بنی‌اسرائیل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بنی‌اسرائیل در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۳۷

۸٬۱۲۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۰

←‏جنگ و خونریزی

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۲۱۳

ویرایش

@@ خط ۱۳۵: / خط ۱۳۵: @@
 ===[[جنگ]] و [[خونریزی]]===
 *[[خداوند]] از [[بنی اسرائیل]] [[پیمان]] گرفت که [[خون]] یکدیگر را نریزند و همدیگر را از سرزمین خویش ([[ارض]] [[مقدس]]) بیرون نرانند: {{متن قرآن|وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنْتُمْ تَشْهَدُونَ}}<ref>«و (یاد کنید) آنگاه را که از شما پیمان گرفتیم که خون همدیگر را نریزید و یکدیگر را از خانه‌هاتان آواره نسازید سپس اقرار کردید در حالی که خود (بر آن) گواهی می‌دهید» سوره بقره، آیه ۸۴.</ref>؛ امّا آنان همواره و در پی زیر پا نهادن آموزه‌‌های [[الهی]] به [[جان]] یکدیگر افتاده، خون‌های زیادی بر [[زمین]] می‌‌ریختند: {{متن قرآن|ثُمَّ أَنتُمْ هَؤُلاء تَقْتُلُونَ أَنفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِّنكُم مِّن دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِم بِالإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِن يَأْتُوكُمْ أُسَارَى تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَاء مَن يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنكُمْ إِلاَّ خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ}}<ref> آنگاه، این شمایید که یکدیگر  را می‌کشید و دسته‌ای از خودتان را از خانه‌هاشان بیرون می‌رانید در حالی که با گناه و ستم به زیان آنها از یکدیگر پشتیبانی می‌کنید و (با این حال) اگر به اسیری نزد شما آیند آنان را (بنابر حکم تورات) با دادن سربها آزاد می‌کنید با آنکه بیرون راندنشان بر شما حرام است. آیا به بخشی از کتاب (تورات) ایمان می‌آورید و به بخشی (دیگر) کفر می‌ورزید؟ کیفر کسانی از شما که چنین کنند جز خواری در این جهان چیست؟ و در رستخیز به سوی سخت‌ترین عذاب باز برده می‌شوند؛ و خداوند از آنچه می‌کنید غافل نیست؛ سوره بقره، آیه:۸۵.</ref> براساس برخی گزارش‌ها این [[آیه]] درباره [[قبیله]] بنی‌‌قریظه و بنی‌‌نضیر است که مکرر به [[جنگ]] و [[خونریزی]] با یکدیگر پرداختند<ref>التبیان، ج ۱، ص ۳۳۶؛ مجمع‌‌البیان، ج ۱، ص ۳۰۳ ـ ۳۰۴؛ الکشاف، ج ۱، ص ۱۶۱</ref>
+==عذاب‌های [[بنی‌اسرائیل]]==
+*[[بنی‌اسرائیل]] بارها بر‌‌اثر [[گناه]] و [[نافرمانی]] گرفتار انواع عذابهای [[دنیایی]] شدند، چنان‌‌که [[عذاب]] [[آخرت]] نیز به آنان [[وعده]] داده شده است؛ از جمله:
+===کشتن همدیگر===
