اندام امام مهدی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'منتخب الاثر،' به 'منتخب الاثر،'
جز (جایگزینی متن - '{{جستارهای وابسته}}' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'منتخب الاثر،' به 'منتخب الاثر،') |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
*در روایات، در وصف ابروهای [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: ابروهایش به طرف صورتش فرو هشته است<ref>الزام الناصب، ص ۱۳۸. </ref>. ابروهایی کشیده دارد<ref>همان، ص ۱۳۸. </ref>. ابروانی به هم رسیده دارد<ref>همان، ص ۱۳۸. </ref>. <ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶.</ref>. | *در روایات، در وصف ابروهای [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: ابروهایش به طرف صورتش فرو هشته است<ref>الزام الناصب، ص ۱۳۸. </ref>. ابروهایی کشیده دارد<ref>همان، ص ۱۳۸. </ref>. ابروانی به هم رسیده دارد<ref>همان، ص ۱۳۸. </ref>. <ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶.</ref>. | ||
*روایات، پیشانی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} را چنین توصیف کرده است: پیشانی باز و درخشان دارد<ref>کشف الغمّه، ج ۳، ص ۲۵۹ و ۲۶۹؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰ و ۹۰.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۰۰.</ref>. | *روایات، پیشانی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} را چنین توصیف کرده است: پیشانی باز و درخشان دارد<ref>کشف الغمّه، ج ۳، ص ۲۵۹ و ۲۶۹؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰ و ۹۰.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۰۰.</ref>. | ||
*در وصف چشمان حضرت آمده است: دیدگانی مشکی و سرمهکشیده دارد<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۰ و ۲۷۶؛ منتخب | *در وصف چشمان حضرت آمده است: دیدگانی مشکی و سرمهکشیده دارد<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۰ و ۲۷۶؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۱۶۶؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۵۱.</ref> و از شبزندهداری فرو رفته است<ref>الزام الناصب، ص ۱۳۸.</ref>.<ref>[[مجتبی تونهای|مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۰.</ref>. | ||
*چهرهشناسی یا قیافهشناسی، علمی است معروف که از صورت پی به سیرت میبرند و آن را فراست نیز میگویند. یکی از ویژگیهای [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} این است که شخصیت درونی انسانها را از چهرهشان میشناسد و افراد صالح را از ناصالح تشخیص میدهد و مفسدان را با همان شناخت به سزای اعمالشان میرساند. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: "هنگامی که [[حضرت قائم]] قیام میکند، احدی نمیماند، مگر آنکه حضرت او را میشناسد که فردی صالح و نیک است یا منحرف و فاسد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۹۳؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۸.</ref>. نیز میفرماید: "هنگامی که قائم ما قیام کند، دشمنان ما را از چهرههایشان میشناسد، آنگاه آنان را از پیشانی (سر) و پاهایشان میگیرد و خود با یارانش، آنان را با شمشیر به قتل میرسانند"<ref>احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۵۷؛ غیبة نعمانی، ص ۲۴۲؛ ارشاد، ج ۵، ص ۳۶.</ref>. | *چهرهشناسی یا قیافهشناسی، علمی است معروف که از صورت پی به سیرت میبرند و آن را فراست نیز میگویند. یکی از ویژگیهای [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} این است که شخصیت درونی انسانها را از چهرهشان میشناسد و افراد صالح را از ناصالح تشخیص میدهد و مفسدان را با همان شناخت به سزای اعمالشان میرساند. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: "هنگامی که [[حضرت قائم]] قیام میکند، احدی نمیماند، مگر آنکه حضرت او را میشناسد که فردی صالح و نیک است یا منحرف و فاسد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۹۳؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۸.</ref>. نیز میفرماید: "هنگامی که قائم ما قیام کند، دشمنان ما را از چهرههایشان میشناسد، آنگاه آنان را از پیشانی (سر) و پاهایشان میگیرد و خود با یارانش، آنان را با شمشیر به قتل میرسانند"<ref>احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۵۷؛ غیبة نعمانی، ص ۲۴۲؛ ارشاد، ج ۵، ص ۳۶.</ref>. | ||
