ذر: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[خداوند]] خطاب به [[پیامبر]] گروهی را توصیف می‌کند که از [[زندگی]] چیزی جز [[خوردن و آشامیدن]] و سرگرم آرزوهای خیالی شدن را در ک نمی‌کنند و [[گمان]] می‌کنند [[فلسفه]] [[حیات]] همین است و خطاب به [[پیامبر]] می‌فرماید این گروه [[فکر]] تو را مشغول نکنند و در [[آینده]] - [[قیامت]] - خواهند دانست: {{متن قرآن|ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَيَتَمَتَّعُوا وَيُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ}}<ref>«آنان را واگذار تا بخورند و بهره گیرند و آرزو سرگرمشان دارد، زودا که بدانند» سوره حجر، آیه ۳.</ref>

# [[خداوند]] گروهی از [[مخالفان]] [[دعوت]] [[توحید]] را مطرح می‌کندو بر این نکته تأکید می‌فرماید که افتراها و [[اعمال]] خلاف آنها به نام [[دین]] نباید در شما و راهتان - أثری داشته باشد بلکه آنها را واگذار و رها کن نتیجه أعمال خود را می‌بینند: {{متن قرآن|فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ}}<ref>«و بدین‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطان‌های آدمی و پری قرار دادیم که برخی به برخی دیگر یکدیگر، به فریب سخنان آراسته الهام می‌کنند و اگر پروردگار تو می‌خواست آن (کار) را نمی‌کردند پس آنان را با دروغی که می‌بافند واگذار» سوره انعام، آیه ۱۱۲.</ref>

# [[خداوند]] می‌فرماید که آنها را رها کن تا روزی که میعاد آنهاست: [[قیامت]] - و نکته عجیب این که در [[آیه]] ۴۵ [[سوره طور]] کلمه {{متن قرآن|يُصْعَقُونَ}}<ref>«پس آنان را به خود واگذار تا با آن روز خود که در آن به بیهوشی می‌افتند روبه‌رو گردند» سوره طور، آیه ۴۵.</ref> به کار برده شده که یعنی صدا آن [[قدر]] بلند است که به گوش آنها فرو می‌رود و بیهوش می‌شوند و در [[آیه]] دوم این تعبیر به کار رفته که وعده‌های داده شده [[خداوند]] را در یک روز [[ملاقات]] می‌کنند و بیدار می‌شوند که آن روز دیگر سودی ندارد. برای آنها هر [[پند]] امروز در [[غفلت]] فرو رفته‌اند: {{متن قرآن|فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ}}<ref>«پس آنان را به خود واگذار تا با آن روز خود که در آن به بیهوشی می‌افتند روبه‌رو گردند» سوره طور، آیه ۴۵.</ref>.... {{متن قرآن|فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ}}<ref>«پس آنان را واگذار تا یاوه گویند  و به بازی پردازند تا آن روز را که به آنان وعده می‌دهند ببینند» سوره زخرف، آیه ۸۳.</ref>

#در ۳ [[آیه]] که واژه - ذرنی - بکار رفته گویا [[خداوند]] به [[پیامبر]] می‌گوید [[عذاب]] این گروه و نتیجه [[اعمال]] آنها را به من واگذار و در باره آنها نگران مباش و [[شفاعت]] هم مکن که [[عذاب]] آنها طبق استحقاقشان شدید خواهدبود: {{متن قرآن|ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا}}<ref>«مرا با آن کس که یگانه آفریده‌ام، وا بگذار» سوره مدثر، آیه ۱۱.</ref>... {{متن قرآن|سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا}}<ref>«زودا که به او سختی رسانم» سوره مدثر، آیه ۱۷.</ref>.... {{متن قرآن|فَذَرْنِي وَمَنْ يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«بنابراین مرا با آن کسان که این سخن را دروغ می‌شمرند وا بگذار! به زودی آنان را آرام آرام از جایی که درنیابند فرو می‌گیریم» سوره قلم، آیه ۴۴.</ref>.... {{متن قرآن|وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا}}<ref>«و مرا با این دروغ‌انگاران شاد خوار  وا بگذار و به آنان اندکی مهلت بخش» سوره مزمل، آیه ۱۱.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۵۸۲.</ref>.