امام جواد علیهالسلام: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'نیاز' به 'نیاز'
جز (جایگزینی متن - 'نیاز' به 'نیاز') |
|||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
==[[فضائل]] و [[مناقب]]== | ==[[فضائل]] و [[مناقب]]== | ||
*[[امام]] [[محمد]] [[تقی]] همانند دیگر [[امامان معصوم]] {{عم}} در خصال [[نیک]] و [[اخلاق پسندیده]] همچون جد خویش، [[پیامبر اسلام]] {{صل}} بود. در [[عبادت]] و [[طاعت]] شهرتی تمام داشت و بیشتر روزها در [[روزه]] بود و شبها به [[عبادت]] و [[راز]] و | *[[امام]] [[محمد]] [[تقی]] همانند دیگر [[امامان معصوم]] {{عم}} در خصال [[نیک]] و [[اخلاق پسندیده]] همچون جد خویش، [[پیامبر اسلام]] {{صل}} بود. در [[عبادت]] و [[طاعت]] شهرتی تمام داشت و بیشتر روزها در [[روزه]] بود و شبها به [[عبادت]] و [[راز]] و نیاز. پیوسته این [[حدیث]] [[پیامبر]] {{صل}} را بر زبان داشت که "هر کس [[نماز شب]] بگزارد، چهرهاش در روز زیبا و [[نورانی]] گردد"<ref>علل الشرائع، ۲/ ۳۶۳.</ref>. [[فروتنی]] [[امام]] [[محمد]] [[تقی]] {{ع}} از صفات برجسته او است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۱۱۸.</ref>. | ||
*در [[برخورد با مردم]] بسیار [[متواضع]] و [[مهربان]] بود و میفرمود: "[[فروتنی]]، زینت و [[شرافت]] حسب و [[نسب]] است"<ref>بحارالانوار، ۷۷/ ۱۳۳.</ref>. [[جود]] و [[بخشش]] او زبانزد همه بود و امروزه نیز آن [[امام]] {{ع}} را بدین صفت میشناسند و بدین روی از [[القاب]] مشهورش "[[جواد الائمه]]" است. هر کس نیازی بدو میآورد، [[حاجت]] روا بازمیگشت<ref>بحارالانوار، ۵۰/ ۱۰۲ و ۱۰۳.</ref>. آنچه از موقوفات [[بنیهاشم]] و [[پدران]] معصومش به دست میآورد، میان [[نیازمندان]] تقسیم میکرد<ref>زندگانی امام جواد، ۴۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۱۱۹.</ref>. | *در [[برخورد با مردم]] بسیار [[متواضع]] و [[مهربان]] بود و میفرمود: "[[فروتنی]]، زینت و [[شرافت]] حسب و [[نسب]] است"<ref>بحارالانوار، ۷۷/ ۱۳۳.</ref>. [[جود]] و [[بخشش]] او زبانزد همه بود و امروزه نیز آن [[امام]] {{ع}} را بدین صفت میشناسند و بدین روی از [[القاب]] مشهورش "[[جواد الائمه]]" است. هر کس نیازی بدو میآورد، [[حاجت]] روا بازمیگشت<ref>بحارالانوار، ۵۰/ ۱۰۲ و ۱۰۳.</ref>. آنچه از موقوفات [[بنیهاشم]] و [[پدران]] معصومش به دست میآورد، میان [[نیازمندان]] تقسیم میکرد<ref>زندگانی امام جواد، ۴۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۱۱۹.</ref>. | ||
*[[ابو هاشم جعفری]] گوید: "در [[مسجد]] مسیّب به [[امامت]] [[حضرت]] [[نماز]] گزاردیم...، آنگاه یادآور شد که در [[مسجد]] درخت سدر خشک و بیبرگ و بار بود، [[حضرت]] زیر آن درخت وضو گرفت، پس آن درخت تازه شد و برگ در آورد و در همان سال میوه داد"<ref>کافی، ج۲، ص۴۱۳.</ref><ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امامشناسی ۵ (کتاب)|امامشناسی]]، ص:۱۰۶.</ref>. | *[[ابو هاشم جعفری]] گوید: "در [[مسجد]] مسیّب به [[امامت]] [[حضرت]] [[نماز]] گزاردیم...، آنگاه یادآور شد که در [[مسجد]] درخت سدر خشک و بیبرگ و بار بود، [[حضرت]] زیر آن درخت وضو گرفت، پس آن درخت تازه شد و برگ در آورد و در همان سال میوه داد"<ref>کافی، ج۲، ص۴۱۳.</ref><ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امامشناسی ۵ (کتاب)|امامشناسی]]، ص:۱۰۶.</ref>. |