بحث:انتظار راستین به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:انتظار راستین به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۲۲:۵۴

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'نادرست' به 'نادرست'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 ==آمادگی‌های [[انتظار راستین]]==
 *[[انتظار راستین]] آمادگی‌های ذیل را می‌‌خواهد:
-#[[خودسازی]]: [[یار]] آن [[حضرت]] بودن [[خودسازی]] می‌‌خواهد و باید نیروی [[علم]]، [[ایمان]] و [[ایثار]] را در خود زنده کند تا آن [[لیاقت]] حاصل شود. شخصی که [[انتظار امام زمان]] {{ع}} را می‌‌کشد، سعی می‌‌کند خود را به آن [[حضرت]] نزدیک کرده و [[اعمال]] و رفتارش را درست کند؛ [[حسادت]]، [[کینه]]، [[نفاق]] و کارهای خلاف را از خود دور کرده و خود را به [[فضایل اخلاقی]] آراسته کند چراکه [[منتظر واقعی]] برای چنان برنامۀ مهمّی هرگز نمی‌تواند نقش تماشاچی را داشته باشد؛ باید حتماً در صف [[منتظران واقعی]] قرار گیرد که این محتاج به داشتن اعمالی [[پاک]] و روحی [[پاک]] تر، برخورداری از [[شهامت]] و [[آگاهی]] [[کافی]] است. فرد [[ناپاک]] و آلوده چگونه می‌‌تواند [[منتظر]] تحوّل و انقلابی باشد که شعلۀ اوّلش دامان خودش را می‌‌گیرد. [[ظالم]] و [[ستمگر]] چگونه ممکن است در [[انتظار]] کسی بنشیند که طعمۀ شمشیرش [[خون]] [[ستمگران]] است و [[فاسد]] و [[نادرست]] چگونه می‌‌تواند در [[انتظار]] نظامی که افراد [[فاسد]] و [[نادرست]] در آن هیچ گونه نقشی ندارند، بلکه مطرود و منفور خواهند بود، روزشماری کند. این [[انتظار]] برای تصفیۀ [[روح]] و [[فکر]] و شستشوی جسم و [[جان]] از لوث آلودگی‌ها [[کافی]] است<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، پیدایش مذاهب، ص۱۱۸ و تفسیر نمونه، ج ۷، ص۳۸۴.</ref>.
+#[[خودسازی]]: [[یار]] آن [[حضرت]] بودن [[خودسازی]] می‌‌خواهد و باید نیروی [[علم]]، [[ایمان]] و [[ایثار]] را در خود زنده کند تا آن [[لیاقت]] حاصل شود. شخصی که [[انتظار امام زمان]] {{ع}} را می‌‌کشد، سعی می‌‌کند خود را به آن [[حضرت]] نزدیک کرده و [[اعمال]] و رفتارش را درست کند؛ [[حسادت]]، [[کینه]]، [[نفاق]] و کارهای خلاف را از خود دور کرده و خود را به [[فضایل اخلاقی]] آراسته کند چراکه [[منتظر واقعی]] برای چنان برنامۀ مهمّی هرگز نمی‌تواند نقش تماشاچی را داشته باشد؛ باید حتماً در صف [[منتظران واقعی]] قرار گیرد که این محتاج به داشتن اعمالی [[پاک]] و روحی [[پاک]] تر، برخورداری از [[شهامت]] و [[آگاهی]] [[کافی]] است. فرد [[ناپاک]] و آلوده چگونه می‌‌تواند [[منتظر]] تحوّل و انقلابی باشد که شعلۀ اوّلش دامان خودش را می‌‌گیرد. [[ظالم]] و [[ستمگر]] چگونه ممکن است در [[انتظار]] کسی بنشیند که طعمۀ شمشیرش [[خون]] [[ستمگران]] است و [[فاسد]] و نادرست چگونه می‌‌تواند در [[انتظار]] نظامی که افراد [[فاسد]] و نادرست در آن هیچ گونه نقشی ندارند، بلکه مطرود و منفور خواهند بود، روزشماری کند. این [[انتظار]] برای تصفیۀ [[روح]] و [[فکر]] و شستشوی جسم و [[جان]] از لوث آلودگی‌ها [[کافی]] است<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، پیدایش مذاهب، ص۱۱۸ و تفسیر نمونه، ج ۷، ص۳۸۴.</ref>.
