کاربر:Heydari/تمرین/2: تفاوت میان نسخه‌ها

::::::[[آیت‌الله]] '''[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌]]'''، در کتاب ''«[[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«[[امید]] به آینده‌ای روشن و نیکو و یا "[[انتظار فرج]]"، یکی از مفاهیم پُرتکرار در [[احادیث]] است. این مفهوم، به گونه‌های متفاوت زیر، در [[آیات]] و [[احادیث]] آمده است:

::::::۱. "[[انتظار فرج]]" گاه به گونه مطلق و برای دمیدن [[روح]] [[امید]] در [[مردم]] و القای روحیه [[پایداری]] و [[صبر]] در برابر مشکلات در همه زمینه‌ها به کار رفته است. [[آیه]] شریف: {{متن قرآن|فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا}}<ref>«به راستی با دشواری، آسانی همراه است» سوره انشراح، آیه ۵.</ref>؛ به درستی که با دشواری، آسانی است" و احادیثی همچون: {{عربی|"انتِظارُ الفَرَجِ بِالصبرِ عِبادَةٌ"}}<ref>ر.ک: ح ۹۰۶.</ref>؛ [[انتظار]] فَرَج با [[شکیبایی]]، [[عبادت]] است" و یا {{عربی|"أفضَلُ العِبادَةِ انتِظارُ الفَرَجِ"}}<ref>ر.ک: دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۳۰، ح ۹۱۰.</ref>؛ [[برترین]] [[عبادت]]، [[انتظار فرج]] است"، به این مفهوم اشاره دارند. زاویه دید این [[احادیث]]، به [[انتظار]] فَرَج [[امام عصر]] {{ع}} منحصر نیست؛ بلکه تمام رفتارهای [[انسان]] در حوزه‌های گوناگون را شامل می‌شود. زندگی، همراه با مشکلات و سختی‌هاست و به [[صبر]] و [[پایداری]] همراه با [[امید]] به آینده‌ای روشن نیاز دارد تا [[شادابی]] و نشاطِ [[روح]] و روان را سبب شود. [[قاضی]] تنوخی (م ۳۸۴ ق) با استفاده از [[آیات]]، [[احادیث]]، حکایات و اشعار زیبا، کتابی با عنوان الفرج بعد الشدة نگاشته که دستمایه نویسندگان و [[شاعران]] پس از خود قرار گرفته است.

::::::[[امید]] به [[گشایش]] اوضاع نابه‌سامان مردمان به‌ویژه [[مسلمانان]] و [[شیعیان]] با [[ظهور امام عصر]] {{ع}}، یکی از مصادیق روشن قاعده کلی "[[انتظار فرج]]" است، همچنان که گاه [[معصومان]] {{عم}}، [[حدیث نبوی]] توصیه به [[انتظار]] فَرَج را بر [[انتظار]] [[قیام]] [[مهدوی]]، تطبیق کرده‌اند. جناب [[عبد العظیم حسنی]] می‌گوید: خدمت [[امام جواد]] {{ع}} رسیدم تا از ایشان بپرسم که: آیا [[قائم]]، همان [[مهدی]] است یا غیر اوست؟ قبل از سؤال من، [[امام جواد]] {{ع}} فرمود: {{عربی|"أَفْضَلَ أَعْمَالِ شِيعَتِنَا اِنْتِظَارُ اَلْفَرَجِ"}}<ref>ر.ک: دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۳۲، ح ۹۱۹.</ref>. [[برترین]] عمل [[شیعیان]] ما، [[انتظار فرج]] است.

::::::۲. گونه دوم مفهوم "[[انتظار فرج]]" که به گونه [[خالص]] به [[نقل]] از [[اهل بیت]] {{عم}} گزارش و در [[جوامع حدیثی]] [[شیعی]] جمع‌آوری شده، به [[انتظار]] [[انقلاب مهدوی]] اشاره دارد و [[فضایل]] [[منتظران]] را برشمرده است. این دسته از [[احادیث]]، با عبارات متفاوتی، این مفهوم را بیان کرده‌اند:

::::::'''الف)''' {{عربی|"مُنْتَظِرُ لِهذَا الأَمرِ"}}، همانند [[حدیث]]: {{عربی|"مَنْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِهَذَا اَلْأَمْرِ كَانَ كَمَنْ كَانَ مَعَ اَلْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ"}}<ref>ر.ک: دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۴۴، ح ۹۳۳.</ref>؛ هر کس در حال [[انتظار]] این امر بمیرد، مانند کسی است که همراه [[قائم]] و در [[خیمه]] اوست".

