تبیین فلسفی وحی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ]]' به ' [['
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ' [[') |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
'''[[تبیین]] [[فلسفی]] [[وحی]]''' عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی فرآیند [[وحی قرآنی]] و نقش [[جبرئیل]] در آن می‌پردازد. این مقاله ۲۲ صفحه‌ای به قلم [[علی نصیری]] نگاشته شده و در [[قبسات (نشریه)|فصلنامه قبسات]] (شماره ۴۸، تابستان ۱۳۸۷) منتشر گشته است.<ref name=p1>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/430525/%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D9%86%D9%82%D8%B4-%D8%AC%D8%A8%D8%B1%D8%A6%DB%8C%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D9%81%D8%B1%D8%A2%DB%8C%D9%86%D8%AF-%D9%88%D8%AD%DB%8C-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%DB%8C?q=%D9%88%D8%AD%DB%8C&score=27.235798&rownumber=711 پایگاه تخصصی مجلات نور]</ref> | '''[[تبیین]] [[فلسفی]] [[وحی]]''' عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی فرآیند [[وحی قرآنی]] و نقش [[جبرئیل]] در آن می‌پردازد. این مقاله ۲۲ صفحه‌ای به قلم [[علی نصیری]] نگاشته شده و در [[قبسات (نشریه)|فصلنامه قبسات]] (شماره ۴۸، تابستان ۱۳۸۷) منتشر گشته است.<ref name=p1>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/430525/%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D9%86%D9%82%D8%B4-%D8%AC%D8%A8%D8%B1%D8%A6%DB%8C%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D9%81%D8%B1%D8%A2%DB%8C%D9%86%D8%AF-%D9%88%D8%AD%DB%8C-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%DB%8C?q=%D9%88%D8%AD%DB%8C&score=27.235798&rownumber=711 پایگاه تخصصی مجلات نور]</ref> | ||
==چکیده مقاله== | ==چکیده مقاله== | ||
* نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «[[فیلسوفان]] [[اسلامی]] در دو [[مقام]] درباره [[وحی]] و [[نبوت]] به بحث پرداخته‌اند: یکی در نفس‌شناسی و دیگری در مباحث [[خداشناسی]] ([[کلام الهی]]). ایشان [[وحی]] را [[تعلیم]] الهی به [[پیامبران]] می‌دانند که به [[واسط ]][[عقل]] فعال انجام می‌پذیرد. مبنای [[تبیین]] [[فلسفی]] وحی این است که [[جهان]] بر اساس اسباب و مسببات [[تدبیر]] می‌شود و [[عقل]] فعال هم به اذن [[خداوند]] در [[تدبیر]] [[جهان]] نقش تعیین کننده دارد». | * نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «[[فیلسوفان]] [[اسلامی]] در دو [[مقام]] درباره [[وحی]] و [[نبوت]] به بحث پرداخته‌اند: یکی در نفس‌شناسی و دیگری در مباحث [[خداشناسی]] ([[کلام الهی]]). ایشان [[وحی]] را [[تعلیم]] الهی به [[پیامبران]] می‌دانند که به [[واسط]] [[عقل]] فعال انجام می‌پذیرد. مبنای [[تبیین]] [[فلسفی]] وحی این است که [[جهان]] بر اساس اسباب و مسببات [[تدبیر]] می‌شود و [[عقل]] فعال هم به اذن [[خداوند]] در [[تدبیر]] [[جهان]] نقش تعیین کننده دارد». | ||
* نویسنده در ادامه چکیده مقاله می‌نویسد: «[[علوم]] و معارفی که به [[بشر]] اعطا می‌شود، به واسطه او تحقق می‌یابد. از سوی دیگر، [[نفس]] [[انسان]] از ماده مجرد است و [[شایستگی]] دارد با عالم [[عقول]] ارتباط برقرار کند، ولی دل‌بستگی‌های مادی و ناسوتی [[مانع]] از برقراری این ارتباط است. [[پیامبران]] کسانی‌اند که [[نفس]] خود را از تعلقات مادی و ناسوتی پیراسته‌اند و در عالی‌ترین سطح می‌توانند با عالم [[عقول]] ارتباط یابند و حقایق ماوراءالطبیعی را دریافت کنند. این حقایق در دستگاه ادراکی آنان، به صورت فرشته [[وحی]] و [[کلام]] [[فصیح]] و [[بلیغ]] [[تمثل]] می‌یابد. منتقدانی این دیدگاه را تحلیل و نقد کرده‌اند. در ارزیابی نهایی می‌توان گفت [[تبیین]] [[فلسفی]] [[وحی]] در میان فرضیه‌هایی که برای تحلیل [[عقلی]] [[وحی]] ارائه شده، بهترین فرضیه است. اگرچه نمی‌توان آن را به صورت نظریه قطعی و همه‌جانبه به شمار آورد».<ref name=p1></ref> | * نویسنده در ادامه چکیده مقاله می‌نویسد: «[[علوم]] و معارفی که به [[بشر]] اعطا می‌شود، به واسطه او تحقق می‌یابد. از سوی دیگر، [[نفس]] [[انسان]] از ماده مجرد است و [[شایستگی]] دارد با عالم [[عقول]] ارتباط برقرار کند، ولی دل‌بستگی‌های مادی و ناسوتی [[مانع]] از برقراری این ارتباط است. [[پیامبران]] کسانی‌اند که [[نفس]] خود را از تعلقات مادی و ناسوتی پیراسته‌اند و در عالی‌ترین سطح می‌توانند با عالم [[عقول]] ارتباط یابند و حقایق ماوراءالطبیعی را دریافت کنند. این حقایق در دستگاه ادراکی آنان، به صورت فرشته [[وحی]] و [[کلام]] [[فصیح]] و [[بلیغ]] [[تمثل]] می‌یابد. منتقدانی این دیدگاه را تحلیل و نقد کرده‌اند. در ارزیابی نهایی می‌توان گفت [[تبیین]] [[فلسفی]] [[وحی]] در میان فرضیه‌هایی که برای تحلیل [[عقلی]] [[وحی]] ارائه شده، بهترین فرضیه است. اگرچه نمی‌توان آن را به صورت نظریه قطعی و همه‌جانبه به شمار آورد».<ref name=p1></ref> | ||