اصحاب امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

# پافشاری و [[استقامت]] در [[حق]] با [[اقلیت]]، در برابر [[اکثریت]] مخالف ({{متن حدیث|لاَ تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ اَلْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ}}).  

[[عبد الاعلی بن یزید کلبی]]، [[عبدالله  بن بقطر]]، [[عمارة بن صلخب]]، [[قیس بن مسهر صیداوی]]، [[مسلم بن عقیل]] و [[هانی بن عروه]]. شهدای [[بنی هاشم]]: تعداد ۱۷ نفر از [[شهدای کربلا]] که شهادتشان اجماعی است، عبارتند از  [[علی بن الحسین الاکبر]]، [[عباس بن علی بن ابی طالب]]، [[عبدالله بن علی بن ابی طالب]]، [[جعفر بن علی بن ابی طالب]]، [[عثمان بن علی بن ابی طالب]]، [[محمد بن علی بن ابی طالب]]، [[عبدالله بن حسین بن علی]]، [[ابوبکر بن حسن بن علی]]، [[قاسم بن حسن بن علی]]، [[عبدالله بن حسن بن علی]]، [[عون بن عبدالله بن جعفر]]، [[محمد بن عبدالله بن جعفر]]، [[جعفر بن عقیل]]، [[عبد الرحمن بن عقیل]]، [[عبدالله بن مسلم بن عقیل]]، [[عبدالله بن عقیل]]، [[محمد بن ابی سعید بن عقیل]]<ref>انصار الحسین، محمد مهدی شمس الدین، ص ۱۱۱</ref> نام ده نفر دیگر نیز [[نقل]] شده که البته [[یقینی]] نیست، آنان عبارتند از: [[ابوبکر بن علی بن ابی طالب]]، [[عبید الله بن عبدالله بن جعفر]]، [[محمد بن مسلم بن عقیل]]، [[عبدالله بن علی بن ابی طالب]]، [[عمر بن علی بنابی طالب]]، [[ابراهیم بن علی بن ابی طالب]]، [[عمر بن حسن بن علی]]، [[محمد بن عقیل]] و [[جعفر بن محمد بن عقیل]]<ref>انصار الحسین، محمد مهدی شمس الدین، ص ۱۱۷</ref>

* نام کسانی غیر از [[بنی هاشم]] که در [[کربلا]] در رکاب [[امام حسین]]{{ع}} به [[شهادت]] رسیدند و توضیح مختصری درباره هر یک، در جای مناسب هر کدام در این کتاب به (ترتیب الفبا) آمده است. در اینجا فهرستی از همه آنان را یکجا بر اساس [[نقل]] کتاب [[انصار]] الحسین می‌آوریم. در کتاب یاد شده، دو جدول نام است.

* [[ستایش]] عظیمی را که [[امام حسین|سید الشهدا]]{{ع}} [[شب]] [[عاشورا]] از [[یاران]] خویش کرد، نام آنان را جاویدان و مقامشان را  جلوه‌گر ساخت. آنجا که فرمود: من اصحابی شایسته‌تر و بهتر از [[یاران]] خود نمی‌شناسم {{متن حدیث|فَاِنِّی لا اَعْلَمُ اَصْحاباً اَوْلی وَلا خَیْراً مِنْ اَصْحابِی وَلا اهل‌بیت اَبَرَّ وَ لا اَوْصَلَ مِنْ اهل‌بیتی فَجَزاکُمُاللّهُ عَنِّی جَمیعاً خَیْراً}}<ref>مقتل خوارزمی، ج ۱، ص ۲۴۶، لهوف، ص۷۹</ref> در [[زیارت ناحیه مقدسه]] هم [[امام مهدی|امام زمان]] به آنان اینگونه [[سلام]] داده است: {{متن حدیث|اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا خَيْرَ أَنْصَارٍ اَلسَّلاَمُ}}... در توصیف آن شیر مردان [[عارف]]، بسیار سخن می‌توان گفت. از زبان [[دشمن]] هم می‌توان حقایق را [[شناخت]]. به مردی که [[روز عاشورا]] همراه [[عمر سعد]] در [[کربلا]] [[شرکت]] داشته، گفتند: وای بر تو!آیا [[ذریه]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}}  را کشتید؟ گفت:... اگر تو [[شاهد]] چیزی بودی که ما دیدیم، تو هم همچون ما می‌کردی. گروهی بر ما تاختند که دستهاشان بر قبضه شمشیرها بود، همچون شیران [[خشمگین]]، سواران را از [[چپ و راست]] درهم می‌نوردیدند و خویش را به کام [[مرگ]] می‌افکندند. نه امان می‌پذیرفتند، نه علاقه به [[مال]] داشتند و نه چیزی می‌توانست [[مانع]] ورودشان بر برکه‌های [[مرگ]] گردد! اگر اندکی از آنان دست بر می‌داشتیم، [[جان]] همه [[سپاه]] را می‌گرفتند. ای بی [[مادر]]، پس می‌خواستی چه کنیم؟!... <ref>شرح نهج البلاغه،ابن ابی الحدید،ج ۳،ص ۲۶۳</ref>  برای آشنایی با برخی [[فضایل]] آنان، که [[حواریین]] [[امام حسین]]{{ع}} بودند، [[رجوع]] کنید به منتخب التواریخ، ص ۲۴۵ تا ۲۵۵ که بیست و شش [[فضیلت]] برای آنان بر شمرده است، از جمله: [[رضایت]] از [[خدا]]، با وفاترین [[اصحاب]]، [[ثبت]] بودن نامشان در [[لوح محفوظ]]، [[برتر]] بودن مقامشان از همه [[شهدا]]، [[همت]] والا با عده کم، [[توفیق]] بازگشت به [[دنیا]] در عصر [[رجعت]]، معروف بودنشان در [[آسمان‌ها]]، [[شوق]] [[شهادت]] در رکاب [[امام حسین]]{{ع}}، [[یاران]] واقعی [[دین خدا]]، [[وارستگی]] و [[زهد]] و [[عبادت]]، [[دفن]] در [[سرزمین مقدس]] [[کربلا]] و... همین فضیلت‌هاست که آنان را [[محبوب]] [[دلها]] ساخته و در [[دنیا]] و [[آخرت]]، مورد [[غبطه]] جهانیانند. [[قبر]] [[شهدای کربلا]] همه یکجا در [[حرم]] [[امام حسین|سید الشهدا]]{{ع}} است<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۵۴ تا ۵۸.</ref>.