علم امام (پایان‌نامه) ۱: تفاوت میان نسخه‌ها

* در این رساله آمده است: « [[امام]]{{ع}} در نزد شیعه حافظ شریعت و مفسر واقعی قرآن کریم و احکام اسلام است. لذا عقلاً [[امام]]{{ع}} می‌بایستی فردی آگاه نسبت به اصول و فروع دین و احکام مسایل آن باشد. چرا که اگر [[امام]]{{ع}} آگاه به این مسایل نباشد، [[امامت]] وی لغو و بیهوده خواهد بود ولی اینکه [[امام]]{{ع}} از کلیه مسائل و علوم دیگر آگاه باشد، اعتقاد به آن عقلا واجب نیست . چرا که بدون این علم و آگاهی، [[امام]]{{ع}} می‌تواند آنگونه که شایسته است تمامی وظایف مربوط به [[امامت]] جامعه مسلمین را به انجام رساند. از طرف دیگر، با توجه به نظر حکما درباره علم و ادراک و مراتب قوه عقل در انسان بخصوص در انسان کامل، اینکه [[امام]]{{ع}} بعضی از امور غیبی را بداند و به آن‌ها آگاه باشد عقلا جایز است و [[امام]]{{ع}} می‌تواند به خواست و اراده الهی از بعضی از این امور آگاه و مطلع گردد. ولی اینکه عقلا واجب باشد [[امام]]{{ع}} این امور را بداند، دلیلی وجود ندارد. همچنین با دقت در اخبار و روایات متعدد و نیز بررسی تاریخی زندگی [[ائمه معصومین]]{{عم}} این نتیجه بدست می‌آید که علاوه بر جواز عقلی اطلاع و آگاهی از غیب برای [[امام]]{{ع}} این امر محقق گشته است و آنان به لطف الهی از این علم برخوردار گشته‌اند»<ref name=p1></ref>.