اسب تاختن بر بدن امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

*از جنایت‌های فجیع [[سپاه کوفه]]، اسب تاختن بر [[جسد]] [[مطهر]] [[امام حسین|سید الشهدا]]{{ع}} پس از [[شهادت]] آن [[حضرت]] بود. [[ابن زیاد]] در پی تحریک [[شمر]]، در پاسخ [[نامه]] [[عمر سعد]] از [[جبهه]] [[کربلا]] که نامه‌ای [[مسالمت]] آمیز بود، نامه‌ای تند به [[عمر سعد]] نوشت که تو را برای مماشات و [[سازش]] و... نفرستاده‌ایم اگر [[حسین]] و یارانش [[تسلیم]] شدند، پیش من بفرست وگرنه برآنان بتاز تا آنها را کشته و مثله کنی که [[شایسته]] آنند. اگر [[امام حسین|حسین]] کشته شد، بر پیکرش (بر سینه و پشتش) اسب بتاز... اگر اجرای [[فرمان]] کردی [[پاداش]] مطیعان را خواهی یافت و گرنه، کناره‌بگیر و [[سپاه]] را به [[شمر]] واگذار. [[شمر]] [[نامه]] را به [[کربلا]] آورد و [[تسلیم]] [[عمر سعد]] کرد<ref>کامل ابن اثیر، ج ۲، ص ۵۵۸</ref> صر [[عاشورا]]، پس از [[شهادت]] [[امام حسین|سید الشهدا]] و [[غارت]] خیمه‌ها، [[عمر سعد]] گفت: داوطلب اسب تاختن بر پیکر [[امام حسین|حسین بن علی]] کیست؟ ده نفر داوطلب شدند و با سم اسب‌ها بر سینه و پشت [[امام]] تاختند. پیکر [[امام]] زیر سم اسب‌ها له شد. این ده نفر خبیث عبارت بودند از: [[اسحاق بن حویه]]، [[اخنس بن مرثد]]، [[حکیم بن طفیل]]، [[عمرو بن صبیح]]، [[رجاء بن منقذ]]، [[سالم بن خیثمه]]، [[واحظ بن ناعم]]، [[صالح بن وهب]]، [[هانی بن ثبیت]] و [[اسید بن مالک]]. سپس در [[کوفه]]، اینان نزد [[ابن زیاد]] آمدند و یکی از آنان (اسید)در بیان این جنایت چنین سرود: نحن رضضنا الصدر بعد الظهر بکل یعسوب شدید الاسر و جایزه گرفتند.ابو عمرو [[زاهد]] می‌گوید: به این ده نفر نگاه کردیم، همه [[زنا]] زاده بودند. مختار وقتی [[قیام]] کرد همه آنان را گرفت و دست و پایشان را به زنجیر بست و بر پشت آنان اسب تازاند تا مردند<ref>بحار الانوار،ج ۴۵، ص ۵۹</ref><ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۵۰.</ref>.