چرا از بهائیت برگشتم؟ (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

در معرفی این کتاب آمده است:«میرزا [[سید علی محمد شیرازی]] به موجب دعاوی خویش در بین پیروانش، [[مهدی موعود]]{{ع}}، [[امام زمان]] و [[مظهر]] [[الهی]] نامیده شد. او [[فرقه بابیه]] را به وجود آورد که بعدها به دو گروه [[ازلی]] و [[بهائیه]] تقسیم شد. [[بهائیان]]، میرزا حسین‌علی نوری معروف به بهاءالله را همان موعودی می‌دانند که [[سید علی محمد باب]]، ظهورش را [[بشارت]] داده بود. تعلیمات میرزا حسین‌علی، مخصوصا توسط پسرش [[عباس افندی]] معروف به [[عبدالبهاء]] منتشر شده‌اند این نوشته‌ها ترکیبی است از [[عرفان]] [[اسلامی]] و برخی نتایج [[حکمت]] و [[معرفت]] اروپای قرن نوزدهم: [[بهائیان]] درباره [[خدا]]، [[پیامبر]] و [[امام]] [[عقاید]] خاص خویش را دارند. کتاب حاضر مشتمل است بر خاطرات مسیح‌الله رحمانی، [[رئیس]] سابق [[بهائیان]] بشرویه، از اولین مناطقی که [[بهائیه]] را پذیرفتند. مسیح‌الله رحمانی با مطالعه آثار [[علمی]]، [[اسلامی]] و نیز [[بهایی]] و مقایسه آن‌ها و [[گفت‌وگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] به پوچ بودن [[بهائیت]] و اصالت و خاتم بودن [[اسلام]] پی برد و [[مسلمان]] شد. او در خاطراتش از علت بازگشت از [[دین]] [[بهائیت]] و [[گفت‌وگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] [[ سخن]] گفته است».<ref name=p1></ref>