خون‌خواهی امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

خون‌خواهی امام حسین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۲

۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۸ ژوئن ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - '،[[' به '، [['

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۹۱

ویرایش

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*[[خون‌خواهی]]، طلب [[خون]] کسی را کردن و به تعبیری، [[انتقام]] خونی است. [[امام حسین]]{{ع}}، [[انسان]] ممتازی است که [[مظلوم]] کشته شده و تاکنون [[انتقام]] [[خون]] به ناحق ریخته وی گرفته نشده است. [[خداوند]]،[[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} را که از [[فرزندان]] آن [[حضرت]] و [[وارث]] [[خون]] آن [[شهید]] [[مظلوم]] است، [[خون‌خواه]] حضرتش قرار داده و به وی [[قدرت]] و [[سلطنت]] عطا فرموده، و او را "[[منصور]]" نام نهاده، تا هنگامی که امر [[ظهور]] از طرف [[خدا]] امضاء شود، با [[قوّت]] و [[قدرت]] و تأیید [[خداوند]] [[قیام]] کند و همه [[جباران]] و [[ستمگران]] و ستم‌پیشگان را طعمه [[شمشیر]] سازد. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا}}<ref>سوره اسراء، ۳۳.</ref>؛ و آن‌کس که [[مظلوم]] کشته شده، ما به ولی‌ او [[حکومت]] دادیم که در کشتن [[اسراف]] و [[زیاده‌روی]] نکند، که او از جانب ما [[منصور]] و مورد [[حمایت]] است. در "ینابیع المودّه" در [[تفسیر]] این [[آیه مبارکه]] آمده است که این [[آیه]] درباره [[امام حسین]] و [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{عم}} نازل شده است. از [[امام باقر|امام محمد باقر]]{{ع}} [[روایت]] است که آن [[حضرت]] فرمود: "[[حسین]]{{ع}} [[مظلوم]] کشته شد و ما [[اولیاء]] و [[وارث]] [[خون]] او هستیم، و [[قائم]] ما [[خون‌خواهی حسین]]{{ع}} خواهد کرد. پس هرکسی که به کشتن آن [[حضرت]] [[راضی]] بوده است به [[قتل]] می‌رساند تا آنجا که خواهند گفت: او در [[کشتار]] [[اسراف]] می‌کند"<ref>ینابیع الموده، ج ۳، ص ۳۴۳؛ المحجة، ص ۱۲۸.</ref>.
+*[[خون‌خواهی]]، طلب [[خون]] کسی را کردن و به تعبیری، [[انتقام]] خونی است. [[امام حسین]]{{ع}}، [[انسان]] ممتازی است که [[مظلوم]] کشته شده و تاکنون [[انتقام]] [[خون]] به ناحق ریخته وی گرفته نشده است. [[خداوند]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} را که از [[فرزندان]] آن [[حضرت]] و [[وارث]] [[خون]] آن [[شهید]] [[مظلوم]] است، [[خون‌خواه]] حضرتش قرار داده و به وی [[قدرت]] و [[سلطنت]] عطا فرموده، و او را "[[منصور]]" نام نهاده، تا هنگامی که امر [[ظهور]] از طرف [[خدا]] امضاء شود، با [[قوّت]] و [[قدرت]] و تأیید [[خداوند]] [[قیام]] کند و همه [[جباران]] و [[ستمگران]] و ستم‌پیشگان را طعمه [[شمشیر]] سازد. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا}}<ref>سوره اسراء، ۳۳.</ref>؛ و آن‌کس که [[مظلوم]] کشته شده، ما به ولی‌ او [[حکومت]] دادیم که در کشتن [[اسراف]] و [[زیاده‌روی]] نکند، که او از جانب ما [[منصور]] و مورد [[حمایت]] است. در "ینابیع المودّه" در [[تفسیر]] این [[آیه مبارکه]] آمده است که این [[آیه]] درباره [[امام حسین]] و [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{عم}} نازل شده است. از [[امام باقر|امام محمد باقر]]{{ع}} [[روایت]] است که آن [[حضرت]] فرمود: "[[حسین]]{{ع}} [[مظلوم]] کشته شد و ما [[اولیاء]] و [[وارث]] [[خون]] او هستیم، و [[قائم]] ما [[خون‌خواهی حسین]]{{ع}} خواهد کرد. پس هرکسی که به کشتن آن [[حضرت]] [[راضی]] بوده است به [[قتل]] می‌رساند تا آنجا که خواهند گفت: او در [[کشتار]] [[اسراف]] می‌کند"<ref>ینابیع الموده، ج ۳، ص ۳۴۳؛ المحجة، ص ۱۲۸.</ref>.
