بنی‌اسرائیل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بنی‌اسرائیل در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۴۶

۲٬۷۷۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۰

←‏سرگردانی در وادی تیه

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۴۱: / خط ۴۱: @@
 *برخی از [[مفسران]] معتقدند [[موسی]] گفته بود که [[عبادت]] او ۴۰‌‌ روز بیشتر نخواهد شد؛ ولی آنان به [[گمان]] اینکه مراد او ۲۰ روز و ۲۰ شب است پس از بیست روز به گوساله‌پرستی پرداختند<ref>تفسیر منسوب به امام عسکری{{ع}}، ص ۲۵۱؛ تفسیر قرطبی، ج ۱، ص ۲۶۹.</ref>. [[انحراف]] یاد شده [[بنی اسرائیل]] با برخورد شدید [[موسی]]{{ع}}{{متن قرآن|قَالَ يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا أَلاَّ تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي قَالَ يَا ابْنَ أُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلا بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي}}<ref>موسی) گفت: ای هارون! چون دیدی که گمراه شده‌اند چه چیز تو را باز داشت ...از اینکه از من پیروی کنی؟ آیا از فرمان من سرپیچی کردی؟  (هارون) گفت: ای پسر مادرم! موی ریش و سرم را مگیر، من ترسیدم که بگویی میان بنی اسرائیل جدایی افکندی و گفته مرا پاس نداشتی؛ سوره طه، آیه:۹۲-۹۴.</ref>؛ {{متن قرآن|وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِيَ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَأَلْقَى الأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُواْ يَقْتُلُونَنِي فَلاَ تُشْمِتْ بِيَ الأعْدَاء وَلاَ تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ}}<ref>و چون موسی به نزد قومش خشمگین اندوهناک بازگشت گفت: در نبودن من از من بد جانشینی کردید؛ آیا از فرمان پروردگارتان پیش افتادید؟! (این بگفت) و الواح را فرو افکند و سر برادرش را گرفت، به سوی خود می‌کشید. (برادرش) گفت: ای فرزند مادرم! این قوم مرا ناتوان شمردند و نزدیک بود مرا بکشند پس دشمنان را به سرزنش من برنیانگیز و مرا با گروه ستمبارگان مگمار!موسی گفت: پروردگارا! من و برادرم را ببخشای و ما را در (کنف) بخشایش خود درآور و تو بخشاینده‌ترین بخشایندگانی.به زودی به کسانی که گوساله را (به پرستش) گرفتند در زندگانی این جهان خشمی از سوی پروردگارشان و خواری خواهد رسید و این‌گونه ما دروغبافان را کیفر می‌دهیم؛ سوره اعراف، آیه: ۱۵۰-۱۵۲.</ref> و [[کیفر]] سخت [[الهی]] روبه‌‌رو شد{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُواْ إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ }}<ref>و (یاد کنید) آنگاه را که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من! بی‌گمان شما با (به پرستش) گرفتن گوساله بر خویش ستم روا داشتید پس به درگاه آفریدگار خود توبه کنید و یکدیگر را بکشید، این کار نزد آفریدگارتان برای شما بهتر است. آنگاه، خداوند از شما در گذشت که او توبه‌پذیر بخشاینده است؛ سوره بقره، آیه:۵۴.</ref>.