::::::'''ب).''' {{عربی|"اِنْتِظَارُ قَائِمِنَا"}}، همانند [[احادیث]] عرضه [[دین]]، که [[انتظار]] [[قیام امام مهدی]] {{ع}} را یکی از ارکان باور صحیح، دانسته است<ref>ر.ک: دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۳۹، ح ۹۲۹- ۹۳۱ (از ارکان دین است).</ref>.

::::::'''ج).''' {{عربی|"تَوَقُّعُ اَلْفَرَجِ"}}، مانند احادیثی که به [[فضیلت]] [[اعتقاد]] به [[حجت الهی]] و توقع فَرَج با [[ظهور]] ایشان تأکید کرده‌اند<ref>ر.ک: ح ۸۹۸ و ۸۹۹ و ۹۰۲ و، ص ۳۷۵ (فصل دوم/ با شکیبایی، امید فرج می‌رود).</ref>. گاه از حالت [[انتظار فرج]]، با عنوان "[[توقع فرج]]" یاد شده است که همان درون‌مایه و [[لوازم انتظار]] را در خود دارد<ref>این احتمال نیز قابل توجه است که: انتظار از باب افتعال است و یکی از کاربردهای این باب «تلاش برای تحصیل شی‌ء» است مثلًا اکتساب مترادف کسب نیست بلکه کسی است که با کوشش و زحمت حاصل گردد. از این نظر انتظار نیز در معنای لغوی خود «چشم داشت همراه با تلاش» است نه صرفاً چشم داشت بدون مسئولیت و تلاش توقع نیز از باب تفعل است و سپس از معانی این باب نیز «تلاش برای تحصیل شی‌ء» است و توقع فرج نیز به معنای تلاش برای وقوع و تحقق گشایش است. با این توضیح، روایت «لیعدن احدکم لخروج القائم و لو سهماً» [ارجاع شود به روایت‌] نیز به انتظار مسئولانه اشارت دارد.</ref>.

::::::'''د).''' {{عربی|"اَلْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ ..."}}، همانند [[حدیث]] {{عربی|"إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ اَلْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ اَلْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ "}}<ref>ر.ک: دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۴۴، ح ۹۳۵.</ref>؛ آنان که در روزگار [[غیبت]] او، امامتش را باور داشته و ظهورش را [[منتظر]] باشند، از [[مردم]] هر روزگار دیگری برترند".

::::::'''ه).''' {{عربی|"اَلْمُنْتَظِرُ لِأمرِنا"}}، همچون [[حدیث]]: {{عربی|"وَ اَلْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ"}}<ref>ر.ک: دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۵۴، ح ۹۴۳.</ref>؛ [[منتظر]] امر ما، مانند کسی است که در [[راه خدا]] در [[خون]] خود غلتیده است".

::::::'''و).'''{{عربی|"مُنْتَظِرُونَ لِدَوْلَةِ اَلْحَقِّ..."}}<ref>ر.ک: دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۶۲، ح ۹۵۲.</ref>؛ هميشه به‌انتظار دولت حق نشسته‌اند.

::::::'''ز).'''{{عربی|"اَلْمُنْتَظِرُ لِلثَّانِي عَشَرَ..."}}<ref>ر.ک: دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۴۶، ح ۹۳۶.</ref>؛ آنكه انتظار دوازدهمى را برد... .

::::::توجه بدین نکته نیز [[شایسته]] است که یکی از [[القاب امام مهدی]] {{ع}}، "[[منتظَر]]" است که برگرفته از حالت [[انتظار]] [[دوستان]] و [[شیعیان]] [[اهل بیت]] {{عم}} برای [[ظهور]] اوست. صقر بن ابی دلف، آن گاه که از [[امام رضا]] {{ع}} در باره چرایی ملقب شدن [[امام مهدی]] {{ع}} به "[[منتظَر]]" می‌پرسد، پاسخ [[امام]] را چنین می‌شنود: {{عربی|" لِأَنَّ لَهُ غَيْبَةً يَكْثُرُ أَيَّامُهَا وَ يَطُولُ أَمَدُهَا فَيَنْتَظِرُ خُرُوجَهُ اَلْمُخْلِصُونَ وَ يُنْكِرُهُ اَلْمُرْتَابُونَ"}}<ref>ر.ک: دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۶۶، ح ۹۵۷.</ref>. زیرا او غیبتی دارد که روزگارش به درازا می‌کشد و مدتش طولانی است و [[مخلصان]]، خروجش را [[انتظار]] می‌کشند و شک‌داران، آن را [[انکار]] می‌کنند»<ref>[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۵، ص۳۰۵-۳۰۸.</ref>.