محل سکونت امام مهدی در غیبت کبری کجاست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::[[ابوعبدالله نعمانی]] در [[کتاب الغیبة]] به [[سند]] خود [[روایت]] کرده از [[اسماعیل بن جابر]] که گفت: [[حضرت باقر]]{{ع}} فرمود: "برای [[صاحب]] این امر ([[حضرت قائم]]) در بعضی از این شعب‌ها غیبتی است (اشاره به جانب [[ذی طوی]] فرمود) تا موقعی که زمان خروجش فرا رسد، شخصی از [[دوستان]] که در [[خدمت]] اوست می‌‌آید و بعضی از یارانش را می‌‌بیند، می‌‌گوید شما در اینجا چند نفر هستید؟ می‌‌گویند: حدود [[چهل]] مرد، می‌‌گوید: چه حالی پیدا خواهید کرد اگر صاحبتان را ببینید؟ می‌‌گویند: قسم به [[خدا]] اگر او خواسته باشد ما را در این کوه‌ها ببرد و جا بدهد البته که ما در خدمتش هستیم و اطاعتش می‌کنیم"<ref>{{متن حدیث|يَكُونُ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَيْبَةٌ فِي بَعْضِ هَذِهِ الشِّعَابِ وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى نَاحِيَةِ ذِي طُوًى حَتَّى إِذَا كَانَ قَبْلَ خُرُوجِهِ أَتَى الْمَوْلَى الَّذِي كَانَ مَعَهُ حَتَّى يَلْقَى بَعْضَ أَصْحَابِهِ فَيَقُولُ كَمْ أَنْتُمْ هَاهُنَا فَيَقُولُونَ: نَحْوٌ مِنْ أَرْبَعِينَ رَجُلًا، فَيَقُولُ: كَيْفَ أَنْتُمْ لَوْ رَأَيْتُمْ صَاحِبَكُمْ؟ فَيَقُولُونَ: وَ اللَّهِ لَوْ نَاوَى بِنَا الْجِبَالُ لَنَاوَيْنَاهَا مَعَهُ}}؛ غیبت، نعمانی، ص۱۸۲ - چاپ صدوق.</ref>. و همچنین در باب دیگر از [[ابی‌بصیر]] [[روایت]] کرده که گفت: [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[حضرت قائم]] از گردنه [[کوه ذی طوی]] همراه با عده‌ای به تعداد اهل [[بدر]] (۳۱۳) مرد فرود می‌‌آید و به [[حجرالاسود]] تکیه می‌‌زند و آن پرچمی را که بایستی بر تمام [[دنیا]] [[پیروز]] شود به اهتزاز در می‌‌آورد"<ref>{{متن حدیث|أَنَّ الْقَائِمَ يَهْبِطُ مِنْ ثَنِيَّةِ ذِي طُوًى فِي عِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثِمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا حَتَّى يُسْنِدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ وَ يَهُزُّ الرَّايَةَ الْغَالِبَةَ}}؛ غیبت، نعمانی، ص۳۱۵.</ref>. و در معجم البلدان ذوطوی به ضم اول اسم محلی در [[مکه]] است.

::::::پس با توجه به این سه [[حدیث]] اخیر معنی این فقره در [[دعای ندبه]] {{متن حدیث|أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى}} نیز روشن می‌‌گردد و جمع بین آن دو چنین می‌‌شود که احتمالاً مقر آن [[حضرت]] ابتدا در [[کوه رضوی]] و اواخر [[غیبت]] و نزدیک [[ظهور]] [[ذی‌طوی]] است و نیز این جمله هیچ دلالتی بر اینکه این دو مکان، یا یکی از آنها، اقامتگاه دائمی آن [[حضرت]] است، ندارد و نیز معلوم می‌‌شود چرا [[شیعیان]] با [[خواندن]] [[دعای ندبه]] به سراغ [[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[ذی طوی]] و [[کوه رضوی]] می‌‌گردند، پس اینکه [[کیسانیه]] [[کوه رضوی]] را مقر [[محمد حنفیه]] [[امام زمان]] خود می‌‌دانند، به اصالت [[دعای ندبه]] خدشه وارد نمی‌کند، بلکه [[شاهد]] و مؤید خوبی است بر صحت احادیثی که مقر آن [[حضرت]] را در [[کوه رضوی]] معرفی می‌‌کند و چه بسا کسانی از آنها در [[اخبار]] [[مهدی]]{{ع}} دیده‌اند که در دوران غیبتش محل او [[کوه رضوی]] است و آن را برای [[صاحب]] خود [[محمد حنفیه]] اضافه کرده‌اند، زیرا منشأ هر [[شبهه]]، مطلب حقی است که بی‌جا به کار می‌‌برند<ref>در این‌باره به مقاله عالمانه علامه شیخ محمد تقی شوشتری که در پاسخ مرحوم دکتر شریعتی نوشته است، مراجعه شود. (شخصیت و اندیشه دکتر علی شریعتی، به کوشش جعفر سعیدی، از ص۶۴ تا ۶۹).</ref>.

::::::آری، همین مطالب از فقرات [[دعای ندبه]] نیز استفاده می‌‌شود آنجا که می‌‌خوانیم: {{متن حدیث|لَيْتَ شَعْرِي أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوَى بَلْ أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى}}"<ref>کاش می‌‌دانستم که کجا [[دل‌ها]] به [[ظهور]] تو قرار و آرام خواهد یافت، آیا در کدامین سرزمین اقامت داری در [[زمین]] [[رضوی]] یا غیر آن در دیار [[ذی طوی]] متمکن گردیده‌ای؟"</ref>.

::::::بعضی از عبارات دعای [[شریف]] [[ندبه]] دلالت دارد بر اینکه ایشان در بین [[مردم]] می‌‌باشند مثل این جمله:{{متن حدیث|بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنَّا، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا نَزَحَ عَنَّا}}<ref>جانم به قربانت! ای [[حقیقت]] پنهانی که از ما دور نیستی، و ای دور از وطن که کنار از ما نیستی</ref>.