برای یاری امام مهدی چه باید کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*در همین زمینه [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: «به [[خداوند]] [[سوگند]] من بوی شما و [[جان]] شماها را [[دوست]] می‌‌دارم پس شما هم مرا در این باره به پارسائی و کوشش در [[راه خدا]] کمک دهید و بدانید که به ولایت‏ ما نتوان رسید جز به پارسائی و کوشش»<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهِ‏ لَأُحِبُ‏ رِیَاحَکُمْ‏ وَ أَرْوَاحَکُمْ‏ فَأَعِینُونِی‏ عَلَی‏ ذَلِکَ‏ بِوَرَعٍ‏ وَ اجْتِهَادٍ وَ اعْلَمُوا أَنَ‏ وَلَایَتَنَا لَا تُنَالُ‏ إِلَّا بِالْوَرَعِ‏ وَ الِاجْتِهَادِ}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی ج ۸ ص ۲۱۲</ref> ‏‏‏‏بر اساس این [[روایت]]، رعایت [[پرهیزکاری]] و [[پارسایی]]، [[یاری]] رساندن به [[ائمه]]{{ع}} است. همچنین در [[حدیث]] مفصلی [[امام صادق]]{{ع}} خطاب به [[زید]] شحّام می‌فرماید: «به هر کس از [[مردم]] که ببینی از من [[پیروی]] کنند و به گفتار من عمل کنند، [[سلام]] مرا برسان و من به شما سفارش کنم که نسبت به خدای عزّوجلّ [[تقوا]] داشته باشید، در [[دین]] خود پارسا باشید، در [[راه خدا]] کوشش کنید و شما را به [[راستگویی]]، [[امانت]]، طول دادن [[سجده]] و [[نیکی]] با [[همسایه]] سفارش می‌کنم؛ زیرا [[محمد]]{{صل}} همین [[دستورات]] را آورده است. هر که به شما امانتی سپرد، آن را به او پس بدهید، چه [[نیک]] [[رفتار]] باشد، چه [[بدکردار]]؛ زیرا [[رسول خدا]]{{صل}} [[دستور]] می‌داد که سوزن و نخ را نیز به صاحبش پس دهید، با [[خویشان]] خود پیوند داشته باشید، بر جنازه مرده‌هایشان حاضر شوید، بیمارانشان را [[عیادت]] کنید و حقوقشان را بپردازید؛ زیرا هر کس از شما که در دینش پارسا و [[راستگو]] باشد، [[امانت]] را به صاحبش برگرداند و اخلاقش با [[مردم]] خوب باشد؛ می‌گویند: او [[جعفری]] است و این مرا شاد می‌کند و از جانب او شاید در [[دل]] من آید و می‌گویند: این روش [[پسندیده]] [[جعفر بن محمد]] است»<ref>{{متن حدیث|اقْرَأْ عَلی‏ مَنْ‏ تَری‏ أَنَّهُ‏ یُطِیعُنِی‏ مِنْهُمْ‏ وَ یَأْخُذُ بِقَوْلِیَ‏ السَّلَامَ‏، وَ أُوصِیکُمْ‏ بِتَقْوَی‏ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏، وَ الْوَرَعِ فِی دِینِکُمْ، وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ، وَ صِدْقِ الْحَدِیثِ، وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ، وَ طُولِ السُّجُودِ، وَ حُسْنِ الْجِوَارِ؛ فَبِهَذَا جَاءَ مُحَمَّدٌ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، أَدُّوا الْأَمَانَةَ إِلی‏ مَنِ ائْتَمَنَکُمْ عَلَیْهَا، بَرّاً أَوْ فَاجِراً، فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ کَانَ یَأْمُرُ بِأَدَاءِ الْخَیْطِ، وَ الْمِخْیَطِ؛ صِلُوا عَشَائِرَکُمْ، وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ، وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ، وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْکُمْ إِذَا وَرِعَ فِی دِینِهِ، وَ صَدَقَ الْحَدِیثَ، وَ أَدَّی الْأَمَانَةَ، وَ حَسُنَ خُلُقُهُ مَعَ النَّاسِ، قِیلَ: هذَا جَعْفَرِی‏‏‏‏‏‏}}؛ کافی، ج۲، ص۶۳۶.</ref>.  

