ابن تیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
'''ابن تیمیه''' نام او "احمد بن عبد الحلیم" است، متولد ۶۶۱ هجری در شهر حرّان و درگذشتۀ ۷۲۸ هجری در دمشق<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۵.</ref>. | '''ابن تیمیه''' نام او "[[احمد]] بن [[عبد]] الحلیم" است، متولد ۶۶۱ [[هجری]] در [[شهر]] حرّان و درگذشتۀ ۷۲۸ [[هجری]] در [[دمشق]]<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۵.</ref>. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*وی حنبلی مذهب بود و عقایدی مخالف با باورهای رایج مسلمانان داشت و با همۀ مذاهب عصر خود به مخالفت برخاست و به خاطر عقایدش مورد مخالفت علمای زمان خود قرار گرفت و مدتی هم زندانی و تبعید شد. در بیان عقاید خود گستاخ و جسور بود، مدافع امویان و خوارج و مخالف عقیده به شفاعت و توسّل و زیارت قبور اولیا بود و با [[شیعه]] دشمنی سرسختی داشت. تفکّرات او مبنای عقاید وهابیان قرار گرفت و قرن‌ها مخالفان [[تشیع]] با [[الهام]] از آثار و افکار او راه دشمنی با مذهب [[اهل بیت]] را پیش گرفتند و جز خودشان، دیگران را مشرک نامیدند. معروف‌ترین اثر او "منهاج السنّه" است که پر از دروغ و تهمت و نسبت‌های نادرست و جاهلانه به شیعه است.<ref>الغدیر، ج ۳ ص ۱۴۸(نقد کتاب منهاج السنّه). دربارۀ او از جمله ر. ک: «ابن تیمیّه، حیاته، عقائده، موقفه من الشیعه و اهل البیت»، صائب عبد الحمید، نشر مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، «التوفیق الرّبانی فی الرّد علی ابن تیمیّه»</ref> و آن را در مقابل کتاب [[علامه حلی]] "منهاج الکرامة فی اثبات الامامه" نگاشت. علمایی چند بر منهاج السنّۀ او پاسخ داده‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۵.</ref>. | *وی [[حنبلی]] [[مذهب]] بود و عقایدی [[مخالف]] با باورهای رایج [[مسلمانان]] داشت و با همۀ [[مذاهب]] عصر خود به [[مخالفت]] برخاست و به خاطر عقایدش مورد [[مخالفت]] علمای زمان خود قرار گرفت و مدتی هم زندانی و [[تبعید]] شد. در بیان [[عقاید]] خود گستاخ و [[جسور]] بود، مدافع [[امویان]] و [[خوارج]] و [[مخالف]] [[عقیده]] به [[شفاعت]] و [[توسّل]] و [[زیارت]] [[قبور]] [[اولیا]] بود و با [[شیعه]] [[دشمنی]] سرسختی داشت. تفکّرات او مبنای [[عقاید]] [[وهابیان]] قرار گرفت و قرن‌ها [[مخالفان]] [[تشیع]] با [[الهام]] از آثار و [[افکار]] او راه [[دشمنی]] با [[مذهب]] [[اهل بیت]] را پیش گرفتند و جز خودشان، دیگران را [[مشرک]] نامیدند. معروف‌ترین اثر او "[[منهاج]] السنّه" است که پر از [[دروغ]] و [[تهمت]] و نسبت‌های [[نادرست]] و جاهلانه به [[شیعه]] است.<ref>الغدیر، ج ۳ ص ۱۴۸(نقد کتاب منهاج السنّه). دربارۀ او از جمله ر. ک: «ابن تیمیّه، حیاته، عقائده، موقفه من الشیعه و اهل البیت»، صائب عبد الحمید، نشر مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، «التوفیق الرّبانی فی الرّد علی ابن تیمیّه»</ref> و آن را در مقابل [[کتاب]] [[علامه حلی]] "[[منهاج]] الکرامة فی [[اثبات]] الامامه" نگاشت. علمایی چند بر [[منهاج]] السنّۀ او پاسخ داده‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۵.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||