+*[[بنی اسرائیل]] پس از گوساله پرستی، [[فرمان]] یافتند که به [[کیفر]] این [[گناه]] بر روی هم [[شمشیر]] کشیده، همدیگر را بکشند: «اِنَّکُم ظَـلَمتُم اَنفُسَکُم بِاتِّخاذِکُمُ العِجلَ... فَاقتُلوا اَنفُسَکُم.»...(بقره / ۲، ‌‌۵۴) برخی گفته‌‌اند: حتی کسانی که گوساله‌‌پرستی نکردند نیز به سبب ترک [[نهی از منکر]] دچار این [[کیفر]] شدند. درباره مدت زمان این [[کیفر]] و نیز شمار کشته شدگان، برخی سخنان اغراق‌‌آمیز نیز گفته شده است<ref>تفسیر قرطبی، ج ۱، ص ۲۷۳.</ref>
+===[[عذاب]] [[صاعقه]]===
+*۷۰ نفر از کسانی که همراه [[موسی]]{{ع}} به [[میقات]] رفتند، در پی درخواست جاهلانه خویش مبنی بر دیدن [[خدا]]، گرفتار [[صاعقه]] و [[مرگ]] شدند. (بقره / ۲، ۵۵)
+===[[سرگردانی]] در بیابان===
+*[[بنی‌اسرائیل]] پس از [[خروج]] از [[مصر]] و رسیدن به مرزهای سرزمین [[موعود]]، در پی [[سرپیچی]] از [[فرمان خداوند]] مبنی بر ورود به آن سرزمین و [[نبرد]] با [[دشمنان]]، ۴۰ سال در بیابانها سرگردان و از ورود به [[سرزمین مقدس]] [[محروم]] شدند. ([[مائده]] / ۵، ۲۰ ـ ۲۶) پس از پایان این ۴۰ سال، آنان هنگام ورود به سرزمین [[موعود]] [[فرمان]] یافتند که جمله معینی را مبنی بر [[استغفار]] بر زبان جاری کنند؛ اما باز با تغییر آن عبارت، [[نافرمانی]] کرده، دچار [[عذاب الهی]] شدند: «فَبَدَّلَ الَّذینَ ظَـلَموا قَولاً غَیرَ الَّذی قیلَ لَهُم فَاَنزَلنا عَلَی الَّذینَ ظَـلَموا رِجزًا مِنَ السَّماءِ بِما کانوا یَفسُقون».(بقره / ۲، ۵۹ و نیز [[اعراف]] / ۷، ۱۶۱ـ۱۶۲) برخی «رِجزاً مِنَ السَماءِ» را [[عذاب]] آسمانی<ref>جامع البیان، مج ۱، ج ۱، ص ۴۳۶؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۴۸.</ref> و برخی دیگر [[بیماری]] [[طاعون]] دانسته‌‌اند که هزاران نفر را به کام [[مرگ]] فرستاد <ref>التبیان، ج ۱، ص ۲۶۸؛ الکشاف، ج ۱، ص ۱۴۳.</ref>
+===[[لعن]] [[الهی]] و سنگدلی===
+*در [[آیات]] ۱۲ ـ ۱۳ [[مائده]] / ۵ مواردی از [[پیمان]] شکنیهای [[بنی‌اسرائیل]] و پیامدهای آن، از جمله دچار شدن به [[لعن]] [[الهی]] و سنگدلی گزارش شده است: «و لَقَد اَخَذَ اللّهُ میثـقَ بَنِی اِسرءیلَ... و قالَ اللّهُ اِنّی مَعَکُم لئِن اَقَمتُمُ الصَّلوةَ و ءاتَیتُمُ الزَّکوةَ... فَبِما نَقضِهِم میثـقَهُم لَعَنّـهُم و‌‌جَعَلنا قُلوبَهُم قـسِیَةً یُحَرِّفونَ الکَلِمَ عَن مَواضِعِهِ ونَسوا حَظـًّا مِمّا ذُکِّروا بِهِ ولا تَزالُ تَطَّـلِعُ عَلی خائِنَة مِنهُم اِلاّ قَلیلاً مِنهُم». [[لعن]] [[الهی]] را، دوری از [[رحمت خدا]]، [[مسخ]] یا پرداخت [[جزیه]] دانسته‌‌اند<ref>ر. ک: التبیان، ج ۳، ص ۴۶۹؛ المیزان، ج ۵، ص ۲۴۰؛ کنز‌‌الدقایق، ج ۴، ص ۶۱.