علوم: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[آیین اسلام]] ارجی بسیار بر [[علم]] و طلب [[علم]] می‌نهد و آن را مقدمه‌ای برای [[کسب معرفت]] قلبی و [[تکامل]] روحی می‌داند<ref>{{متن قرآن| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ وَإِذَا قِيلَ انشُزُوا فَانشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ }}؛ سوره مجادله، آیه ۱۱.</ref>. ترغیب و [[تشویق]] بی‌نظیر [[اسلام]] به طلب [[علم]]، موجب گشت تا [[مسلمانان]] با شور و [[شوق]] فراوان به دانش‌های گوناگون رو کنند و با [[فرهنگ]] و [[دانش]] دیگر [[ملل]] نیز آشنا گردند. [[فهم قرآن]] و راه یافتن به [[باطن]] این کتاب ژرف آسمانی، از مهم‌ترین رویکرد گسترده [[مسلمانان]] به [[علم]] بوده است. [[مسلمانان]]، علوم خویش را با [[پژوهش]] [[قرآنی]] و جست و جو در معانی و مفاهیم [[آیات قرآن]] آغازیدند. نخستین [[شهر]] [[مسلمانان]] که جنب و جوش [[علمی]] در آن پیدا شد، [[مدینه]] بود و نخستین مرکز [[علمی]] [[مسلمانان]] [[مسجد]] بود. [[مسلمانان]] در [[مسجد]] می‌نشستند و درباره [[معانی قرآن]] و [[سنت]] و [[صفات ]] [[خداوند متعال]] گفت و گو می‌کردند. نخستین معلم [[اسلام]] نیز شخص [[پیامبر اسلام]] {{صل}} بود<ref>خدمات متقابل اسلام و ایران، ۴۳۹؛ کارنامه اسلام‌، ۲۶.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 345.</ref>.