 ===[[سرگردانی در وادی تیه]]===
+*[[موسی]]{{ع}} پس از [[خروج]] از [[مصر]] و نابودی [[فرعون]]، [[بنی اسرائیل]] را به سوی [[مشرق]] [[زمین]] گسیل داشت و آنان را به [[فتح]] [[سرزمین مقدس]] [[فرمان]] داد. با نزدیک شدن [[بنی اسرائیل]] به مرزهای جنوبی [[فلسطین]]، [[موسی]] ۱۲ نفر از نقیبان و [[فرماندهان]] خود را به آن سو فرستاد تا از وضعیت ساکنان آنجا، امکانات [[دفاعی]] و [[میزان]] [[آمادگی]] آنها [[آگاه]] شوند<ref>جامع البیان، مج ۱، ج ۱، ص ۴۲۳؛ مجمع البیان، ج ۳، ص‌‌۲۷۸.</ref>. ده نفر از آنان پس از دیدن ساکنان [[قوی]] هیکل، نیرومند و [[ستمگر]] آن سرزمین هراسناک شده، پس از بازگشت به اطرافیان و [[قبایل]] خود توصیه کردند که از [[جنگ]] [[پرهیز]] کرده، هرگز همراه [[موسی]] وارد [[سرزمین مقدس]] نشوند<ref>التبیان، ج ۳، ص ۴۶۶؛ مجمع البیان، ج ۳، ص ۲۷۸ـ۲۷۹.</ref>؛ امّا دو نفر از آنان با [[توکل بر خدا]] [[قوم]] خود را برای ورود به آنجا و [[جنگ]] با [[جباران]] [[تشویق]] کردند{{متن قرآن|قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غَالِبُونَ وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«دو مرد از کسانی که (از خداوند) می‌ترسیدند (و) خداوند بر آنان نعمت بخشیده بود گفتند: از در (این شهر) بر آنان وارد شوید و هنگامی که در آن درآیید شما پیروزید و اگر مؤمنید تنها بر خداوند توکل کنید» سوره مائده، آیه ۲۳.</ref><ref>مجمع البیان، ج ۳، ص ۲۷۹؛ زاد المسیر، ج ۲، ص ۳۲۶.</ref>؛ امّا [[بنی اسرائیل]] بدون توجه به سخنان آن دو، از ورود به [[شهر]] [[امتناع]] کردند: {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنبِيَاء وَجَعَلَكُم مُّلُوكًا وَآتَاكُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّن الْعَالَمِينَ يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الأَرْضَ المُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَلاَ تَرْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِكُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِينَ قَالُوا يَا مُوسَى إِنَّ فِيهَا قَوْمًا جَبَّارِينَ وَإِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّىَ يَخْرُجُواْ مِنْهَا فَإِن يَخْرُجُواْ مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ }}<ref>و یاد کن که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من! نعمت خداوند را بر خویش فرا یاد آورید که در میان شما پیامبرانی برگمارد و شما را پادشاه کرد و چیزهایی به شما داد که به هیچ کس از جهانیان نداده است فرمود: آن را بگیر و مترس! ما آن را به روال نخست آن، باز می‌گردانیم.و دست خویش (از گریبان به) زیر بازو بر تا بی‌هیچ بیماری درخشان برآید به نشانه‌ای دیگر؛ سوره مائده، آیه:۲۰-۲۲.</ref>. آنان از [[موسی]] خواستند که خود به همراه خدایش به [[جنگ]] ساکنان آن سرزمین رود{{متن قرآن|قَالُوا يَا مُوسَى إِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا أَبَدًا مَا دَامُوا فِيهَا فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ}}<ref>«گفتند: ای موسی، تا آنان در آنند ما هرگز، هیچ‌گاه بدان وارد نمی‌شویم؛ تو برو و پروردگارت، (با آنان) نبرد کنید که ما همین‌جا خواهیم نشست» سوره مائده، آیه۲۴.</ref>. به [[کیفر]] این [[نافرمانی]]، [[بنی اسرائیل]] مدت ۴۰ سال در بیابان‌ها سرگردان و از ورود به [[سرزمین مقدس]] [[محروم]] شدند{{متن قرآن|قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ}}<ref>«(خداوند) فرمود: که (آمدن به) این سرزمین چهل سال بر آنان حرام است؛ روی زمین سرگردان می‌شوند، پس بر گروه نافرمانان دریغ مخور» سوره مائده، آیه ۲۶.</ref>. بر اساس گزارش [[تورات]]<ref>کتاب مقدس، اعداد ۱۳: ۱ ـ ۳۳؛ ۱۴: ۱ـ۳۴.</ref> و [[مفسران]] [[مسلمان]]<ref>جامع البیان، مج ۴، ج ۶، ص ۲۴۹ ـ ۲۵۰؛ مجمع‌‌البیان، ج ۳، ص‌‌۲۸۱؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۱، ص ۲۰۱؛ تفسیر بیضاوی، ج ۲، ص ۳۱۴.</ref> همه امتناع‌‌کنندگان از ورود به [[سرزمین مقدس]]، در مدت ۴۰ سال [[سرگردانی]] در بیابان مردند و [[نسل]] جدیدی جایگزین آنان شد.
