستند به تعجیز [[خدا]] بود نبایستی بگویند [[قرآن]] اسطوره است. [[تهمت]] اسطوره پردازی و [[جعل]] داستانهای خیالی به [[پیامبر]] از سوی [[کافران]] زده شده است. | [[دلیل]] این شیوه از برخورد [[مخالفان]] چه بوده است؟ انتساب [[معارف]] [[قرآن]] و [[پیام]] به اسطوره چه انگی میتوانسته ایجاد کند که این همه [[اصرار]] به آن داشتهاند. در میان [[عرب]] این واژه کلمه مناسبی برای بیان اموری بوده که واقعی و [[حقیقی]] و جدی نبوده است، لذا از این [[آیات]] نکات زیر استفاده میشود: #از مجموع این [[آیات]] استفاده میشود که شیوه بیان و عبارتها و اسلوب [[قرآن]]، مورد اعجاب آنان واقع شده که گاهی گفتهاند [[قرآن]] [[سحر]] است، و گاهی اساطیر و نوشتههای گذشتگان. پس هرگاه عجز آنها مستند به تعجیز [[خدا]] بود نبایستی بگویند [[قرآن]] اسطوره است. [[تهمت]] اسطوره پردازی و [[جعل]] داستانهای خیالی به [[پیامبر]] از سوی [[کافران]] زده شده است. |