پرش به محتوا

سحر: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۵ مهٔ ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - 'اعراب جاهلی' به 'اعراب جاهلی'
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233);...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'اعراب جاهلی' به 'اعراب جاهلی')
خط ۳۸: خط ۳۸:
==رابطه [[اعتقاد]] به [[جن]] و نسبت سحر به [[پیامبر]]==
==رابطه [[اعتقاد]] به [[جن]] و نسبت سحر به [[پیامبر]]==
چون برخی از مخاطبان [[قرآن]] به [[جن]] بسیار [[اعتقاد]] داتند و [[تصور]] می‌کردند که [[جن]] در [[کارهای خارق‌العاده]] به کمک [[انسان‌ها]] می‌شتابد، پس باید به این شخص در بیان [[قرآن]] کسی مانند [[جن]] کمک کند؛ بلکه او چنان در این سخنان فرو رفته که گویی [[جن]] زده است. {{متن قرآن|أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا مَا بِصَاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ}}<ref>«آیا نیندیشیده‌اند (تا بدانند) که همنشین آنان به هیچ روی دیوانگی ندارد او جز بیم‌دهنده‌ای آشکار نیست» سوره اعراف، آیه ۱۸۴.</ref> {{متن قرآن|إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِينٍ}}<ref>«او جز مردی نیست که جنونی دارد پس چندی بر او انتظار برید» سوره مؤمنون، آیه ۲۵.</ref>؛ {{متن قرآن|أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَأَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ}}<ref>«یا می‌گویند که جنونی دارد؛ (نادرست می‌گویند) بلکه او حقّ را برای آنان آورده است و بیشتر آنان حق ناپسندند» سوره مؤمنون، آیه ۷۰.</ref>سحر را نیز نوعی کمک گرفتن از [[جن]] می‌دانستند.. {{متن قرآن|قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا}}<ref>«بگو: اگر آدمیان و پریان فراهم آیند تا مانند این قرآن آورند هر چند یکدیگر را پشتیبانی کنند همانند آن نمی‌توانند آورد» سوره اسراء، آیه ۸۸.</ref>
چون برخی از مخاطبان [[قرآن]] به [[جن]] بسیار [[اعتقاد]] داتند و [[تصور]] می‌کردند که [[جن]] در [[کارهای خارق‌العاده]] به کمک [[انسان‌ها]] می‌شتابد، پس باید به این شخص در بیان [[قرآن]] کسی مانند [[جن]] کمک کند؛ بلکه او چنان در این سخنان فرو رفته که گویی [[جن]] زده است. {{متن قرآن|أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا مَا بِصَاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ}}<ref>«آیا نیندیشیده‌اند (تا بدانند) که همنشین آنان به هیچ روی دیوانگی ندارد او جز بیم‌دهنده‌ای آشکار نیست» سوره اعراف، آیه ۱۸۴.</ref> {{متن قرآن|إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِينٍ}}<ref>«او جز مردی نیست که جنونی دارد پس چندی بر او انتظار برید» سوره مؤمنون، آیه ۲۵.</ref>؛ {{متن قرآن|أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَأَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ}}<ref>«یا می‌گویند که جنونی دارد؛ (نادرست می‌گویند) بلکه او حقّ را برای آنان آورده است و بیشتر آنان حق ناپسندند» سوره مؤمنون، آیه ۷۰.</ref>سحر را نیز نوعی کمک گرفتن از [[جن]] می‌دانستند.. {{متن قرآن|قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا}}<ref>«بگو: اگر آدمیان و پریان فراهم آیند تا مانند این قرآن آورند هر چند یکدیگر را پشتیبانی کنند همانند آن نمی‌توانند آورد» سوره اسراء، آیه ۸۸.</ref>
'''نکته''': آوردن ذکر [[جن]] در کنار [[انسان‌ها]] برای مبارزه‌طلبی و آوردن مثل [[قرآن]] است؛ زیرا در میان [[اعراب]] [[جاهلی]] عقیده‌ای بوده، که رابطه‌ای میان شعرا و [[جن]] برقرار شده است. (جوادعلی، المفصل فی [[تاریخ]] العرب قبل الاسلام، ج ۶، ص ۷۲۴.) زیرا شعرا، گاهی چنان در بیان اشعار خود شگفتی ایجاد می‌کرده و حاضرین را تحت تأثیر قرار می‌داده و در [[فصاحت]] و [[بلاغت]] معرکه می‌کرده، که عده‌ای [[گمان]] می‌کرده‌اند، این حرکت نمی‌تواند طبیعی و برساخته [[انسان]] باشد. لذا به [[گمان]] آنان، هر شاعر بزرگی یک [[جن]] دارد که او را [[پشتیبانی]] می‌کند و قصاید [[زیبا]] را به او [[الهام]] می‌نماید. (بنت‌الشاطی، [[اعجاز بیانی قرآن]]، ترجمه [[حسین]] صابری، ص ۶۰، به [[نقل]] از ابن بسطام، الذخیره.)<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۶۸۷-۶۹۲.</ref>.
'''نکته''': آوردن ذکر [[جن]] در کنار [[انسان‌ها]] برای مبارزه‌طلبی و آوردن مثل [[قرآن]] است؛ زیرا در میان [[اعراب جاهلی]] عقیده‌ای بوده، که رابطه‌ای میان شعرا و [[جن]] برقرار شده است. (جوادعلی، المفصل فی [[تاریخ]] العرب قبل الاسلام، ج ۶، ص ۷۲۴.) زیرا شعرا، گاهی چنان در بیان اشعار خود شگفتی ایجاد می‌کرده و حاضرین را تحت تأثیر قرار می‌داده و در [[فصاحت]] و [[بلاغت]] معرکه می‌کرده، که عده‌ای [[گمان]] می‌کرده‌اند، این حرکت نمی‌تواند طبیعی و برساخته [[انسان]] باشد. لذا به [[گمان]] آنان، هر شاعر بزرگی یک [[جن]] دارد که او را [[پشتیبانی]] می‌کند و قصاید [[زیبا]] را به او [[الهام]] می‌نماید. (بنت‌الشاطی، [[اعجاز بیانی قرآن]]، ترجمه [[حسین]] صابری، ص ۶۰، به [[نقل]] از ابن بسطام، الذخیره.)<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۶۸۷-۶۹۲.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش