علائم و نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*در ذیل به بررسی مختصر [[علائم حتمیه]] پرداخته می‌شود:

# '''[[خروج سفیانی]]:''' در [[روایات]] آمده است پیش از [[قیام]] [[حضرت مهدی]] {{ع}}، مردی از [[نسل]] [[ابوسفیان]] در منطقه [[شام]] [[خروج]] می‌کند و با تظاهر به [[دینداری]]، گروه زیادی از [[مسلمانان]] را [[فریب]] می‌دهد و بخش گسترده‌ای از [[سرزمین‌های اسلامی]] را به [[تصرف]] خود در می‌آورد. او بر مناطق پنج‌گانۀ-شام، [[حمص]]، [[فلسطین]]، [[اردن]]، قنسرین و منطقه عراق-سیطره می‌یابد و در [[کوفه]] و [[نجف]]، به [[قتل عام شیعیان]] می‌پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می‌کند<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص۶۵۱</ref> مدت [[حکومت]] او نه ماه است<ref>کتاب الغیبة، ص۴۴۹</ref> وی آنگاه که از [[ظهور]] [[حضرت حجت]] {{ع}} [[آگاه]] می‌گردد، با سپاهی عظیم به [[جنگ]] وی می‌رود و در منطقۀ "[[بیداء]]" بین [[مکه]] و [[مدینه]] با [[سپاه امام]] برخورد می‌کند و به امر [[خدا]]، همۀ [[لشکریان]] وی-به جز چند نفر-در [[زمین]] فرو می‌روند و هلاک می‌شوند<ref>الغیبة، ص۲۷۹، ح ۶۷؛ همچنین ر. ک: کتاب الفتن، ص۱۶۸</ref>.<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۲۲۶-۲۲۹؛ [[مهدی علی‌پور|علی‌پور، مهدی]]، ظهور، ص۲۵۲-۲۶۲؛ پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص۳۸۴؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج ۱، ص۱۷۳-۱۷۷</ref>

# '''[[قیام یمانی]]:''' یکی دیگر از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}}، [[خروج]] سرداری از اهل [[یمن]] است که [[مردم]] را به [[حق]] و [[عدل]] [[دعوت]] می‌کند.<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۲۲۶-۲۲۹؛ [[مهدی علی‌پور|علی‌پور، مهدی]]، ظهور، ص۲۵۲-۲۶۲؛ پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص۳۸۴؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج ۱، ص۱۷۳-۱۷۷</ref> [[روایات]] فراوانی در این باره وجود دارد مانند اینکه [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند:<ref>محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبة، ص۳۶۹، باب ۱۳، ح ۱۳: «خُرُوجُ السُّفْيَانِيِّ وَ الْيَمَانِيِّ وَ الْخُرَاسَانِيِّ فِي سَنَةٍ وَاحِدَةٍ فِي‏ شَهْرٍ وَاحِدٍ فِي يَوْمٍ وَاحِدٍ نِظَامٌ كَنِظَامِ الْخَرَزِ يَتْبَعُ بَعْضُهُ بَعْضاً فَيَكُونُ الْبَأْسُ مِنْ كُلِّ وَجْهٍ وَيْلٌ لِمَنْ نَاوَاهُمْ وَ لَيْسَ‏ فِي‏ الرَّايَاتِ‏ رَايَةٌ أَهْدَى مِنْ رَايَةِ الْيَمَانِيِّ هِيَ رَايَةُ هُدًى لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى صَاحِبِكُمْ‏ فَإِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ حَرَّمَ بَيْعَ السِّلَاحِ عَلَى النَّاسِ وَ كُلِّ مُسْلِمٍ وَ إِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ فَانْهَضْ إِلَيْهِ فَإِنَّ رَايَتَهُ رَايَةُ هُدًى وَ لَا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَلْتَوِيَ عَلَيْهِ‏ فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى الْحَقِّ وَ إِلى‏ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ‏»</ref> «[[خروج سفیانی]] و [[یمانی]] و [[خراسانی]] در یک سال و یک ماه و یک روز واقع خواهد شد؛ با [[نظام]] و ترتیبی همچون [[نظام]] یک رشته که به بند کشیده شده است.  در میان [[پرچم‌ها]] راهنماتر از [[پرچم یمانی]] نباشد که آن [[پرچم هدایت]] است؛  چون [[یمانی]] [[خروج]] کرد، به سوی او بشتاب که همانا [[پرچم]] او [[پرچم هدایت]] است. هیچ مسلمانی را روا نباشد که با آن [[پرچم]] مقابله کند. پس هر کس چنین کند او از اهل [[آتش]] است؛ زیرا او به سوی [[حق]] و راه مستقیم فرا می‌خواند.»<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۲۲۶-۲۲۹</ref>

# '''[[قتل نفس زکیه]]:''' از [[روایات]] استفاده می‌شود [[در آستانه ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در گیر و دار [[مبارزات]] [[زمینه‌ساز]] [[انقلاب]] [[مهدی]]{{ع}}، فردی [[پاک]] باخته و [[مخلص]]، در راه [[امام]] {{ع}} می‌کوشد و مظلومانه کشته می‌شود. این رخداد عظیم، طبق بیان [[روایات]] بین رکن و مقام-در [[بهترین]] مکان‌های زمین-اتفاق می‌افتد. فرد یادشده از [[اولاد]] [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص۳۳۰، ح ۱۶</ref>.<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۲۲۶-۲۲۹؛ [[مهدی علی‌پور|علی‌پور، مهدی]]، ظهور، ص۲۵۲-۲۶۲؛ پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص۳۸۴؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج ۱، ص۱۷۳-۱۷۷</ref>

:::::*بنابراین، در [[حقیقت]] [[سفیانی]] یک جریان است، نه یک شخص. [[سفیانی]] جریان [[باطل]] در بستر [[تاریخ]] است، و بر فرض هم که [[سفیانی]] را از [[نسل]] [[ابو سفیان]] بدانیم، اشکالی پدید نمی‌آید و واپسین مهره این زنجیره، همان [[سفیانی]] است که [[در آستانه ظهور]] [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} [[خروج]] می‌کند.

:::::*'''۲. [[خسف به بیداء]]؛''' از [[روایات]] [[نشانه‌های ظهور]] استفاده می‌شود: فرو برده شدن در سرزمین [[بیداء]]- که از آن به "[[خسف به بیداء]]" یاد شده است- از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} شمرده شده است. این نشانه در احادیثی که درباره [[سفیانی]] سخن گفته‌اند، فراوان ذکر شده است<ref> نعمانی، الغیبة، ص۳۰۴، ح ۱۴.</ref>

:::::*[[امام باقر]]{{ع}} در بخشی از یک [[روایت]] مفصل فرمود: "... و [[سفیانی]] گروهی را به [[مدینه]] روانه کند و [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} از آنجا به [[مکه]] رخت بربندد و خبر به [[فرمانده]] [[سپاه سفیانی]] رسد که [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} به سوی [[مکه]] بیرون شده است، پس او لشکری از پی آن [[حضرت]] روانه کند ولی او را نیابد تا اینکه [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} با حالت [[ترس]] و نگرانی بدان [[سنّت]] که [[موسی بن عمران]] داشت داخل [[مکه]] شود. آنگاه آن [[حضرت]] در ادامه فرمود: [[فرمانده]] [[سپاه سفیانی]] در صحرا فرود می‌آید، پس آواز دهنده‌ای از [[آسمان]] ندا می‌کند که ای دشت آن [[قوم]] را نابود ساز پس آن نیز ایشان را به درون خود می‌برد و هیچ یک از آنان [[نجات]] نمی‌یابد مگر سه نفر ..."<ref> نعمانی، الغیبة، ص۲۷۹، باب ۱۴، ح ۶۷.</ref>

:::::*'''۳. [[خروج یمانی]]؛''' یکی دیگر از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، [[خروج]] سرداری از اهل [[یمن]] است که [[مردم]] را به [[حق]] و [[عدل]] [[دعوت]] می‌کند. در کتاب‌های [[شیعه]]، [[روایات]] فراوانی در این باره وجود دارد<ref> شیخ کلینی، کافی، ج ۸، ص۳۱۰، ح ۴۸۳؛ الغیبة، ص۲۵۲، ح ۱۱.</ref>؛ به گونه‌ای که برخی آنها را [[مستفیض]] دانسته‌اند.<ref> ر. ک: سید محمّد صدر، تاریخ غیبت کبرا، ص۵۲۵.</ref>

:::::*در این بخش لازم است با توجه به [[روایات]]، این [[نشانه‌ها]] را بیشتر و بهتر بشناسیم.

::::#'''[[خروج سفیانی]]:''' [[خروج سفیانی]] یکی از [[علائم حتمی]] است که در [[روایات]] فراوان آمده و این گونه توصیف شده است: [[سفیانی]]، مردی از [[نسل]] [[ابو سفیان]] است که اندکی [[پیش از ظهور]] [[قیام]] می‌کند. او از عناصر فاسدی است که با تظاهر به [[دینداری]]، گروه بسیاری را [[فریب]] می‌دهد و در بخشی از [[کشورهای اسلامی]] [[کشتار]] فراوان می‌کند و با [[مخالفان]] خود به شکل فجیعی برخورد می‌کند. [[امام صادق]]{{ع}} درباره او فرمود: "اگر [[سفیانی]] را ببینی، پلیدترین [[مردم]] را مشاهده کرده‌ای.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۵۷، ح ۱۰، ص۵۵۷.</ref> شروع [[قیام]] [[سفیانی]] در [[ماه رجب]] است و پس از [[تصرف]] [[شام]] و مناطق اطراف آن به [[عراق]] حمله کرده، در آنجا به [[کشتار]] گسترده‌ای دست می‌زند. بر اساس بعضی از [[روایات]]، مدت [[حکومت]] او نُه ماه است و از ابتدای [[خروج]] تا کشته شدن او، پانزده ماه طول می‌کشد.<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۸، ح ۱، ص۳۱۰.</ref>

