تعاون در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مستحق' به 'مستحق'
جز (جایگزینی متن - 'مستحق' به 'مستحق') |
|||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
*[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[چهل]] و پنجم و در عبارت پنجاه و دوم آن می‌فرماید: "بارخدایا ما در روز فطر و [[روزه]] گشودنمان که آن را برای [[اهل ایمان ]](روز) [[عید]] و [[شادی]] و برای [[اهل دین]] خود ([[اسلام]]) روز اجتماع و گرد آمدن و روز [[تعاون]] و [[کمک]] کردن به یکدیگر قرار دادی؛ از هر گناهی که آن را به جا آورده‌ایم؛ یا کار [[بدی]] که پیش از این کرده‌ایم؛ یا [[اندیشه]] [[بدی]] که در [[دل]] داشته‌ایم؛ به سوی تو، [[توبه]] و بازگشت می‌نماییم؛ [[توبه]] کسی که [[رجوع]] به گناهی را در [[دل]] نمی‌گذراند؛ و پس از [[توبه]] در گناهی باز نمی‌گردد؛ [[توبه]] خالصی که از [[شک]] و دودلی [[پاکیزه]] باشد؛ پس آن را از ما قبول فرما؛ و از ما [[راضی]] و [[خشنود]] شو؛ و ما را بر آن ثابت و پابرجا گردان"<ref>{{متن حدیث| اللَّهُمَّ إِنَّا نَتُوبُ إِلَيْكَ فِي يَوْمِ فِطْرِنَا الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ عِيداً وَ سُرُوراً، وَ لِأَهْلِ مِلَّتِكَ مَجْمَعاً وَ مُحْتَشَداً مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْنَاهُ، أَوْ سُوءٍ أَسْلَفْنَاهُ، أَوْ خَاطِرِ شَرٍّ أَضْمَرْنَاهُ، تَوْبَةَ مَنْ لَا يَنْطَوِي عَلَى رُجُوعٍ إِلَى ذَنْبٍ، وَ لَا يَعُودُ بَعْدَهَا فِي خَطِيئَةٍ، تَوْبَةً نَصُوحاً خَلَصَتْ مِنَ الشَّكِّ وَ الِارْتِيَابِ، فَتَقَبَّلْهَا مِنَّا، وَ ارْضَ عَنَّا، وَ ثَبِّتْنَا عَلَيْهَا}}</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۹۵-۳۹۶.</ref>. | *[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[چهل]] و پنجم و در عبارت پنجاه و دوم آن می‌فرماید: "بارخدایا ما در روز فطر و [[روزه]] گشودنمان که آن را برای [[اهل ایمان ]](روز) [[عید]] و [[شادی]] و برای [[اهل دین]] خود ([[اسلام]]) روز اجتماع و گرد آمدن و روز [[تعاون]] و [[کمک]] کردن به یکدیگر قرار دادی؛ از هر گناهی که آن را به جا آورده‌ایم؛ یا کار [[بدی]] که پیش از این کرده‌ایم؛ یا [[اندیشه]] [[بدی]] که در [[دل]] داشته‌ایم؛ به سوی تو، [[توبه]] و بازگشت می‌نماییم؛ [[توبه]] کسی که [[رجوع]] به گناهی را در [[دل]] نمی‌گذراند؛ و پس از [[توبه]] در گناهی باز نمی‌گردد؛ [[توبه]] خالصی که از [[شک]] و دودلی [[پاکیزه]] باشد؛ پس آن را از ما قبول فرما؛ و از ما [[راضی]] و [[خشنود]] شو؛ و ما را بر آن ثابت و پابرجا گردان"<ref>{{متن حدیث| اللَّهُمَّ إِنَّا نَتُوبُ إِلَيْكَ فِي يَوْمِ فِطْرِنَا الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ عِيداً وَ سُرُوراً، وَ لِأَهْلِ مِلَّتِكَ مَجْمَعاً وَ مُحْتَشَداً مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْنَاهُ، أَوْ سُوءٍ أَسْلَفْنَاهُ، أَوْ خَاطِرِ شَرٍّ أَضْمَرْنَاهُ، تَوْبَةَ مَنْ لَا يَنْطَوِي عَلَى رُجُوعٍ إِلَى ذَنْبٍ، وَ لَا يَعُودُ بَعْدَهَا فِي خَطِيئَةٍ، تَوْبَةً نَصُوحاً خَلَصَتْ مِنَ الشَّكِّ وَ الِارْتِيَابِ، فَتَقَبَّلْهَا مِنَّا، وَ ارْضَ عَنَّا، وَ ثَبِّتْنَا عَلَيْهَا}}</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۹۵-۳۹۶.</ref>. | ||
