پرش به محتوا

پاسداری از دین: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۸۷: خط ۸۷:


==عدم [[کفایت]] [[علماء]] برای جلوگیری کامل از [[انحراف]] و [[اختلاف در دین]]==
==عدم [[کفایت]] [[علماء]] برای جلوگیری کامل از [[انحراف]] و [[اختلاف در دین]]==
*اصولاً نمی‌توان ضمانت عدم [[تحریف دین]] و [[کتب آسمانی]] را بر عهده [[علمای دینی]] واگذار کرد؛ زیرا تا شخصی [[معصوم]] از [[خطا]] و [[آگاه]] از [[عالم غیب]] و مصدر [[وحی]] نباشد، نمی‌توان به [[تبیین]] و تفسیرش از [[کتاب خدا]] [[اطمینان]] کامل داشت؛ زیرا بدین ترتیب زمینه تردید و [[اختلاف در دین]] تا ابد باقی می‌ماند. علاوه براین، اصولاً به [[نصّ صریح]] [[قرآن]]{{متن قرآن|كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}} <ref>«مردم (در آغاز) امّتی یگانه بودند، (آنگاه به اختلاف پرداختند) پس خداوند پیامبران را مژده‌آور و بیم‌دهنده برانگیخت و با آنان کتاب (آسمانی) را به حق فرو فرستاد تا میان مردم در آنچه اختلاف داشتند داوری کند و در آن جز کسانی که به آنها کتاب داده بودند، اختلاف نورزیدند (آن هم) پس از آنکه برهان‌های روشن به آنان رسید (و) از سر افزونجویی که در میانشان بود؛ آنگاه خداوند به اراده خویش مؤمنان را در حقیقتی که در آن اختلاف داشتند رهنمون شد و خداوند هر که را بخواهد به راه راست رهنمایی می‌کند» سوره بقره، آیه ۲۱۳.</ref> و بنا بر شواهد [[تاریخی]]، این [[علما]] بودند که مرتکب [[تحریف]] در [[کتب آسمانی پیشین]] می‌شدند و اگر [[مردم]] عادّی بخواهند تغییری در [[کتب آسمانی]] دهند، اوّلاً توان آن را ندارند و ثانیاً، کسی از آنها نمی‌پذیرد.
*اصولاً نمی‌توان ضمانت عدم [[تحریف دین]] و [[کتب آسمانی]] را بر عهده [[علمای دینی]] واگذار کرد؛ زیرا تا شخصی [[معصوم]] از [[خطا]] و [[آگاه]] از [[عالم غیب]] و مصدر [[وحی]] نباشد، نمی‌توان به [[تبیین]] و تفسیرش از [[کتاب خدا]] [[اطمینان]] کامل داشت؛ زیرا بدین ترتیب زمینه تردید و [[اختلاف در دین]] تا ابد باقی می‌ماند. علاوه براین، اصولاً به [[نصّ صریح]] [[قرآن]]{{متن قرآن|كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}}<ref>«مردم (در آغاز) امّتی یگانه بودند، (آنگاه به اختلاف پرداختند) پس خداوند پیامبران را مژده‌آور و بیم‌دهنده برانگیخت و با آنان کتاب (آسمانی) را به حق فرو فرستاد تا میان مردم در آنچه اختلاف داشتند داوری کند و در آن جز کسانی که به آنها کتاب داده بودند، اختلاف نورزیدند (آن هم) پس از آنکه برهان‌های روشن به آنان رسید (و) از سر افزونجویی که در میانشان بود؛ آنگاه خداوند به اراده خویش مؤمنان را در حقیقتی که در آن اختلاف داشتند رهنمون شد و خداوند هر که را بخواهد به راه راست رهنمایی می‌کند» سوره بقره، آیه ۲۱۳.</ref> و بنا بر شواهد [[تاریخی]]، این [[علما]] بودند که مرتکب [[تحریف]] در [[کتب آسمانی پیشین]] می‌شدند و اگر [[مردم]] عادّی بخواهند تغییری در [[کتب آسمانی]] دهند، اوّلاً توان آن را ندارند و ثانیاً، کسی از آنها نمی‌پذیرد.
*همچنین اگر ادّعا شود که می‌توان نظر جمع و اکثریّت [[علماء]] را مبنا [[قرارداد]]، پاسخ آن است که:
*همچنین اگر ادّعا شود که می‌توان نظر جمع و اکثریّت [[علماء]] را مبنا [[قرارداد]]، پاسخ آن است که:
#این راه حلّی برای حلّ مشکل و یا رفع آن نیست؛ بلکه نهایتاً تلاشی است برای تقلیل آن [[سخن]] در این مقال، اساساً بر سر سد کردن راه [[انحراف در دین]] خاتم است. [[امّت اسلام]] باید راه حلی بیابد که بتواند تا [[قیامت]] و با [[اطمینان]] به آن [[رجوع]] کند و مطمئن باشد که آنچه از [[احکام شرع]] و [[اوامر و نواهی]] [[قرآن]] انجام می‌دهد، قطعاً همان حکمی است که [[خداوند]] [[امر]] نموده؛ در حالی که [[امتثال]] [[حقیقی]]، هرگز با [[شک و تردید]] حاصل نمی‌شود.
#این راه حلّی برای حلّ مشکل و یا رفع آن نیست؛ بلکه نهایتاً تلاشی است برای تقلیل آن [[سخن]] در این مقال، اساساً بر سر سد کردن راه [[انحراف در دین]] خاتم است. [[امّت اسلام]] باید راه حلی بیابد که بتواند تا [[قیامت]] و با [[اطمینان]] به آن [[رجوع]] کند و مطمئن باشد که آنچه از [[احکام شرع]] و [[اوامر و نواهی]] [[قرآن]] انجام می‌دهد، قطعاً همان حکمی است که [[خداوند]] [[امر]] نموده؛ در حالی که [[امتثال]] [[حقیقی]]، هرگز با [[شک و تردید]] حاصل نمی‌شود.
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش