|
|
| خط ۲۱۴: |
خط ۲۱۴: |
| ==شهادت امام علی== | | ==شهادت امام علی== |
| *سرانجام در سحرگاه شب نوزدهم [[ماه رمضان]] سال ۴۰هجری هنگامی که [[امام]]{{ع}} در حال [[نماز]] بود [[ابن ملجم مرادی]] با [[شمشیر]] زهرآلود فرق [[مبارک]] پیشوای بزرگ [[فضیلت]] و [[عدالت]] را نشانه گرفت و در پی آن در شب ۲۱ همان [[ماه]] به [[شهادت]] رسید<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[امامت امام علی (مقاله)|امامت امام علی]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۴۲.</ref>. | | *سرانجام در سحرگاه شب نوزدهم [[ماه رمضان]] سال ۴۰هجری هنگامی که [[امام]]{{ع}} در حال [[نماز]] بود [[ابن ملجم مرادی]] با [[شمشیر]] زهرآلود فرق [[مبارک]] پیشوای بزرگ [[فضیلت]] و [[عدالت]] را نشانه گرفت و در پی آن در شب ۲۱ همان [[ماه]] به [[شهادت]] رسید<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[امامت امام علی (مقاله)|امامت امام علی]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۴۲.</ref>. |
|
| |
| ==مقدمه==
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| *[[علی]]{{ع}} از [[کودکی]] زیر نظر [[پیامبر]]{{صل}} [[تربیت]] شد و راه و روش رشد و کمال را از او آموخت و آن گاه که [[رسول]] گرامی{{صل}} به [[پیامبری]] [[برگزیده]] شد، نخستین فرد از مردان بود که به او [[ایمان]] آورد. وی به [[پیامبر]]{{صل}} ارادت و [[انقیاد]] کامل داشت و سرباز [[فداکاری]] بود که هرگاه خطری [[اسلام]] را تهدید می‌کرد، به [[دفاع]] از آن برمی خاست، در شعب [[ابی طالب]] و در سفر [[پیامبر]] به [[طائف]] [[رسول خدا]]{{صل}} را [[همراهی]] و [[یاری]] کرد و در شب [[هجرت]] در بستر او خوابید، تا به [[پیامبر]]{{صل}} گزندی نرسد و [[آیه]] {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ}}<ref>«و از مردم کسی است که در به دست آوردن خشنودی خداوند از جان می‌گذرد و خداوند به بندگان مهربان است» سوره بقره، آیه ۲۰۷.</ref> در شأن او نازل شد. آن گاه که [[پیامبر]]{{صل}} به [[مدینه]] رسید به [[حضرت علی]]{{ع}} [[دستور]] داد تا امانت‌های [[مردم]] [[مکه]] را، که به [[پیامبر]] سپرده بودند، به آنان بازگرداند، و همراه با مسلمانانی که در [[مکه]] [[باقی]] مانده بودند، به [[مدینه]] [[هجرت]] نماید. او پس از سه روز [[مکه]] را به قصد [[مدینه]] ترک کرد و پس از چند روز در [[قبا]] به [[پیامبر]] پیوست.
| |
| *در [[مدینه]] در جنگ‌های [[سختی]] چون [[بدر]]، [[احد]]، [[احزاب]] و [[خیبر]] با [[شجاعت]] و [[فداکاری]] تمام [[پیامبر]] را [[یاری]] و [[دشمنان اسلام]] را [[سرکوب]] و [[مأیوس]] کرد، در [[سال نهم هجری]] از سوی [[پیامبر]]{{صل}} [[مأموریت]] یافت تا [[آیات]] اول [[سوره]] [[برائت]] را در [[مکه]] بر [[مشرکان]] فرا خواند. این [[مأموریت]] قبلاً به [[ابوبکر]] سپرده شده بود، ولی مطابق [[فرمان خداوند]] [[علی]]{{ع}} برای انجام این [[مأموریت]] [[برگزیده]] شد. وی در ذی الحلیفه ([[مسجد]] شجره) [[آیات]] را از [[ابوبکر]] گرفت و در [[مکه]] بر [[مشرکان]] فرو خواند. [[پیامبر]]{{صل}} در [[سال دهم هجری]] [[علی]]{{ع}} را به [[یمن]] فرستاد تا [[مردم]] را به [[آیین اسلام]] [[دعوت]] کند. این [[مأموریت]] پس از آن بود که [[خالد بن ولید]] و جمعی از [[مسلمانان]] را برای این [[هدف]] به [[یمن]] فرستاده بود و آنان شش [[ماه]] در آنجا اقامت گزیده بودند، اما به توفیقی در این باره دست نیافته بودند. [[علی]]{{ع}} در [[مأموریت]] خود کامیاب شد و همه [[قبیله]] [[همدان]] [[آیین اسلام]] را پذیرفتند. [[پیامبر]]{{صل}} با [[مسلمانان]] برای انجام [[مناسک]] [[حج]] ([[حجة الوداع]]) رهسپار [[مکه]] گردید و [[علی]]{{ع}} نیز به [[دستور پیامبر]] از [[یمن]] به [[مکه]] رفت و در مراسم شکوهمند [[حج]] شرکت کرد و پس از انجام [[مناسک]] [[حج]] به هنگام بازگشت در سرزمین [[جحفه]] و در کنار [[غدیر خم]] در جمع انبوه [[مسلمانان]] [[علی]]{{ع}} را به [[جانشینی]] خود [[منصوب]] کرد.