*این عبارت از دعاهای [[امام]] درباره روز [[عید فطر]] و بدرود با [[ماه رمضان]] است. از این قسمت [[دعا]] می‌توان [[استنباط]] نمود که [[مسلمانان]] بایستی با یکدیگر [[تعاون]] و [[همکاری]] و [[همیاری]] داشته باشند. همچنان‌که [[تعاون]] و [[همکاری]] و [[همیاری]] در ایام خاص از ارج و [[منزلت]] خاصی برخوردار است. | *این عبارت از دعاهای [[امام]] درباره روز [[عید فطر]] و بدرود با [[ماه رمضان]] است. از این قسمت [[دعا]] می‌توان [[استنباط]] نمود که [[مسلمانان]] بایستی با یکدیگر [[تعاون]] و [[همکاری]] و [[همیاری]] داشته باشند. همچنان‌که [[تعاون]] و [[همکاری]] و [[همیاری]] در ایام خاص از ارج و [[منزلت]] خاصی برخوردار است. | ||
*[[امام]]{{ع}} در دعای بیستم و در عبارت دهم آن می‌فرمایند: "بارخدایا بر [[محمد]] و آل او [[درود]] فرست؛ و مرا به زینت [[صالحین]] و شایستگان (انجام [[حقوق خدا]] و [[مردم]]) آراسته فرما؛ و [[زیور]] [[پرهیزکاران]] ([[عمل به واجبات]] و ترک [[محرمات]]) را به من بپوشان، با ([[توفیق]] برای) گستردن [[عدل و داد]] (تا از [[افراط و تفریط]] در [[حق]] دوری گزینم) و فرو نشاندن [[خشم]] و خاموش کردن [[آتش]] [[دشمنی]] ([[اختلاف]] بین [[مردم]]) و گردآوردن پراکندگان (دل‌های از هم رنجیده) و [[اصلاح]] [[فساد]] بین [[مردم]]؛ و فاش کردن خیر و [[نیکی]]؛ و [[پنهان]] نمودن [[عیب]] و [[زشتی]] و [[نرم‌خویی]] و [[فروتنی]] و نیکوروشی؛ و سنگینی؛ و [[خوش‌خویی]] (با [[مردم]]) و پیشی گرفتن [[نیکی]]؛ و [[برگزیدن]] [[احسان]] بی‌آنکه جزای احسانی باشد؛ و [[سرزنش]] نکردن و [[همراهی]] نکردن به غیر | *[[امام]]{{ع}} در دعای بیستم و در عبارت دهم آن می‌فرمایند: "بارخدایا بر [[محمد]] و آل او [[درود]] فرست؛ و مرا به زینت [[صالحین]] و شایستگان (انجام [[حقوق خدا]] و [[مردم]]) آراسته فرما؛ و [[زیور]] [[پرهیزکاران]] ([[عمل به واجبات]] و ترک [[محرمات]]) را به من بپوشان، با ([[توفیق]] برای) گستردن [[عدل و داد]] (تا از [[افراط و تفریط]] در [[حق]] دوری گزینم) و فرو نشاندن [[خشم]] و خاموش کردن [[آتش]] [[دشمنی]] ([[اختلاف]] بین [[مردم]]) و گردآوردن پراکندگان (دل‌های از هم رنجیده) و [[اصلاح]] [[فساد]] بین [[مردم]]؛ و فاش کردن خیر و [[نیکی]]؛ و [[پنهان]] نمودن [[عیب]] و [[زشتی]] و [[نرم‌خویی]] و [[فروتنی]] و نیکوروشی؛ و سنگینی؛ و [[خوش‌خویی]] (با [[مردم]]) و پیشی گرفتن [[نیکی]]؛ و [[برگزیدن]] [[احسان]] بی‌آنکه جزای احسانی باشد؛ و [[سرزنش]] نکردن و [[همراهی]] نکردن به غیر مستحق و گفتن [[حق]] اگرچه سخت (یا اندک) باشد؛ و کم شمردن [[نیکی]] در گفتار و کردارم اگرچه بسیار باشد؛ و بسیار شمردن [[بدی]] در گفتار و کردارم اگرچه کم باشد و آنچه را بیان شد برای من به وسیله هموارگی [[طاعت]] و [[فرمانبری]]؛ و همیشه بودن با [[جماعت]] و واگذاشتن بدعت‌گزاران و آنکه [[رأی]] و [[اندیشه]] اختراع شده به کار برد، کامل گردان"<ref>{{متن