فلسفه توسل به امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

فلسفه توسل به امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۲:۱۶

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۳ مهٔ ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'جهان آفرینش' به 'جهان آفرینش'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۵۹

ویرایش

@@ خط ۱۸: / خط ۱۸: @@
 [[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]]
 ::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«[[توسل]]، وسیله و واسطه قرار دادن چیزی بین خود و مطلوب است. وسیله بر دو نوع است: گاهی از [[امور مادی]] است، مثل [[آب]] و غذا که وسیله رفع [[تشنگی]] و [[گرسنگی]] است. و زمانی نیز از امور معنوی است، مثل [[گناه]] کاری که [[خدا]] را به [[مقام]] و [[جاه]] یا [[حقیقت]] [[پیامبر]] {{صل}} قسم می‌دهد تا از گناهش بگذرد. در هر دو صورت وسیله لازم است؛ زیرا [[خداوند متعال]] [[جهان]] [[آفرینش]] را به [[بهترین]] صورت آفریده است، آنجا که می‌فرماید: {{متن قرآن|الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ}}<ref>«آن خدایی که همه چیز را به بهترین صورت آفرید» سوره سجده، آیه ۷</ref>. [[جهان]] بر اساس [[نظم]] [[علت]] و معلول و اسباب و مسببات، برای [[هدایت]] و رشد و [[تکامل]] [[انسان‌ها]] آفریده شده است و نیازمندی‌های طبیعی [[بشر]] با عوامل و اسباب عادی برآورده می‌گردد. فیوضات معنوی [[خداوند]] همچون [[هدایت]]، [[مغفرت]] و [[آمرزش]] نیز بر اساس [[نظامی]] خاص بر [[انسان‌ها]] نازل می‌شود و [[اراده]] حکیمانه [[خداوند]] بر این تعلّق گرفته که امور از طریق اسباب خاص و علل معین به [[انسان‌ها]] برسد.
+::::::«[[توسل]]، وسیله و واسطه قرار دادن چیزی بین خود و مطلوب است. وسیله بر دو نوع است: گاهی از [[امور مادی]] است، مثل [[آب]] و غذا که وسیله رفع [[تشنگی]] و [[گرسنگی]] است. و زمانی نیز از امور معنوی است، مثل [[گناه]] کاری که [[خدا]] را به [[مقام]] و [[جاه]] یا [[حقیقت]] [[پیامبر]] {{صل}} قسم می‌دهد تا از گناهش بگذرد. در هر دو صورت وسیله لازم است؛ زیرا [[خداوند متعال]] [[جهان آفرینش]] را به [[بهترین]] صورت آفریده است، آنجا که می‌فرماید: {{متن قرآن|الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ}}<ref>«آن خدایی که همه چیز را به بهترین صورت آفرید» سوره سجده، آیه ۷</ref>. [[جهان]] بر اساس [[نظم]] [[علت]] و معلول و اسباب و مسببات، برای [[هدایت]] و رشد و [[تکامل]] [[انسان‌ها]] آفریده شده است و نیازمندی‌های طبیعی [[بشر]] با عوامل و اسباب عادی برآورده می‌گردد. فیوضات معنوی [[خداوند]] همچون [[هدایت]]، [[مغفرت]] و [[آمرزش]] نیز بر اساس [[نظامی]] خاص بر [[انسان‌ها]] نازل می‌شود و [[اراده]] حکیمانه [[خداوند]] بر این تعلّق گرفته که امور از طریق اسباب خاص و علل معین به [[انسان‌ها]] برسد.
 ::::::بنابراین، همان گونه که در عالم ماده نمی‌توان پرسید: چرا [[خداوند متعال]] [[زمین]] را با [[خورشید]] نورانی کرده و خود بی‌واسطه به چنین کاری دست نزده است؟ در عالم معنا نیز نمی‌توان گفت: چرا [[خداوند]] [[مغفرت]] خویش را به واسطه [[اولیای الهی]] شامل حال [[بندگان]] می‌کند.
 ::::::[[شهید مطهری]]  می‌فرماید: [[فعل خداوند]] دارای [[نظام]] است. اگر کسی بخواهد به [[نظام آفرینش]] اعتنا نداشته باشد [[گمراه]] است. به همین جهت است که [[خدای متعال]] [[گناه]] کاران را [[ارشاد]] فرموده است که درِ خانه [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} بروند و علاوه بر اینکه خود طلب [[مغفرت]] کنند، از آن بزرگوار بخواهند که برای ایشان طلب [[مغفرت]] کند. [[قرآن]] کریم می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَاؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا}}<ref>سوره نساء، آیه ۶۴</ref>. اگر ایشان هنگامی که [با [[ارتکاب گناه]] به خود [[ستم]] کردند، نزد تو می‌آمدند و از [[خدا]] [[آمرزش]] می‌خواستند و [[پیامبر]] هم برای ایشان طلب [[مغفرت]] می‌کرد، [[خدا]] را [[توبه]] پذیر [[مهربان]] می‌یافتند<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]؛ [[عدل الهی (کتاب)|عدل الهی]] مجموعه آثار، ج ۱، ص ۲۶۴</ref>. از همین رو می‌بینیم که در [[قرآن]] و [[سنت]] تأکید فراوانی بر وسیله و [[توسل]] شده است. [[خداوند متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ وَابْتَغُواْ إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ}}<ref>«ای مؤمنین! تقوا پیشه کنید و برای رسیدن به او وسیله طلب نمایید.» سوره مائده، آیه ۳۵</ref>. اثر و فایده دیگری که در [[توسل]] به [[اولیای الهی]] خصوصاً ذوات مقدسه [[اهل بیت]] {{عم}} است اینکه [[مردم]] به جهت دریافت فیوضات الهی به واسطه آنان، نه تنها به [[مقام]] شامخ آنها از [[نبوت]] یا [[امامت]] [[یقین]] حاصل می‌کنند، بلکه از باب اینکه الانسان عبید الاحسان [[فرمان]] بردار [[دستورات]] آنها که همان [[دستورات]] [[خداوند]] است می‌شوند»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۰۱.</ref>.