| |
| *پس از مدت کوتاهی از این جریان، [[پیامبر]]{{صل}} در حالی که سرش بر دامان [[علی]]{{ع}} بود، به [[ملکوت]] اعلی پیوست و بدین ترتیب فصل جدیدی در [[زندگی]] [[علی]]{{ع}} گشوده شد. با [[ماجرای سقیفه]]، [[رهبری]] [[امت اسلامی]] که [[حق]] او بود از وی باز ستانده شد و این جریان تا ۲۵سال ادامه یافت.
| |
| *رعایت [[مصلحت اسلام]] و [[مسلمانان]] [[مانع]] آن شد که [[امام]]{{ع}} برای [[اعمال]] [[حق]] خود به عمل قهرآمیز [[توسل]] جوید، اما در موارد مناسب [[حقیقت]] را [[آشکار]] می‌ساخت و در [[حد ]] [[ضرورت]] با [[خلفا]] [[همکاری]] می‌کرد.
| |
| *با [[کشته شدن عثمان]] به دست عده‌ای از [[مسلمانان]]، [[مردم]] با [[حضرت علی]]{{ع}} [[بیعت]] کردند و بدین ترتیب شرایط برای [[اعمال]] [[حق]] [[امامت]] او فراهم گردید، اما طولی نکشید که عده‌ای [[پیمان]] شکستند و [[آتش]] [[جنگ جمل]] را برافروختند. [[معاویه]] و هوادارانش [[جبهه]] [[قاسطین]] را در برابر [[امام]] گشودند و [[جنگ صفین]] را پدید آوردند که در جریان آن با نقشه [[شیطنت]] آمیز [[عمرو بن عاص]] و [[معاویه]] از یک سو و [[ساده لوحی]] و سطحی نگری گروهی از [[سپاه امام]]{{ع}} از سوی دیگر، ماجرای تلخ [[حکمیت]] پدید آمد و به [[ظهور]] [[خوارج]] و [[جنگ نهروان]] انجامید<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[امامت امام علی (مقاله)|امامت امام علی]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۴۲.</ref>
| |
| *سرانجام در سحرگاه شب نوزدهم [[ماه رمضان]] سال ۴۰هجری هنگامی که [[امام]]{{ع}} در حال [[نماز]] بود [[ابن ملجم مرادی]] با [[شمشیر]] زهرآلود فرق [[مبارک]] پیشوای بزرگ [[فضیلت]] و [[عدالت]] را نشانه گرفت و در پی آن در شب ۲۱ همان [[ماه]] به [[شهادت]] رسید.
| |
| *به [[اعتقاد]] [[شیعه]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} [[جانشین]] [[بلافصل]] [[پیامبر گرامی]]{{صل}} و نخستین [[امام]] [[امت اسلامی]] پس از [[رسول خدا]]{{صل}} است. [[اهل سنت]] و دیگر [[مذاهب غیر شیعی]] [[علی]]{{ع}} را چهارمین [[خلیفه پیامبر]]{{صل}} می‌دانند.
| |
|
| |
|
| ==پرسش‌های وابسته== | | ==پرسش‌های وابسته== |
