غیبت امام مهدی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

غیبت امام مهدی در کلام اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۲۱

۳۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'منتخب الاثر،' به 'منتخب الاثر،'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش

@@ خط ۳۲: / خط ۳۲: @@
 *[[مخالفان]] [[شیعه]]، از آغاز [[غیبت]] تاکنون، مسئله‌ها و شبهه‌های فراوانی را درباره [[غیبت]] ساخته و پرداخته‌اند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 354.</ref>.
 *در برابر، [[دانشمندان شیعه]] کوشیده‌اند به آنها پاسخ دهند. برخی از مهم‌ترین [[شبهه‌ها]] عبارت‌اند از:
-#[[شیعیان]] معتقدند که [[امام]] [[معصوم]]، نقشی بسیار حیاتی در [[هدایت]] [[جامعه اسلامی]] و [[مسلمانان]] دارد. حال، چگونه ممکن است چنین کسی [[غایب]] شود؟<ref>مصنفات الشیخ المفید، ۳/ ۱۱۵- ۱۱۳.</ref> برای یافتن پاسخ این مسئله، باید به [[عقیده شیعه]] درباره [[جایگاه امام]] [[معصوم]] در [[جهان]] بنگریم. [[شیعیان]] معتقدند که [[امامت]] مراتبی دارد و [[حکومت]]، [[قضاوت]] و بیان [[معارف]] و [[تعالیم]] [[الهی]]، تنها از مراتب ظاهری [[امامت]] است. [[امامت]] دارای مرتبه‌ای [[باطنی]] نیز هست. [[امام]]{{ع}} بر اساس [[ولایت باطنی]] است که سبب بقای [[جهان]] و [[نزول]] [[برکات الهی]] می‌شود و [[هدایت]] [[معنوی]] و [[باطنی]] [[مؤمنین]] را برعهده می‌گیرد<ref>مجموعه آثار شهید مطهری‌، ۴/ ۸۴۹- ۸۴۵؛ شیعه در اسلام‌، ۱۵۲.</ref>. در [[روایات]] آمده است که اگر [[زمین]] از [[حجت خدا]] خالی باشد، ساکنانش را فرو می‌برد<ref>الاصول من الکافی‌، ۱/ ۱۳۷.</ref>. پس [[امام]]{{ع}} [[هنگام غیبت]] نیز زنده است و [[زندگی]] می‌کند؛ اما وجود او همچون [[خورشید]] در پس ابر [[پنهان]] است. هر چند دیده نمی‌شود، اهل [[جهان]] را [[نور]] و گرما می‌بخشد<ref>منتخب الاثر، ۲۷۱ و ۲۷۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 354.</ref>.
+#[[شیعیان]] معتقدند که [[امام]] [[معصوم]]، نقشی بسیار حیاتی در [[هدایت]] [[جامعه اسلامی]] و [[مسلمانان]] دارد. حال، چگونه ممکن است چنین کسی [[غایب]] شود؟<ref>مصنفات الشیخ المفید، ۳/ ۱۱۵- ۱۱۳.</ref> برای یافتن پاسخ این مسئله، باید به [[عقیده شیعه]] درباره [[جایگاه امام]] [[معصوم]] در [[جهان]] بنگریم. [[شیعیان]] معتقدند که [[امامت]] مراتبی دارد و [[حکومت]]، [[قضاوت]] و بیان [[معارف]] و [[تعالیم]] [[الهی]]، تنها از مراتب ظاهری [[امامت]] است. [[امامت]] دارای مرتبه‌ای [[باطنی]] نیز هست. [[امام]]{{ع}} بر اساس [[ولایت باطنی]] است که سبب بقای [[جهان]] و [[نزول]] [[برکات الهی]] می‌شود و [[هدایت]] [[معنوی]] و [[باطنی]] [[مؤمنین]] را برعهده می‌گیرد<ref>مجموعه آثار شهید مطهری‌، ۴/ ۸۴۹- ۸۴۵؛ شیعه در اسلام‌، ۱۵۲.</ref>. در [[روایات]] آمده است که اگر [[زمین]] از [[حجت خدا]] خالی باشد، ساکنانش را فرو می‌برد<ref>الاصول من الکافی‌، ۱/ ۱۳۷.</ref>. پس [[امام]]{{ع}} [[هنگام غیبت]] نیز زنده است و [[زندگی]] می‌کند؛ اما وجود او همچون [[خورشید]] در پس ابر [[پنهان]] است. هر چند دیده نمی‌شود، اهل [[جهان]] را [[نور]] و گرما می‌بخشد<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ۲۷۱ و ۲۷۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 354.</ref>.
 #اگر [[علت غیبت]]، خطری است که [[جان]] [[امام]]{{ع}} را تهدید می‌کند، چرا [[امامان معصوم]]{{عم}} دیگر [[غیبت]] نکردند؟ چرا او همانند نیاکان خود، ظاهر نمی‌شود تا یا پیروز گردد و یا به [[شهادت]] رسد؟ [[دانشمندان شیعه]] در پاسخ به این مسئله گفته‌اند: [[امام زمان]]{{ع}} [[مأمور]] است که [[دادگری]] و [[یکتاپرستی]] را در [[زمین]] استقرار بخشد. چنین نیست که او همانند پدرانش از روی [[تقیه]] با [[ستمگران]] [[بیعت]] کند. [[ظهور]] آن [[حضرت]]، پیش از آماده شدن شرایط، موجب می‌شود که نتواند به [[وظایف]] خویش عمل کند و به [[اهداف الهی]] دست یابد. [[امامان]] پیشین چنین وظایفی برعهده نداشته‌اند<ref>امامت و مهدویت‌، ۲/ ۳۴۹.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 355.</ref>.