روی‌گردانی از دعا در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

:*[[امام صادق]]{{ع}} به یکی از [[یاران]] خود- که مُیَسِّر نام داشت. فرمودند: "ای میسِّر! به درگاه [[خداوند]] [[دعا]] کن و نگو تقدیر معلوم شده است، چرا که نزد [[خداوند]] رتبه‌ای است که تنها با [[دعا]] به آن می‌رسند؛ و هرکس دهان خود را ببندد و چیزی درخواست نکند چیزی هم به او داده نمی‌شود، از این‌رو بخواه تا به تو بخشیده شود. ای میسّر! هیچ دربی نیست که چون کوبیده شود بر روی کوبنده‌اش باز نشود"<ref>{{متن حدیث|وَ عَنِ الْإِمَامِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ للمُيَسِّر: يَا مُيَسِّرُ ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ يَسْأَلْ لَمْ يُعْطَ شَيْئاً فَسَلْ تُعْطَ يَا مُيَسِّرُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ بَابٍ يُقْرَعُ إِلَّا يُوشِكُ أَنْ يُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ‌}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۶۶.</ref>؛

:*نیز [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: "هرکس از [[خداوند]] درخواست نکند که از فضلش بدو ببخشد، [[فقیر]] و [[نیازمند]] شود"<ref>{{متن حدیث|وَ عَنْهُ{{ع}}: مَنْ لَمْ يَسْأَلِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدِ افْتَقَرَ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۶۷.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۳۶۳.</ref>.

:*{{متن قرآن|وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَأَكُنْ مِنَ الْجَاهِلِينَ}}<ref>«و اگر فریبشان را از من نگردانی به آنان می‌گرایم و از نادانان خواهم بود» سوره یوسف، آیه ۳۳.</ref>؛

:*{{متن قرآن|إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ}}<ref>«چیرگی او تنها بر کسانی است که دوستش می‌دارند» سوره نحل، آیه ۱۰۰.</ref>؛