قناعت: تفاوت میان نسخه‌ها
←آثار قناعت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==آثار قناعت== | ==آثار قناعت== | ||
#'''در [[دنیا]] :''' آن [[حضرت]] در این باره فرموده است: "کسی که به اندک قناعت کند، از بسیار (و زیاد) بی‌نیاز شود و کسی که به بسیار بی‌نیاز نشود، به چیز اندک و پست [[نیازمند]] شود"<ref>شیخ مفید، الارشاد، ج ۱، ص ۳۰۱؛ علامه حلی، کشف الیقین، ص ۱۸۲ - ۱۸۳ و بحار الانوار، ج ۷۴، ص ۴۲۲.</ref>. همچنین آن [[حضرت]]، درباره [[روحیه]] [[آزمندی]] در برخی [[انسان‌ها]] فرموده است: "دو آزمند، (هیچ گاه) سیر نمی‌شوند: جویای [[دنیا]] و جویای [[دانش]]؛ پس، کسی که از [[دنیا]] به آن‌چه [[خداوند]] برایش [[حلال]] کرده است، قناعت کند، سالم می‌ماند"<ref>الکافی، ج ۱، ص ۴۶؛ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۳۲۸؛ ابن ابی جمهور، عوالی اللآلی، ج ۴، ص ۷۷ و شهید ثانی، منیة المرید، ص ۱۳۸.</ref>. [[نبی گرامی | #'''در [[دنیا]] :''' آن [[حضرت]] در این باره فرموده است: "کسی که به اندک قناعت کند، از بسیار (و زیاد) بی‌نیاز شود و کسی که به بسیار بی‌نیاز نشود، به چیز اندک و پست [[نیازمند]] شود"<ref>شیخ مفید، الارشاد، ج ۱، ص ۳۰۱؛ علامه حلی، کشف الیقین، ص ۱۸۲ - ۱۸۳ و بحار الانوار، ج ۷۴، ص ۴۲۲.</ref>. همچنین آن [[حضرت]]، درباره [[روحیه]] [[آزمندی]] در برخی [[انسان‌ها]] فرموده است: "دو آزمند، (هیچ گاه) سیر نمی‌شوند: جویای [[دنیا]] و جویای [[دانش]]؛ پس، کسی که از [[دنیا]] به آن‌چه [[خداوند]] برایش [[حلال]] کرده است، قناعت کند، سالم می‌ماند"<ref>الکافی، ج ۱، ص ۴۶؛ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۳۲۸؛ ابن ابی جمهور، عوالی اللآلی، ج ۴، ص ۷۷ و شهید ثانی، منیة المرید، ص ۱۳۸.</ref>. [[نبی گرامی اسلام]]{{صل}} در [[روایت]] دیگری، از آثار ([[دنیایی]]) قناعت این چنین یاد می‌فرماید: "هر کس به [[زندگی]] اندک قناعت کند، [[خداوند]] به عمل‌اند ک او [[راضی]] خواهد شد و هر کس دنبال [[مال]] [[حلال]] برود، [[زندگی]] بر او آسان می‌شود و [[دنیا]] را به [[خوشی]] می‌گذراند"<ref>بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۱۶۳؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج ۲، ص ۱۳۵ و حرانی، حسن بن شعبه، تحف العقول، ص ۵۷.</ref>. آن [[حضرت]] قناعت را مایه آسودگی [[انسان]] می‌دانست<ref>اعلام الدین، ص ۳۴۱ و بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۱۸۵.</ref><ref>[[علی نبی‌اللهی|نبی‌اللهی، علی]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۷۴-۵۷۵.</ref>. | ||
