هدایت به امر در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[امام]] از سوی [[خدا]] و [[رسول]] معرّفی گردید تا [[حجّت]] بر [[خلق]] [[خدا]] باشد. به [[برکت]] [[وجود امام]] میان [[بندگان]] و عالم معنی [[ارتباط]] برقرار می‌شود و [[فیض]] [[حق]] در جریان است. جز به [[ولایت امام]] [[اعمال]] [[بندگان خدا]] پذیرفته نیست. [[خداوند]] پس از آنکه [[بندگان]] را آفرید، آنها را سرگردان و به حال خود رها نمی‌سازد تا آنکه راه [[تقوی]] را به ایشان بنمایاند و [[حجّت]] [[حق]] را بر آنان تمام کند"<ref>اثبات الهداة، ج۱، ص۲۴۷.</ref>.

*[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]! از هنگامی که [[خداوند]] [[روح]] [[آدم]] را قبض کرد و او را به سرای [[ابدی]] برد، هیچ‌گاه [[زمین]] را خالی از [[امام]] نگذاشته است. [[امام]] راهنمای [[خلق]] به سوی [[حقّ]] و [[محبّت]] بر [[بندگان خدا]] است. در [[آینده]] نیز [[جهان]] بی‌وجود [[امام]] برقرار نخواهد ماند تا هم‌چنان [[محبّت]] بر [[بندگان خدا]] تمام باشد"<ref>اصول کافی، ج۱، ص۱۷۹.</ref>.