:::::: « [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند:{{عربی|" وَ اللَّهِ‏ لَأُحِبُ‏ رِيَاحَكُمْ‏ وَ أَرْوَاحَكُمْ‏ فَأَعِينُونِي‏ عَلَى‏ ذَلِكَ‏ بِوَرَعٍ‏ وَ اجْتِهَادٍ وَ اعْلَمُوا أَنَ‏ وَلَايَتَنَا لَا تُنَالُ‏ إِلَّا بِالْوَرَعِ‏ وَ الِاجْتِهَادِ ‏‏‏‏‏"}}<ref>کافی، ج۸، ص۲۱۲.</ref> بر اساس این [[روایت]]، رعایت پرهیزکای و [[پارسایی]]، [[یاری]] رساندن به [[ائمه]]{{عم}} است. در [[حدیثی]] داریم که با [[رفتار]]، گفتار و [[کردار]] خود [[زینت]] ما باشید و برای ما ننگ نباشید: {{عربی|" كُونُوا لَنَا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا عَلَيْنَا شَيْنا ‏‏‏‏‏"}}<ref>امالی، ص۴۴۰؛ وسایل الشیعه، ج ۱۲، ص ۸.</ref>. در [[حدیث]] مفصلی به [[نقل]] از [[امام صادق]]{{ع}} خطاب به [[زید شحّام]] می‌خوانیم که اگر شما اهل [[تقوا]]، و [[ادای امانت]]، [[ راستگویی]]، [[سجده‌های طولانی]] و [[حسن]] همجواری باشید، [[مخالفان]] خواهند گفت که: اینها [[جعفری]]، یعنی [[شیعیان]] [[امام صادق]]{{ع}} هستند: " [[امام صادق]]{{ع}} به من فرمود: "به هر کس از [[مردم]] که ببینی از من [[پیروی]] کنند و به گفتار من عمل کنند، [[ سلام]] مرا برسان، و من به شما سفارش کنم که نسبت به خدای عزّوجلّ [[تقوا]] داشته باشید، در [[دین]] خود پارسا باشید، در [[راه خدا]] کوشش کنید و شما را به [[راستگویی]]، [[ امانت]]، طول دادن [[سجده]] و [[نیکی]] با [[همسایه]] سفارش می‌کنم؛ زیرا [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} همین [[دستورات]] را آورده است. هر که به شما امانتی سپرد، آن را به او پس بدهید، چه [[نیک]] [[رفتار]] باشد، چه [[بدکردار]]؛ زیرا [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} [[دستور]] می‌داد که سوزن و نخ را نیز به صاحبش پس دهید، با [[فامیل]] خود پیوند داشته باشید، بر جنازه مرده‌هایشان حاضر شوید، بیمارانشان را [[عیادت]] کنید و حقوقشان را بپردازید؛ زیرا هر کس از شما که در دینش پارسا و [[راستگو]] باشد، [[ امانت]] را به صاحبش برگرداند و اخلاقش با [[مردم]] خوب باشد؛ می‌گویند: او [[جعفری]] است و این مرا شاد می‌کند و از جانب او شاید در [[دل]] من آید و می‌گویند: این روش [[پسندیده]] [[جعفر بن محمد]] است" <ref>{{عربی|" اقْرَأْ عَلى‏ مَنْ‏ تَرى‏ أَنَّهُ‏ يُطِيعُنِي‏ مِنْهُمْ‏ وَ يَأْخُذُ بِقَوْلِيَ‏ السَّلَامَ‏، وَ أُوصِيكُمْ‏ بِتَقْوَى‏ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏، وَ الْوَرَعِ فِي دِينِكُمْ، وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ، وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ، وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ، وَ طُولِ السُّجُودِ، وَ حُسْنِ الْجِوَارِ؛ فَبِهَذَا جَاءَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، أَدُّوا الْأَمَانَةَ إِلى‏ مَنِ ائْتَمَنَكُمْ عَلَيْهَا، بَرّاً أَوْ فَاجِراً، فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَانَ يَأْمُرُ بِأَدَاءِ الْخَيْطِ، وَ الْمِخْيَطِ؛ صِلُوا عَشَائِرَكُمْ، وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ، وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ، وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ إِذَا وَرِعَ فِي دِينِهِ، وَ صَدَقَ الْحَدِيثَ، وَ أَدَّى الْأَمَانَةَ، وَ حَسُنَ خُلُقُهُ مَعَ النَّاسِ، قِيلَ: هذَا جَعْفَرِي‏‏‏‏‏‏"}}؛ کافی، ج۲، ص۶۳۶.</ref>