</ref>. سنگدلی آنان باعث شد که [[تورات]] را [[تحریف]] کردند و جز اندکی به [[پیامبر اسلام]] [[ایمان]] نیاوردند. آنان به سبب [[نافرمانی خدا]] و [[پیامبران]] و استمرار تجاوزگری، مورد [[لعن]] برخی [[پیامبران]] نیز قرار گرفتند: «لُعِنَ الَّذینَ کَفَروا مِن بَنی اِسرءیلَ عَلی لِسانِ داودَ وعیسَی ابنِ مَریَمَ ذلِکَ بِما عَصَوا و کانوا یَعتَدون».([[مائده]] / ۵، ۷۸) [[طبرسی]] با استناد به روایتی از [[امام باقر]]{{ع}} [[لعن]] شدگان در زبان [[داود]] را کسانی می‌‌داند که در پی شکستن [[حرمت]] روز [[شنبه]] * با [[لعن]] او به میمون [[مسخ]] شدند، چنان‌‌که درخواست کنندگان [[مائده]] آسمانی که پس از [[نزول]] بدان [[کفر]] ورزیدند، با [[لعن]] * [[عیسی]]{{ع}} خوک شدند<ref>تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۳۳۵؛ مجمع‌‌البیان، ج ۳، ص ۳۵۷؛ البرهان، ج ۲، ص ۳۴۳.</ref>. برخی به احتمالْ [[کافران]] یاد شده را [[لعن]] شدگان در [[زبور]] و [[انجیل]] دانسته‌‌اند<ref>جامع البیان، مج ۴، ج ۶، ص ۴۲۶؛ مجمع البیان، ج ۳، ص ۳۵۷.</ref>. برخی نیز گروهی دانسته‌‌اند که در [[آینده]] به [[پیامبر اسلام]] [[ایمان]] نمی‌‌آورند<ref>مجمع البیان، ج ۳، ص ۳۵۷.</ref>.
+===[[رسوایی]] [[دنیا]] و [[عذاب]] [[آخرت]]===
+*بر اثر گناهانی مانند [[قتل]]، [[دشمنی]] با [[مؤمنان]]، [[کفر]] به کتابهای آسمانی و... [[خداوند]] [[بنی اسرائیل]] را به [[رسوایی]] در [[دنیا]] [[تهدید]] کرده و از [[عذاب]] دردناک [[الهی]] در [[آخرت]] برای آنان خبر داده است: «ثُمَّ اَنتُم هــؤُلاءِ تَقتُلونَ اَنفُسَکُم... فَما جَزاءُ مَن یَفعَلُ ذلِکَ مِنکُم اِلاّ خِزیٌ فِی الحَیوةِ الدُّنیا ویَومَ القِیـمَةِ یُرَدُّونَ اِلی اَشَدِّ‌‌العَذابِ». ‌‌ (بقره / ۲، ۸۵)
+===[[مسخ]] شدن===
+*گروهی از [[بنی اسرائیل]] با نادیده گرفتن [[حرمت]] صید ماهی در روز [[شنبه]]، به صورت میمون [[مسخ]] شدند: «و لَقَد عَلِمتُمُ الَّذینَ اعتَدَوا مِنکُم فِی السَّبتِ فَقُلنا لَهُم کونوا قِرَدَةً خـسِـین».(بقره / ۲، ۶۵)
+===[[ذلت]] و [[زندگی]] فقیرانه===
+*[[خواری]] در [[دنیا]] و [[نداری]] از کیفرهای دیگر [[بنی اسرائیل]] است: «و ضُرِبَت عَلَیهِمُ الذِّلَّةُ والمَسکَنَةُ وباءو بِغَضَب مِنَ‌‌اللّهِ».(بقره / ۲، ۶۱ و نیز [[آل عمران]] / ۳، ۱۱۲) برخی، [[ذلت]] را پرداخت [[خراج]] به برخی‌‌حکومتها در دوره‌‌هایی از [[تاریخ]] دانسته و برخی نیز مسکنت و [[ذلت]] را یک چیز دانسته‌‌اند<ref>الکشاف، ج ۱، ص ۱۴۶؛ الصافی، ج ۱، ص ۱۳۷.</ref>، با این توضیح که آنان همواره به سبب [[احساس]] [[فقر]]، تن به [[ذلت]] * می‌‌دادند. [[انکار]] [[آیات الهی]] و [[تکذیب]] و [[قتل]] [[انبیا]] سبب این [[کیفر]] خوانده شده‌‌است<ref>الکشاف، ج ۱، ص ۱۴۶؛ تفسیر قرطبی، ج ۱، ص ۲۹۲.</ref>.
 ==[[بنی‌اسرائیل]] در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم==