تکلف: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی'
جز (جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی') |
|||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
*از دیگر مواردی که بیتکلفی [[رسول خدا]]{{صل}} در آن نمودی [[آشکار]] داشت، تکلف نورزیدن ایشان در [[دین]] و مسائل مربوط به آن بود. آن [[حضرت]]، [[رفتار]] خارج از چهارچوب [[دین]] را نمیپذیرفت و در اجرای اموری که در [[شرع]] [[مقدس]]، حکمی برای آن صادر نشده بود، سخت نمیگرفت<ref> [[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۴۱.</ref>. | *از دیگر مواردی که بیتکلفی [[رسول خدا]]{{صل}} در آن نمودی [[آشکار]] داشت، تکلف نورزیدن ایشان در [[دین]] و مسائل مربوط به آن بود. آن [[حضرت]]، [[رفتار]] خارج از چهارچوب [[دین]] را نمیپذیرفت و در اجرای اموری که در [[شرع]] [[مقدس]]، حکمی برای آن صادر نشده بود، سخت نمیگرفت<ref> [[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۴۱.</ref>. | ||
*آن [[حضرت]] حتی در راه [[تبلیغ]] [[آیین]] آسمانی خویش هم از سخت گرفتن بر غیر [[مسلمانان]] برای پیوستن به [[اسلام]] پرهیز داشت و زمانی که گروهی از [[مسلمانان]] به ایشان گفتند: "اگر کسانی را که بر آنان [[قدرت]] داری، به [[دین اسلام]] وادار کنی، قطعاً تعداد ما بیش از این خواهد شد و بر [[دشمنان]] خود [[برتری]] خواهیم یافت"، [[رسول خدا]]{{صل}} در پاسخ فرمود: "من، آنگونه نیستم که [[خدای عزوجل]] را [فردای [[قیامت]]] با پدید آوردن [[بدعت]] که به آن [[دستور]] داده نشده باشم، [[ملاقات]] کنم و من، اهل تکلف نیستم"<ref>{{متن حدیث|مَا كُنْتُ لِأَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِبِدْعَةٍ لَمْ يُحْدِثْ إِلَيَّ فِيهَا شَيْئاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِين}}؛ شیخ صدوق، التوحید، ص ۳۴۲؛ احمد بن علی الطبرسی، الاحتجاج، ج ۲، ص ۴۱۲ و عیون اخبار الرضا{{ع}}، ص ۱۳۵.</ref><ref> [[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۴۱.</ref>. | *آن [[حضرت]] حتی در راه [[تبلیغ]] [[آیین]] آسمانی خویش هم از سخت گرفتن بر غیر [[مسلمانان]] برای پیوستن به [[اسلام]] پرهیز داشت و زمانی که گروهی از [[مسلمانان]] به ایشان گفتند: "اگر کسانی را که بر آنان [[قدرت]] داری، به [[دین اسلام]] وادار کنی، قطعاً تعداد ما بیش از این خواهد شد و بر [[دشمنان]] خود [[برتری]] خواهیم یافت"، [[رسول خدا]]{{صل}} در پاسخ فرمود: "من، آنگونه نیستم که [[خدای عزوجل]] را [فردای [[قیامت]]] با پدید آوردن [[بدعت]] که به آن [[دستور]] داده نشده باشم، [[ملاقات]] کنم و من، اهل تکلف نیستم"<ref>{{متن حدیث|مَا كُنْتُ لِأَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِبِدْعَةٍ لَمْ يُحْدِثْ إِلَيَّ فِيهَا شَيْئاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِين}}؛ شیخ صدوق، التوحید، ص ۳۴۲؛ احمد بن علی الطبرسی، الاحتجاج، ج ۲، ص ۴۱۲ و عیون اخبار الرضا{{ع}}، ص ۱۳۵.</ref><ref> [[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۴۱.</ref>. | ||
*تکلف نورزیدن در انجام عباداتی نظیر [[نماز]] از مصادیق دیگر بیتکلفی در [[سیره]] [[نبی]] [[خدا]] بود. [[روایت]] شده است که [[نماز]] آن [[حضرت]]، در عین کامل بودن، از [[نماز]] همه [[مردم]] سبکتر و خطبهاش از [[خطبه]] همه [[خطیبان]] کوتاهتر بود<ref>مکارم الاخلاق، ص ۲۳ و بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۲۳۷. در این باره در روایت مشابهی از جابر بن سمره چنین نقل شده است: «من با پیامبر اکرم{{صل}} نماز میگزاردم؛ هم نمازهایش میانه بود و هم سخنرانیاش». ر.ک: صحیح مسلم، ج ۳، ص ۱۱؛ سنن ترمذی، ج ۲، ص ۹: البیهقی، السنن الکبری، ج ۳، ص ۲۰۷ و مسند احمد، ج ۵، ص ۹۳.</ref>. ایشان به [[یاران]] خود نیز چنین توصیه میفرمود: "هرگاه یکی از شما با [[مردم]] به [[جماعت]] [[نماز]] گزارد، باید [[نماز]] را کوتاه بخواند؛ چرا که در میان [[نماز]] گزاران، [[ناتوان]]، [[بیمار]] و [[کهنسال]] [نیز] هست و هرگاه کسی از شما به تنهایی [[نماز]] میخواند، میتواند هر چه میخواهد، [[نماز]] را طولانی بگزارد"<ref>شافعی، کتاب الام، ج ۱، ص۱۸۷؛ مسند احمد، ج ۲، ص ۲۷۱؛ عبدالرزاق صنعانی، المصنّف، ص ۳۶۲ و ابن حبان، صحیح، ج۵، ص۵۷.</ref>. و میفرمود: "این [[دین]]، [[استوار]] است، پس در آن [[پسندیده]] [[رفتار]] کن و [[عبادت]] پروردگارت را برای خویشتن، سخت قرار مده؛ چون که [[زیادهروی]] کننده نه سفر را به پایان میرساند و نه مرکبی برای خود | *تکلف نورزیدن در انجام عباداتی نظیر [[نماز]] از مصادیق دیگر بیتکلفی در [[سیره]] [[نبی]] [[خدا]] بود. [[روایت]] شده است که [[نماز]] آن [[حضرت]]، در عین کامل بودن، از [[نماز]] همه [[مردم]] سبکتر و خطبهاش از [[خطبه]] همه [[خطیبان]] کوتاهتر بود<ref>مکارم الاخلاق، ص ۲۳ و بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۲۳۷. در این باره در روایت مشابهی از جابر بن سمره چنین نقل شده است: «من با پیامبر اکرم{{صل}} نماز میگزاردم؛ هم نمازهایش میانه بود و هم سخنرانیاش». ر.ک: صحیح مسلم، ج ۳، ص ۱۱؛ سنن ترمذی، ج ۲، ص ۹: البیهقی، السنن الکبری، ج ۳، ص ۲۰۷ و مسند احمد، ج ۵، ص ۹۳.</ref>. ایشان به [[یاران]] خود نیز چنین توصیه میفرمود: "هرگاه یکی از شما با [[مردم]] به [[جماعت]] [[نماز]] گزارد، باید [[نماز]] را کوتاه بخواند؛ چرا که در میان [[نماز]] گزاران، [[ناتوان]]، [[بیمار]] و [[کهنسال]] [نیز] هست و هرگاه کسی از شما به تنهایی [[نماز]] میخواند، میتواند هر چه میخواهد، [[نماز]] را طولانی بگزارد"<ref>شافعی، کتاب الام، ج ۱، ص۱۸۷؛ مسند احمد، ج ۲، ص ۲۷۱؛ عبدالرزاق صنعانی، المصنّف، ص ۳۶۲ و ابن حبان، صحیح، ج۵، ص۵۷.</ref>. و میفرمود: "این [[دین]]، [[استوار]] است، پس در آن [[پسندیده]] [[رفتار]] کن و [[عبادت]] پروردگارت را برای خویشتن، سخت قرار مده؛ چون که [[زیادهروی]] کننده نه سفر را به پایان میرساند و نه مرکبی برای خود باقی میگذارد"<ref>الکافی، ج۲، ص۸۶؛ بیهقی، السنن الکبری، ج ۳، ص۱۷؛ ابن سلامه، مسند الشهاب، ج ۲، ص ۱۸۴؛ جلالالدین سیوطی، الجامع الصغیر، ج۱، ص۳۸۴ و کنزالعمال، ج۳، ص۳۶.</ref><ref> [[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۴۲.</ref>. | ||
*در روایتی دیگر از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است که [[رسول خدا]]{{صل}} خطاب به [[امیر المؤمنین]] [[علی]]{{ع}} فرمود: "ای [[علی]]{{ع}}، این [[دین]]، [[استوار]] است؛ پس در آن به [[مدارا]] [[رفتار]] کن و [[عبادت]] پروردگارت را برای خویشتن، [[ناپسند]] قرار نده؛ چون که شخص [[زیادهروی]] کننده نه مرکبی | *در روایتی دیگر از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است که [[رسول خدا]]{{صل}} خطاب به [[امیر المؤمنین]] [[علی]]{{ع}} فرمود: "ای [[علی]]{{ع}}، این [[دین]]، [[استوار]] است؛ پس در آن به [[مدارا]] [[رفتار]] کن و [[عبادت]] پروردگارت را برای خویشتن، [[ناپسند]] قرار نده؛ چون که شخص [[زیادهروی]] کننده نه مرکبی باقی گذاشته و نه سفر را به پایان رسانده است؛ پس همچون شخصی عمل کن که [[امیدوار]] است در [[پیری]] میمیرد و چون کسی از [[خدا]] [[پروا]] کن که میترسد فردا بمیرد"<ref>الکافی، ج ۲، ص ۸۷؛ بحارالانوار، ج ۶۸، ص ۲۱۴ و وسائل الشیعة، ج ۱، ص ۱۱۰.</ref><ref> [[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۴۲.</ref>. | ||
==نمونههایی دیگر از نبود تکلف در [[سیره نبوی]]{{صل}} == | ==نمونههایی دیگر از نبود تکلف در [[سیره نبوی]]{{صل}} == |