 *و [[نقل]] شده است که آن [[حضرت]] فرمود: "منظور از {{متن قرآن|وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا}} [[امام حسین|حسین بن علی]]{{عم}} است که مظلومانه کشته شد..." و سپس فرمود: "آن کس که واقعا [[مظلوم]] کشته شده، [[امام حسین|حسین]]{{ع}}، و ولی‌ او [[حضرت قائم]]{{ع}} است و اما منظور از [[اسراف]] در [[کشتار]]، این است که اشخاص دیگری غیر از [[قاتل]] اصلی او کشته شود. و اما مقصود از {{متن قرآن|إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا}} این است که [[حضرت قائم]]{{ع}} که ولی‌ حقیقی [[امام حسین|حسین]]{{ع}} و مردی از دودمان [[رسول خدا]]{{صل}} است، از [[دنیا]] نمی‌رود تا اینکه به [[پیروزی]] کامل برسد..."<ref>تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۳۱۳؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۱۹؛ بحار الانوار، ج ۴۴، ص ۲۱۸.</ref>.
 *مردی از [[تفسیر]] آن [[آیه شریفه]] (سوره [[اسراء]]، [[آیه]] ٣٣) از [[امام صادق]]{{ع}} سؤال کرد. [[حضرت]] فرمود: "[[منصور]]، [[قائم]] [[آل محمد]]{{عم}} است که ولی‌ [[خون]] [[امام حسین|حسین]]{{ع}} است و چون [[ظهور]] نماید، [[اقدام]] به [[خون‌خواهی حسین]]{{ع}} کند و [[دشمنان]] را بکشد و اگر همه اهل [[زمین]] را به [[قتل]] برساند، [[اسراف]] نکرده است. و معنای {{متن قرآن|فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ}} این است که او هرگز به کاری که [[اسراف]] محسوب شود دست نمی‌آلاید. سپس فرمود: به [[خدا]] [[سوگند]]! که [[حضرت قائم]]{{ع}}، بازماندگان و ذراری‌کشندگان [[امام حسین|حضرت حسین]]{{ع}} را به واسطه [[کردار]] [[پدران]] و اجدادشان خواهد کشت"<ref>کامل الزیارات، ص ۶۳.</ref>. در کتاب "عیون الاخبار" از عبدالسلام بن [[صالح]] هروی [[روایت]] کرده است که گفت: به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم که نظرتان درباره این [[حدیث]] که از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده است، چه می‌باشد؟ [[حضرت]] فرمود: "درست است". گفتم: پس معنای این [[آیه]] که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى}}<ref>سوره انعام، ۱۶۴.</ref> [هیچ‌کس بار [[گناه]] دیگری را به دوش نخواهد کشید] چه می‌شود؟ فرمود: "[[خداوند]] در تمام گفتارهایش راست و درست فرموده است، لکن [[فرزندان]] [[قاتلان]] [[امام حسین|حسین]]{{ع}} کسانی هستند که از [[کردار]] پدرانشان [[راضی]] هستند و به آن افتخار می‌کنند و هرکس که از کاری [[راضی]] باشد، مثل آن کسی است که آن را انجام داده است، و اگر کسی در شرق عالم کشته شود و دیگری در غرب عالم، به این [[قتل]] [[راضی]] و [[خشنود]] باشد، نزد [[خدای تعالی]] با [[قاتل]] شریک خواهد بود. از این‌رو، [[حضرت قائم]]{{ع}} آنها را به [[قتل]] می‌رساند"<ref>عیون اخبار الرضا، ص ۲۱۲؛ الزام الناصب، ج ۱، ص ۷۲.</ref>. شعار [[یاوران امام مهدی]]{{ع}} {{عربی|"يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْنِ"}} ندای [[خون‌خواهی حسین]]{{ع}} است. {{عربی|"يا ربّ‌ الحسين، بحقّ‌ الحسين، اشف صدر الحسين، بظهور الحجّة"}}<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۰۸.</ref>.