-[[موسی]]{{ع}} پس از [[خروج]] از [[مصر]] و نابودی [[فرعون]]، بنی‌‌اسرائیل را به سوی [[مشرق]] [[زمین]] گسیل داشت و آنان را به [[فتح]] [[سرزمین مقدس]] [[فرمان]] داد. با نزدیک شدن بنی‌‌اسرائیل به مرزهای جنوبی [[فلسطین]]، [[موسی]] ۱۲ نفر از نقیبان و [[فرماندهان]] خود را به آن سو فرستاد تا از وضعیت ساکنان آنجا، امکانات [[دفاعی]] و [[میزان]] [[آمادگی]] آنها [[آگاه]] شوند<ref>جامع البیان، مج ۱، ج ۱، ص ۴۲۳؛ مجمع البیان، ج ۳، ص‌‌۲۷۸.</ref>.
-۱۰ نفر از آنان پس از دیدن ساکنان [[قوی]] هیکل، نیرومند و [[ستمگر]] آن سرزمین هراسناک شده، پس از بازگشت به اطرافیان و [[قبایل]] خود توصیه کردند که از [[جنگ]] [[پرهیز]] کرده، هرگز همراه [[موسی]] وارد [[سرزمین مقدس]] نشوند<ref>التبیان، ج ۳، ص ۴۶۶؛ مجمع البیان، ج ۳، ص ۲۷۸ـ۲۷۹.</ref> (‌‌ <= ‌‌ارض [[مقدس]])؛ امّا دو نفر از آنان با [[توکل بر خدا]] [[قوم]] خود را برای ورود به آنجا و [[جنگ]] با [[جباران]] [[تشویق]] کردند ([[مائده]] / ۵، ۲۳)<ref>مجمع البیان، ج ۳، ص ۲۷۹؛ زاد المسیر، ج ۲، ص ۳۲۶.</ref>؛ امّا بنی‌‌اسرائیل بدون توجه به سخنان آن دو، از ورود به [[شهر]] [[امتناع]] کردند: «و اِذ قالَ [[موسی]]... * یـقَومِ ادخُلوا‌‌الاَرضَ المُقَدَّسَةَ الَّتی کَتَبَ اللّهُ لَکُم ولا تَرتَدّوا عَلی اَدبارِکُم فَتَنقَلِبوا خـسِرین * قالوا یـموسی اِنَّ فیها قَومـًا جَبّارینَ و اِنّا لَن‌‌نَدخُلَها حَتّی یَخرُجوا مِنها فَاِن یَخرُجوا مِنها فَاِنّا دخِلون».([[مائده]] / ۵، ۲۰ ـ ۲۲) آنان از [[موسی]] خواستند که خود به همراه خدایش به [[جنگ]] ساکنان آن سرزمین رود. ([[مائده]] / ۵، ۲۴) به [[کیفر]] این [[نافرمانی]]، بنی‌‌اسرائیل مدت ۴۰ سال در بیابانها سرگردان و از ورود به [[سرزمین مقدس]] [[محروم]] شدند. ([[مائده]] / ۵، ۲۶) بر اساس گزارش [[تورات]]<ref>کتاب مقدس، اعداد ۱۳: ۱ ـ ۳۳؛ ۱۴: ۱ـ۳۴.</ref> و [[مفسران]] [[مسلمان]]<ref>جامع البیان، مج ۴، ج ۶، ص ۲۴۹ ـ ۲۵۰؛ مجمع‌‌البیان، ج ۳، ص‌‌۲۸۱؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۱، ص ۲۰۱؛ تفسیر بیضاوی، ج ۲، ص ۳۱۴.</ref> همه امتناع‌‌کنندگان از ورود به [[سرزمین مقدس]]، در مدت ۴۰ سال [[سرگردانی]] در بیابان مردند و [[نسل]] جدیدی جایگزین آنان شد. (‌‌ <= ‌‌تیه)
 ==بنی اسرائیل در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم==