پرش به محتوا

سیاست‌های اقتصادی امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
*شرح [[نهج البلاغة]]- در گزارش صدقه‌های [[امیر مؤمنان]]-: با دستانش کار می‌کرد، [[زمین]] را می‌کاشت، آبیاری می‌کرد، درخت خرما می‌کاشت، وهمه اینها را شخصاً خود انجام می‌داد<ref>شرح نهج البلاغة، ج ۱۵، ص ۱۴۷.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۸۳-۲۹۲.</ref>.
*شرح [[نهج البلاغة]]- در گزارش صدقه‌های [[امیر مؤمنان]]-: با دستانش کار می‌کرد، [[زمین]] را می‌کاشت، آبیاری می‌کرد، درخت خرما می‌کاشت، وهمه اینها را شخصاً خود انجام می‌داد<ref>شرح نهج البلاغة، ج ۱۵، ص ۱۴۷.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۸۳-۲۹۲.</ref>.
==[[آبادانی]] [[شهرها]]==
==[[آبادانی]] [[شهرها]]==
* [[امام علی]]{{ع}}‌- از نامه‌اش به [[قرظة بن کعب]] [[انصاری]]-: پس از [[حمد]] و [[سپاس]] [[خداوند]]؛ به‌درستی که مردانی از [[اهل ذمه]]، در قلمروِ حکومتی‌ات گزارش داده‌اند که نهری در [[سرزمین]] آنان، از میان رفته و نابود شده است و در [[[پایداری‌]]] آن نهر، [[آبادانی]] سرزمینِ [[مسلمانان]] است. در این باره، تو و آنان بنگرید. پس نهر را آباد کرده، سامان ده. به جانم [[سوگند]] که آباد کردن آنان، برای ما دلپذیرتر است از آن‌که بیرون روند، یا [[تهی‌دست]] شوند، یا از [[وظیفه]] آبادی [[شهرها]] [[قصور]] ورزند. والسلام!<ref>{{متن حدیث|الإمام علی{{ع}}- مِما کتَبَهُ إلی‌ قَرَظَةَ بنِ کعبٍ الأَنصارِی-: أما بَعدُ، فَإِن رِجالًا مِن أهلِ الذمةِ مِن عَمَلِک ذَکروا نَهراً فی أرضِهِم قَد عَفا وَادفِنَ، وفیهِ لَهُم عِمارَةٌ عَلَی المُسلِمینَ، فَانظُر أنتَ وهُم، ثُم اعمُر وأصلِحِ النهرَ؛ فَلَعَمری لَأَن یعمُروا أحَب إلَینا مِن أن یخرُجوا وأن یعجِزوا أو یقَصروا فی واجِبٍ مِن صَلاحِ البِلادِ. وَالسلامُ}} (تاریخ الیعقوبی، ج ۲، ص ۲۰۳).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۸۳-۲۹۲.</ref>.
* [[امام علی]]{{ع}}‌- از نامه‌اش به [[قرظة بن کعب]] [[انصاری]]-: پس از [[حمد]] و [[سپاس]] [[خداوند]]؛ به‌درستی که مردانی از [[اهل ذمه]]، در قلمروِ حکومتی‌ات گزارش داده‌اند که نهری در [[سرزمین]] آنان، از میان رفته و نابود شده است و در [پایداری‌] آن نهر، [[آبادانی]] سرزمینِ [[مسلمانان]] است. در این باره، تو و آنان بنگرید. پس نهر را آباد کرده، سامان ده. به جانم [[سوگند]] که آباد کردن آنان، برای ما دلپذیرتر است از آن‌که بیرون روند، یا [[تهی‌دست]] شوند، یا از [[وظیفه]] آبادی [[شهرها]] [[قصور]] ورزند. والسلام!<ref>{{متن حدیث|الإمام علی{{ع}}- مِما کتَبَهُ إلی‌ قَرَظَةَ بنِ کعبٍ الأَنصارِی-: أما بَعدُ، فَإِن رِجالًا مِن أهلِ الذمةِ مِن عَمَلِک ذَکروا نَهراً فی أرضِهِم قَد عَفا وَادفِنَ، وفیهِ لَهُم عِمارَةٌ عَلَی المُسلِمینَ، فَانظُر أنتَ وهُم، ثُم اعمُر وأصلِحِ النهرَ؛ فَلَعَمری لَأَن یعمُروا أحَب إلَینا مِن أن یخرُجوا وأن یعجِزوا أو یقَصروا فی واجِبٍ مِن صَلاحِ البِلادِ. وَالسلامُ}} (تاریخ الیعقوبی، ج ۲، ص ۲۰۳).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۸۳-۲۹۲.</ref>.
 
==توسعه [[کشاورزی‌]]==
==توسعه [[کشاورزی‌]]==
* [[امام علی]]{{ع}}: به‌درستی که گذران [[زندگی]] [[مردم]]، در پنج امر است: [[حکمرانی]]، [[آبادانی]]، [[تجارت]]، اجاره، و [[مالیات‌ها]]... اما توجیه و راهنمای [[آبادانی]]، این سخن [[خداوند]] است که: "او شما را از [[زمین]]، پدید آورد و از شما [[آبادانی]] آن را خواست"<ref>هود، آیه ۸۱.</ref>. [این آیه‌] به ما می‌فهماند که خداوندِ سبحان، بندگانش را به [[آبادانی]] [[زمین]]، [[فرمان]] داده است تا گذرانِ [[زندگی]] شود با آنچه از [[زمین]] می‌روید از دانه‌ها، میوه‌ها و مانند آن از چیزهایی که [[خداوند]]، سبب گذرانِ [[زندگی]] [[بندگان]] قرار داده است<ref>{{متن حدیث|الإمام علی{{ع}}: إن مَعایشَ الخَلقِ خَمسَةٌ: الإِمارَةُ، وَالعِمارَةُ، وَالتجارَةُ، وَالإِجارَةُ، وَالصدَقاتُ... وأما وَجهُ العِمارَةِ فَقَولُهُ تَعالی‌: «هُوَ أَنشَأَکم منَ الْأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَکمْ فِیهَا»، فَأَعلَمَنا سُبحانَهُ أنهُ قَد أمَرَهُم بِالعِمارَةِ؛ لَیکونَ ذلِک سَبَباً لِمَعایشِهِم بِما یخرُجُ مِنَ الأَرضِ؛ مِنَ الحَب، وَالثمَراتِ، وما شاکلَ ذلِک، مِما جَعَلَهُ اللهُ مَعایشَ لِلخَلقِ}} (وسائل الشیعة، ج ۱۳، ص ۱۹۵، ح ۱۰).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۸۳-۲۹۲.</ref>.
* [[امام علی]]{{ع}}: به‌درستی که گذران [[زندگی]] [[مردم]]، در پنج امر است: [[حکمرانی]]، [[آبادانی]]، [[تجارت]]، اجاره، و [[مالیات‌ها]]... اما توجیه و راهنمای [[آبادانی]]، این سخن [[خداوند]] است که: "او شما را از [[زمین]]، پدید آورد و از شما [[آبادانی]] آن را خواست"<ref>هود، آیه ۸۱.</ref>. [این آیه‌] به ما می‌فهماند که خداوندِ سبحان، بندگانش را به [[آبادانی]] [[زمین]]، [[فرمان]] داده است تا گذرانِ [[زندگی]] شود با آنچه از [[زمین]] می‌روید از دانه‌ها، میوه‌ها و مانند آن از چیزهایی که [[خداوند]]، سبب گذرانِ [[زندگی]] [[بندگان]] قرار داده است<ref>{{متن حدیث|الإمام علی{{ع}}: إن مَعایشَ الخَلقِ خَمسَةٌ: الإِمارَةُ، وَالعِمارَةُ، وَالتجارَةُ، وَالإِجارَةُ، وَالصدَقاتُ... وأما وَجهُ العِمارَةِ فَقَولُهُ تَعالی‌: «هُوَ أَنشَأَکم منَ الْأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَکمْ فِیهَا»، فَأَعلَمَنا سُبحانَهُ أنهُ قَد أمَرَهُم بِالعِمارَةِ؛ لَیکونَ ذلِک سَبَباً لِمَعایشِهِم بِما یخرُجُ مِنَ الأَرضِ؛ مِنَ الحَب، وَالثمَراتِ، وما شاکلَ ذلِک، مِما جَعَلَهُ اللهُ مَعایشَ لِلخَلقِ}} (وسائل الشیعة، ج ۱۳، ص ۱۹۵، ح ۱۰).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۸۳-۲۹۲.</ref>.
۵۳٬۳۷۰

ویرایش