::::#'''[[خروج یمانی]]:''' [[قیام]] سرداری از سرزمین [[یمن]] یکی دیگر از [[علائم حتمی]] است که اندکی [[پیش از ظهور]]، رخ خواهد داد. وی که مردی [[صالح]] و [[مؤمن]] است بر ضد [[بدی‌ها]] و [[انحرافات]] [[قیام]] می‌کند و با تمام توان با [[بدی‌ها]] و [[تباهی‌ها]] [[مبارزه]] می‌کند. البتّه جزئیات حرکت و اقدامات او برای ما چندان روشن نیست. [[امام باقر]]{{ع}} در این باره فرمود: "... در میان بیرق‌ها‌یی که قبل از [[قیام]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} بلند می‌شود پرچمی [[هدایت]] کننده‌تر از پرجم‌ [[یمانی]] وجود ندارد که آن [[پرچم هدایت]] است؛ چون به سوی [[صاحب]] شما [[امام مهدی]]{{ع}}] [[دعوت]] می‌کند.<ref>غیبت نعمانی، ح ۱۳، ص۲۶۴.</ref>

::::#'''[[صیحه آسمانی]]:''' یکی دیگر از [[علائم حتمی]] که [[پیش از ظهور]] اتفاق می‌افتد، صحیه (ندای) آسمانی است. این [[ندای آسمانی]] که بر اساس بعضی از [[روایات]]، ندای [[جبرئیل]]{{ع}} است در [[ماه رمضان]] شنیده می‌شود.<ref>غیبت نعمانی، ح ۱۳، ص۲۶۲.</ref> از آنجا که [[قیام]] [[مصلح کل]]، انقلابی جهانی است و همگان [[منتظر]] وقوع آن هستند، یکی از راه‌های [[آگاهی]] [[مردم]] [[جهان]] از این رویداد، همین [[ندای آسمانی]] خواهد بود. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[قیام قائم]] {{ع}} تحقق نمی‌یابد، مگر اینکه ندا دهنده‌ای از [[آسمان]] ندایی دهد که اهل [[مشرق]] و [[مغرب]]، آن را بشنوند.<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۸، ح ۱۴، ص۲۶۵.</ref> این [[صیحه]] همچنان که مایه [[شادمانی]] [[مؤمنان]] است، هشداری برای بدکاران است تا از کردار زشت خود دست کشیده، به حلقه [[یاوران]] [[مصلح جهانی]] بپیوندند. محتوای این [[پیام آسمانی]]، [[دعوت]] به [[حق]] و [[حمایت]] از [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} و [[پیروی]] از آن [[حضرت]] است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "ندا داده می‌شود به اسم او و اسم پدرش که: [[آگاه]] باشید به [[راستی]] که فلان پسرِ فلان<ref>در روایات، معمولاً از امام مهدی به صراحت نام نبرده‌اند که یکی از علت‌های آن، حفظ جان امام است.</ref> [[حجت بن الحسن]] العسکری [[قائم آل محمد]] {{صل}} است. پس سخن او را بشنوید و از او [[اطاعت]] کنید. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: در آن هنگام هیچ [[صاحب]] روحی از آفریده‌های [[خدا]] باقی نمی‌ماند، مگر اینکه این ندا را خواهد شنید... و این، ندای [[جبرئیل]] است.<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۶، ح ۶، ص۳۰۱.</ref> طبق بعضی از [[روایات]] پس از شنیده شده [[ندای آسمانی]]، از [[زمین]] نیز صدایی بلند می‌شود. این ندا از [[شیطان]] است که [[مردم]] را به [[گمراهی]] فرا می‌خواند و می‌کوشد تا [[مردم]] را از [[پیروی]] [[ندای آسمانی]] و [[بیعت با امام]] زمان باز دارد. بنابراین [[جبرئیل]]، [[مردم]] را به [[امام حق]] فرا می‌خواند و [[شیطان]] به سوی [[باطل]] و [[گمراهی]]. بدیهی است که آن‌ها که در [[زمان غیبت]]، به [[امام غایب]] [[معتقد]] بوده و به دنبال [[رضایت]] اویند در آن روز نیز به ندای [[حق]] لبیک گفته و بدون هیچ تردیدی از [[امام]] خود [[پیروی]] خواهند کرد.