*همچنین میفرماید: "هنگامی که [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} قیام کند، دوستانش را به کمک قدرت تشخیصی که دارد، از دشمنانش میشناسد." معاویه دهنی میگوید:[[امام صادق]] {{ع}} در رابطه با آیه {{متن قرآن|يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالأَقْدَامِ}}<ref>سوره الرحمن، ۴۱.</ref>؛ بدکاران به سیمایشان شناخته میشوند، پس موسی پیشانی آنان را با پاهایشان بگیرند؛ فرمود: "ای معاویه! دیگران درباره آن چه میگویند؟" عرض کردم: میپندارند که خداوند، روز [[قیامت]]، گناهکاران را از قیافهشان میشناسد و از موهای جلوی سر و پاهایشان میگیرد و آنان را در آتش میاندازد. امام فرمود: "خداوند چه نیازی دارد که مجرمان را از چهرهشان بشناسد و حال آنکه آنان را آفریده است". عرض کردم: پس معنای آیه چیست؟ فرمود: "هنگامی که [[حضرت قائم]] قیام کند، خداوند به او علم سیماشناسی عطا میکند و حضرت دستور میدهد، کافران را از سر و پا گرفته و با شمشیر، ضربات سختی بر آنان بزنند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ المحجة، ص ۲۱۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۲۹ (به نقل از چشماندازی به حکومت مهدی {{ع}}، طبسی، ص ۸۵.).</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۱۱.</ref>. | *همچنین میفرماید: "هنگامی که [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} قیام کند، دوستانش را به کمک قدرت تشخیصی که دارد، از دشمنانش میشناسد." معاویه دهنی میگوید:[[امام صادق]] {{ع}} در رابطه با آیه {{متن قرآن|يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالأَقْدَامِ}}<ref>سوره الرحمن، ۴۱.</ref>؛ بدکاران به سیمایشان شناخته میشوند، پس موسی پیشانی آنان را با پاهایشان بگیرند؛ فرمود: "ای معاویه! دیگران درباره آن چه میگویند؟" عرض کردم: میپندارند که خداوند، روز [[قیامت]]، گناهکاران را از قیافهشان میشناسد و از موهای جلوی سر و پاهایشان میگیرد و آنان را در آتش میاندازد. امام فرمود: "خداوند چه نیازی دارد که مجرمان را از چهرهشان بشناسد و حال آنکه آنان را آفریده است". عرض کردم: پس معنای آیه چیست؟ فرمود: "هنگامی که [[حضرت قائم]] قیام کند، خداوند به او علم سیماشناسی عطا میکند و حضرت دستور میدهد، کافران را از سر و پا گرفته و با شمشیر، ضربات سختی بر آنان بزنند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ المحجة، ص ۲۱۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۲۹ (به نقل از چشماندازی به حکومت مهدی {{ع}}، طبسی، ص ۸۵.).</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۱۱.</ref>. | ||
*در پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}} علامتی بود که آن را "ختم [[نبوت]]" گویند. [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز علامتی در پشت دارد، مانند علامت پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}}، که برخی از آن به "ختم وصایت" تعبیر کردهاند<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۹۱.</ref>. | *در پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}} علامتی بود که آن را "ختم [[نبوت]]" گویند. [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز علامتی در پشت دارد، مانند علامت پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}}، که برخی از آن به "ختم وصایت" تعبیر کردهاند<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۹۱.</ref>. | ||
*در [[روایات]] رنگ چهره [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: رنگش عربی (گندمگون) است<ref>منتخب | *در [[روایات]] رنگ چهره [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: رنگش عربی (گندمگون) است<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۱۸۵؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۷۸.</ref>. هالهای از نور او را احاطه کرده است<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۹ و ۲۶۹؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۱۴۷.</ref>. صورتی نقرهفام و چهرهای گلگون دارد<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۱۵۷؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۱.</ref>. | ||
*در [[روایات]]، در [[وصف]] چهره و صورت [[حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: سیمایی چون ماه تابان دارد و چهرهاش گرد و درخشان است<ref>بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۷۸؛ منتخب | *در [[روایات]]، در [[وصف]] چهره و صورت [[حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: سیمایی چون ماه تابان دارد و چهرهاش گرد و درخشان است<ref>بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۷۸؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۱۸۵.</ref>. پیشانی باز و [[نورانی]]، بینی کشیده و باریک دارد<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۹؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰ و ۹۰.</ref>. چهرهاش چون [[دینار]] (گرد و گلگون) است<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۷؛ الزام الناصب، ص ۱۳۹.</ref>. دیدگانش سرمهکشیده، [[محاسن]] مبارکش پرمو و بر گونه راست او خالی جذّاب است<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۰.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۵۶.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== |