حدیث| اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ، وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ، فِي بَسْطِ الْعَدْلِ، وَ كَظْمِ الغَيْظِ، وَ إِطْفَاءِ النَّائِرَةِ، وَ ضَمِّ أَهْلِ الْفُرْقَةِ، وَ إِصْلَاحِ ذَاتِ الْبَيْنِ، وَ إِفْشَاءِ الْعَارِفَةِ، وَ سَتْرِ الْعَائِبَةِ، وَ لِينِ الْعَرِيكَةِ، وَ خَفْضِ الْجَنَاحِ، وَ حُسْنِ السِّيرَةِ، وَ سُكُونِ الرِّيحِ، وَ طِيبِ الْمُخَالَقَةِ، وَ السَّبْقِ إِلَى الْفَضِيلَةِ، وَ إِيثَارِ التَّفَضُّلِ، وَ تَرْكِ التَّعْيِيرِ، وَ الْإِفْضَالِ عَلَى غَيْرِ الْمُسْتَحِقِّ، وَ الْقَوْلِ بِالْحَقِّ وَ إِنْ عَزَّ، وَ اسْتِقْلَالِ الْخَيْرِ وَ إِنْ كَثُرَ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي، وَ اسْتِكْثَارِ الشَّرِّ وَ إِنْ قَلَّ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي، وَ أَكْمِلْ ذَلِكَ لِي بِدَوَامِ الطَّاعَةِ، وَ لُزُومِ الْجَمَاعَةِ، وَ رَفْضِ أَهْلِ الْبِدَعِ، وَ مُسْتَعْمِلِ الرَّأْيِ الْمُخْتَرَعِ}}</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۹۶-۳۹۷.</ref>. | ||
*از این عبارت برمی‌آید که از زینت‌های [[صالحان]] و [[پرهیزکاران]]، [[رفع اختلاف]] بین [[مردم]] و ایجاد [[تعاون]] و [[همکاری]] و [[همیاری]] بین آنان است. | *از این عبارت برمی‌آید که از زینت‌های [[صالحان]] و [[پرهیزکاران]]، [[رفع اختلاف]] بین [[مردم]] و ایجاد [[تعاون]] و [[همکاری]] و [[همیاری]] بین آنان است. | ||
*[[امام]]{{ع}} در دعای بیست و یکم و در عبارت سیزدهم آن می‌فرمایند: "خدایا بر [[محمد]] و آل او [[درود]] فرست؛ و مرا با ایشان همنشین (پیرو) و [[یاری]] کننده به آنان گردان؛ و به [[شوق]] و دلباختگی به خود و به انجام آنچه [[دوست]] داری و [[خشنود]] می‌گردی بر من منت گذار ([[توفیق]] عطا فرما) زیرا تو بر هر چیز [[توانایی]]؛ و خواسته من برای تو آسان است"<ref>{{متن حدیث| اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ قَرِيناً، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ نَصِيراً، وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِشَوْقٍ إِلَيْكَ، وَ بِالْعَمَلِ لَكَ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ، وَ ذَلِكَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ}}</ref>؛ | *[[امام]]{{ع}} در دعای بیست و یکم و در عبارت سیزدهم آن می‌فرمایند: "خدایا بر [[محمد]] و آل او [[درود]] فرست؛ و مرا با ایشان همنشین (پیرو) و [[یاری]] کننده به آنان گردان؛ و به [[شوق]] و دلباختگی به خود و به انجام آنچه [[دوست]] داری و [[خشنود]] می‌گردی بر من منت گذار ([[توفیق]] عطا فرما) زیرا تو بر هر چیز [[توانایی]]؛ و خواسته من برای تو آسان است"<ref>{{متن حدیث| اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ قَرِيناً، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ نَصِيراً، وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِشَوْقٍ إِلَيْكَ، وَ بِالْعَمَلِ لَكَ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ، وَ ذَلِكَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ}}</ref>؛ | ||