 #[[اصلاح]] دیگران: [[منتظران راستین]] در عین حال، [[وظیفه]] دارند علاوه بر [[اصلاح]] خویش، در [[اصلاح]] دیگران نیز بکوشند؛ زیرا برنامۀ [[عظیم]] و سنگین [[انقلاب جهانی]] که انتظارش را می‌‌کشند یک برنامه فردی نیست؛ بلکه برنامه ای است که تمام عناصر تحوّل باید در آن شرکت جوید؛ باید کار به صورت دست جمعی و همگانی باشد؛ کوشش‌ها و تلاش‌ها باید هماهنگ گردد و عمق و وسعت این هماهنگی باید به [[عظمت]] همان برنامۀ [[انقلاب جهانی]] باشد که [[انتظار]] آن را دارند. در یک میدان وسیع مبارزۀ دست‌جمعی هیچ فردی نمی‌تواند از حال دیگران غافل بماند؛ بلکه موظّف است هر نقطه ضعفی را در هرکجا ببیند [[اصلاح]] کند؛ زیرا بدون شرکت فعّالانه و هماهنگِ تمام مبارزین، پیاده کردن چنان برنامه ای امکان پذیر نیست. بنابراین [[منتظران واقعی]] علاوه بر اینکه به [[اصلاح]] خویش می‌‌کوشند، وظیفۀ خود می‌‌دانند دیگران را نیز [[اصلاح]] کنند و به [[قدر]] [[توانایی]] خود [[امر به معروف و نهی از منکر]] کنند، همچنان که [[پیامبر بزرگوار اسلام]]{{صل}} فرمود: «همه شما [[رهبر]] یکدیگر و در راه [[اصلاح]] هم [[مسئول]] هستید»<ref> {{متن حدیث|کُلُّکُمْ رَاعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِیَّتِهِ}}؛ مسلم بن حجاج قشیری، صحیح مسلم، ج ۳، ص ۲۰؛ محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح بخاری، ج ۲، ص ۱۸؛ بحارالانوار، ج ۷۲، ص ۳۸.</ref>.<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص۱۰۲؛ سلیمیان، خدامراد، مؤلفه‌‌های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص؟؟؟.</ref>
 #[[ایمان]] و [[عمل صالح]]: تحقّق [[انقلاب جهانی]] بدون یک [[ایمان]] مستحکم، که هر گونه [[ضعف]] و زبونی و [[ناتوانی]] را دور سازد و بدون [[اعمال]] صالحی که‌ راه را برای [[اصلاح]] [[جهان]] بگشاید، امکان‌پذیر نیست و آنها که در [[انتظار]] چنین برنامه‌ای هستند، هم باید سطح [[آگاهی]] و [[ایمان]] خود را بالا ببرند و هم در [[اصلاح]] خویش و [[اعمال]] خود بکوشند. تنها چنین کسانی هستند که می‌توانند نوید [[زندگی]] در [[حکومت]] او به خود دهند، نه آنها که با [[ظلم و ستم]] [[همکاری]] دارند! و نه آنها که از [[ایمان]] و [[عمل صالح]] بیگانه‌اند! نه افراد ترسو و زبونی که بر اثر [[ضعف]] [[ایمان]] از همه چیز حتّی از سایه خود می‌ترسند! و نه افراد [[سست]] و بی‌حال و بیکاره‌ای که دست روی دست گذارده و در برابر [[مفاسد]] محیط [[زندگی]] و [[جامعه]] شان [[سکوت]] [[اختیار]] کرده و کمترین تلاشی در راه [[مبارزه]] با [[فساد]] ندارند. آری [[انتظار راستین]] این است<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص۱۰۰-۱۰۲، ۱۰۵، ۱۰۶.</ref>.