#'''در عقبی ([[آخرت]]):''' [[ابوذر]] می‌گوید: "روزی به [[پیامبر اسلام]] گفتم: ای [[رسول خدا]]! آیا آن کسانی که از [[خدا]] ترسان‌اند و در مقابل وی [[فروتنی]] می‌ورزند و ذکر [[خدا]] را بسیار می‌گویند؛ آنان به سوی [[بهشت]] [[سبقت]] می‌گیرند؟ [[پیغمبر]]{{صل}} فرمود: "نه! بلکه آنان فقرای مسلمین‌اند. مراد از فقرای [[مسلمین]]، آن مؤمنی است که به [[حلال]] اندک قناعت می‌کند و آنها پای بر گردن [[مردم]] می‌گذارند تا به [[بهشت]] می‌رسند؛ پس نگهبانان جنّت به آنها می‌گویند: آیا به حساب شما رسیدگی شده است؟" می‌گویند: "ما به چه چیز [[محاسبه]] شویم؟ [[مالی]] نداشتیم تا با آن [[ستم]] یا [[عدالت]] کنیم و از [[دنیا]] چیزی به دست ما نرسیده بود تا امساک کرده، آن را نگه داریم یا آن را میان [[مردم]] پخش کنیم؛ ما فقط پروردگارمان را می‌پرستیدیم تا آن زمان که ما را به سرای جاودان خواند و ما هم او را [[اجابت]] کردیم و بدین [[جهان]] آمدیم"<ref>اعلام الدین، ص ۱۹۵؛ امالی طوسی، ص ۵۳۲، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۵۷ و مکارم الاخلاق، ص ۴۶۳.</ref>. " همچنین آن [[حضرت]] روزی خطاب به [[راوی]] این [[حدیث]] فرمود: "به آن‌چه به تو داده شده است، قناعت کن تا [[حسابرسی]]، بر تو آسان شود"<ref>بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۱۸۹؛ ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۶۲ و اعلام الدین، ۳۴۴.</ref><ref>[[علی نبی‌اللهی|نبی‌اللهی، علی]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۷۵.</ref>. | #'''در عقبی ([[آخرت]]):''' [[ابوذر]] می‌گوید: "روزی به [[پیامبر اسلام]] گفتم: ای [[رسول خدا]]! آیا آن کسانی که از [[خدا]] ترسان‌اند و در مقابل وی [[فروتنی]] می‌ورزند و ذکر [[خدا]] را بسیار می‌گویند؛ آنان به سوی [[بهشت]] [[سبقت]] می‌گیرند؟ [[پیغمبر]]{{صل}} فرمود: "نه! بلکه آنان فقرای مسلمین‌اند. مراد از فقرای [[مسلمین]]، آن مؤمنی است که به [[حلال]] اندک قناعت می‌کند و آنها پای بر گردن [[مردم]] می‌گذارند تا به [[بهشت]] می‌رسند؛ پس نگهبانان جنّت به آنها می‌گویند: آیا به حساب شما رسیدگی شده است؟" می‌گویند: "ما به چه چیز [[محاسبه]] شویم؟ [[مالی]] نداشتیم تا با آن [[ستم]] یا [[عدالت]] کنیم و از [[دنیا]] چیزی به دست ما نرسیده بود تا امساک کرده، آن را نگه داریم یا آن را میان [[مردم]] پخش کنیم؛ ما فقط پروردگارمان را می‌پرستیدیم تا آن زمان که ما را به سرای جاودان خواند و ما هم او را [[اجابت]] کردیم و بدین [[جهان]] آمدیم"<ref>اعلام الدین، ص ۱۹۵؛ امالی طوسی، ص ۵۳۲، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۵۷ و مکارم الاخلاق، ص ۴۶۳.</ref>. " همچنین آن [[حضرت]] روزی خطاب به [[راوی]] این [[حدیث]] فرمود: "به آن‌چه به تو داده شده است، قناعت کن تا [[حسابرسی]]، بر تو آسان شود"<ref>بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۱۸۹؛ ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۶۲ و اعلام الدین، ۳۴۴.</ref><ref>[[علی نبی‌اللهی|نبی‌اللهی، علی]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۷۵.</ref>. | ||